Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο βιβλίο αυτό, εκ πρώτης όψεως, έχει κανείς την αίσθηση ότι ο Torrance γράφει για τον πολιτισμό εν γένει, δηλαδή για τη θρησκεία, για την επιστήμη, για τους κοινωνικούς θεσμούς, για τη γλώσσα, για την υλική και ψυχική συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης ως μια διευρυμένη ανθρωπολογική προσέγγιση. Μια προσεκτικότερη ματιά, όμως, πείθει ότι αντικείμενο του βιβλίου του είναι αυτό που διέπει την ανθρώπινη συνθήκη, αυτό που ο ίδιος ονομάζει "πνευματική αναζήτηση" ή "υπέρβαση". Ειδικότερα, αυτή η αναζήτηση ή υπέρβαση θεμελιώνει και ακυρώνει το πεδίο του θρησκευτικού, το ξεπερνά και...

Η κοσμοαντίληψη του Ρομαντισμού και, κυρίως, το ισχυρό και ανατρεπτικό της όραμα γνώρισαν μια πραγματικά αστραπιαία διάδοση στις δυτικές κοινωνίες του τέλους του 18ου αιώνα. Οι κριτικές απέναντι στον Ρομαντισμό αποτελούν ασφαλώς ένα ενδιαφέρον πεδίο μελέτης του, πεδίο πάνω στο οποίο μπορεί να ασκηθεί ένας δραστικός έλεγχος των κρίσεων αυτών προκειμένου να διαπιστωθεί η παραμόρφωση η οποία επιχειρείται στη χρήση του ρομαντικού κοσμοειδώλου από μια σύγχρονη πολιτική θεωρία που εκφράζεται αναζητώντας τη θεμελίωσή της, αλλά και τη δικαίωσή της, στους τροπισμούς και τις ιδεολογι...

Τα δοκίμια του Τζωρτζ Όργουελ, από τα οποία παρουσιάζουμε μια μικρή επιλογή, δείχνουν πως ο Όργουελ δεν υπήρξε μόνο ένας συγγραφέας που κόμισε μέσα στην πολιτική γραφή της γενιάς του τη βαθύτερη ηθική ανησυχία και την πνευματική εντιμότητα, αλλά πώς υπήρξε συγχρόνως κι ένας ευαίσθητος και καλλιεργημένος γνώστης της λογοτεχνίας. Την εσωτερική συνάφεια και τη δυναμική σχέση ανάμεσα στις δύο αυτές ιδιότητες του συγγραφέα φωτίζει καλύτερα από κάθε άλλη ανάλυση η σύντομη πνευματική αυτοβιογραφία του "Γιατί γράφω" που λόγω του "εισαγωγικού" και αντιπροσωπευτικού της χαρακτήρα παί...

Πώς θα μπορούσαμε σήμερα να κατανοήσουμε τους συστατικούς όρους και τη λειτουργία αυτού του πράγματι ομιχλώδους κοινωνικού στρώματος το οποίο ορίζεται και αυτοκαθορίζεται με τον γενικότατο όρο "διανοούμενοι"; Τι θα ήταν σε θέση να μας προσφέρει μια κοινωνιολογική θεώρηση της στάσης των διανοουμένων μέσα στην κοινωνία; Και πόσο είναι θεμιτό να προσδιορίζουμε την ουσία του διανοουμένου σε άμεση αναφορά προς τη στάση την οποία ο διανοούμενος τηρεί απέναντι στην κυρίαρχη ιδεολογία και την εξουσία, δηλαδή απέναντι στο θεσμισμένο κοινωνικό-πραγματικό; Σε τελική ανάλυση φαίνεται...

