Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ηθική φιλοσοφία του V. Jankelevitch αρνείται την ηθική της εξαγοράς και της μετάνοιας, μια κανονιστική δηλαδή ηθική, η οποία κατά βάση θέτει αξεπέραστους φραγμούς στην ελευθερία του ανθρώπινου όντος. Διότι το πρόβλημα του ηθικού όντος υπήρξε πάντα, και εξακολουθεί να είναι, η ελευθερία, η προϋπόθεση της οποίας είναι ο όρος εκ των ων ουκ άνευ της ηθικής. Και είναι ακριβώς γι' αυτόν το λόγο που το καλό και το κακό, οι δύο πόλοι της κανονιστικής ηθικής, ακυρώνονται μέσα στην ηθική της ελευθερίας, αφού, όπως γράφει ο συγγραφέας, "αν το κακό καταστρέφεται από μόνο του, είναι γ...

Τα κείμενα πάντα μιλούν μεταξύ τους, συνδιαλέγονται. Πολύ περισσότερο όταν ο διάλογος είναι ρητός και η αναφορικότητα δεδηλωμένη. Οποιαδήποτε, άρα, κατάτμηση των κειμένων, οποιαδήποτε απομόνωσή τους, προϋποθέτει ασφαλώς ένα κίνητρο ξένο προς την προθετικότητα των κειμένων και των συγγραφέων τους. Από το 12ο τεύχος του περιοδικού "Σημειώσεις" (Νοέμβριος 1977), στο οποίο δημοσιεύθηκε το κείμενο του Μάριου Μαρκίδη "Erich Fromm: ο φόβος της ελευθερίας και η θεραπεία του", εγκαινιάσθηκε μια συζήτηση, η οποία ενέπλεξε τα κείμενα των Τάκη Κονδύλη (τευχ.13-14 και 17), Γεράσιμου...

O Georges Bataille δεν υπήρξε ποτέ ένας "κανονικός" φιλόσοφος, όπως για παράδειγμα ο Χέγκελ ή ο Σαρτρ. Ήταν διστακτικός ως προς τις έννοιες, εύκαμπτος ως προς τα φιλοσοφικά συστήματα και βαθιά καχύποπτος ως προς τη γλώσσα. Ο Bataille ποτέ δεν ανέπτυξε ιδέες και ποτέ δεν υποστήριξε ιδέες με τη ζωή του. Δεν θα μπορούσε, κατά συνέπεια, κάποιος να αναμένει ότι το έργο του "Για τον Νίτσε" θα αποτελούσε έναν παραδοσιακό σχολιασμό του Νίτσε. Το έργο αυτό είναι περισσότερο ένα εγχείρημα του Bataille να προβάλει τα στοιχεία εκείνα της φιλοσοφίας του Νίτσε, τα οποία αναγνώριζε ως δ...

Η λέξη "σύμμεικτα" είναι μια παλιά λέξη της λογιοσύνης που περιγράφει με ακρίβεια τη συνύπαρξη στην ίδια έκδοση κειμένων διαφορετικών ως προς το είδος, το ύφος, το περιεχόμενο και το χρόνο. Η λέξη "παραλλάξ" δηλώνει το περίεργο καθεστώς αυτών των κειμένων στον τρόπο που διαδέχονται το ένα το άλλο και στην παράξενη συνομιλία που αναπτύσσεται, καθώς έχουν ανασυρθεί από το αρχικό τους περιβάλλον για να ενταχθούν στο