Ο Ρομαντισμός του 19ου αιώνα δεν είναι μόνο μια αντίληψη για την τέχνη· δεν είναι μόνο μια φιλοσοφική θεωρία ή ένα φιλοσοφικό σύστημα· δεν είναι μόνο μια πίστη για την ψυχική απολύτρωση του ανθρώπου, δηλαδή μια πίστη στη σχέση του ανθρώπινου με το Απόλυτο και το υπερουράνιο· δεν είναι ακόμη μια θέση σχετικά με το πολιτιστικό και κοινωνικό κοσμοείδωλο και το πολιτιστικό συν-κείμενο της ιστορικής εποχής που γέννησε και ανέθρεψε τον Ρομαντισμό· είναι όλα αυτά συγχρόνως, αλλά επιπλέον και πρωτίστως είναι μια στάση απέναντι στη ζωή, ένα ύφος και ένα ήθος ζωής, ή, εάν θέλετε, μια...

[...] Στο ανθολόγιο της παρούσας έκδοσης περιλαμβάνονται κείμενα κριτικής, αποσπάσματα βιβλιοκρισιών και μέρη συνθετικών εργασιών, με θέμα το σύνολο σχεδόν της ποιητικής παραγωγής του Σαχτούρη. Στόχος της ανθολόγησης ήταν να εκφραστεί η πολυφωνία της κριτικής πρόσληψης και να συμπεριληφθούν όσα κείμενα θίγουν ή θέτουν θεωρητικά προβλήματα γύρω από το σαχτουρικό έργο. Όσον αφορά τις βιβλιοκρισίες έγινε προσπάθεια να περιληφθούν κρίσεις για τις περισσότερες ποιητικές συλλογές, με σκοπό την, κατά το δυνατόν, πληρέστερη ιστορική παρουσίασή τους. Ωστόσο η τακτική αυτή δεν τηρήθη...

O Georges Bataille δεν υπήρξε ποτέ ένας "κανονικός" φιλόσοφος, όπως για παράδειγμα ο Χέγκελ ή ο Σαρτρ. Ήταν διστακτικός ως προς τις έννοιες, εύκαμπτος ως προς τα φιλοσοφικά συστήματα και βαθιά καχύποπτος ως προς τη γλώσσα. Ο Bataille ποτέ δεν ανέπτυξε ιδέες και ποτέ δεν υποστήριξε ιδέες με τη ζωή του. Δεν θα μπορούσε, κατά συνέπεια, κάποιος να αναμένει ότι το έργο του "Για τον Νίτσε" θα αποτελούσε έναν παραδοσιακό σχολιασμό του Νίτσε. Το έργο αυτό είναι περισσότερο ένα εγχείρημα του Bataille να προβάλει τα στοιχεία εκείνα της φιλοσοφίας του Νίτσε, τα οποία αναγνώριζε ως δ...

Στο δοκίμιο αυτό ανιχνεύεται ένας χώρος ασαφής αλλά κρίσιμος, εντός του οποίου η ουτοπία και το πνεύμα της εκφεύγουν των ορίων της καταγωγικής και ιστορικής τους περιοχής και/ή της αρχαιολογίας τους και καθίστανται προτάγματα της τέχνης, της θεολογίας, της αναζήτησης της ετερότητας, της ενατένισης και της ανθρωπογεωγραφίας της πόλης.

"Για την υπεράσπιση της κοινωνίας". Αυτόν τον τίτλο χρησιμοποιεί ο Foucault για τη σειρά των διαλέξεών του στο College de France κατά την περίοδο 1975-1976. Σ' αυτές τις διαλέξεις, τις τόσο ουσιώδεις και ως προς το εύρος της ιστορικής έρευνας και ως προς την αναλυτική διεισδυτικότητα με την οποία αναπτύσσεται η θεματική, ο Foucault θέτει το όλο πρόβλημα σε σχέση με τη διερεύνηση και/ή διαχείριση της ιστορικής σφαίρας και των κοινωνικών διαδικασιών που διαμορφώνονται εντός της επικράτειάς της. Σταθερή βάση των αναλύσεων του Foucault είναι η διερεύνηση του κρίσιμου προβλήμα...

Η καταγωγική περιοχή της αποκάλυψης, η ζωντανή πηγή της και η μαγική της εμπειρία βρίσκονται στο ιουδαϊκό, προφητικό, μεσσιανικό κοσμοείδωλο, και η ίδια προκύπτει ως έκφραση αυτού του κοσμοειδώλου μέσω παραδοσιακών τρόπων και τροπισμών που συντηρούν την υπόσταση της ως μυστικιστικής εναίσθησης και εκστατικής ενόρασης. Ο τόπος όμως της αποκάλυψης, η αληθινή της ζωή, οι τρόποι και οι τροπισμοί της, στο εδώ και τώρα, καθώς και η διαπότιση του παρόντος με την εμψυχωμένη παρουσία της, δεν μπορούν να νοηθούν εκτός του ρομαντικού κοσμοειδώλου και της ρομαντικής ορμής για μια αναγκ...

Η καταγωγική περιοχή της αποκάλυψης, η ζωντανή πηγή της και η μαγική της εμπειρία βρίσκονται στο ιουδαϊκό, προφητικό, μεσσιανικό κοσμοείδωλο, και η ίδια προκύπτει ως έκφραση αυτού του κοσμοειδώλου μέσω παραδοσιακών τρόπων και τροπισμών που συντηρούν την υπόσταση της ως μυστικιστικής εναίσθησης και εκστατικής ενόρασης. Ο τόπος όμως της αποκάλυψης, η αληθινή της ζωή, οι τρόποι και οι τροπισμοί της, στο εδώ και τώρα, καθώς και η διαπότιση του παρόντος με την εμψυχωμένη παρουσία της, δεν μπορούν να νοηθούν εκτός του ρομαντικού κοσμοειδώλου και της ρομαντικής ορμής για μια αναγκ...

Το κείμενο του διάσημου Τσέχου διανοητή Ρενέ Βέλλεκ, που παρουσιάζεται εδώ, έχει σαν κύριο στόχο του την πρόκληση που ο Άρθουρ Ο. Λοβτζόυ διατυπώνει στο βασικό του κείμενο: "Περί της διακρίσεως των ρομαντισμών" (1924). Συγκεκριμένα ο Λοβτζόυ αποφαίνεται πως "θα έπρεπε να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τη λέξη "ρομαντισμός" στον πληθυντικό. Αυτό βέβαια αποτελεί ήδη την πρακτική των πλέον προσεκτικών και παρατηρητικών ιστορικών της λογοτεχνίας, στον βαθμό που αναγνωρίζουν ότι ο "ρομαντισμός" μιας χώρας πολύ λίγα κοινά σημεία έχει με εκείνον κάποιας άλλης, και ότι σε όλες τις περισ...

Στον παρόντα τόμο καταχωρούνται, χωριστά για την κάθε Ημερίδα, τα προγράμματα και οι εισηγήσεις των ομιλητών κατά αλφαβητική σειρά των ονομάτων. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού Σωματείου "Γιώργος Σαραντάρης" θα ήθελε και από εδώ να ευχαριστήσει θερμά όλους τους φορείς που συνεργάστηκαν, τους συντελεστές επιστήμονες και καλλιτέχνες για τη γενναιοδωρία τους, αλλά και όσους υποστήριξαν με κάθε μέσον και συνέβαλαν στην πραγματοποίηση και επιτυχία αυτών των εκδηλώσεων.

Άρχισα να γερνώ από τότε που κατάλαβα ότι είχα μπλεχτεί σε ένα αδιάκοπο παιχνίδι. Ο χρόνος με κυνηγούσε. Με άφηνε αποσβολωμένο. Ο χρόνος ζούσε στα περίχωρα. Εγώ ζούσα στην πόλη. Εγώ ζω στην πόλη και ο χρόνος με πρόλαβε. (από το "Υστερόγραφο")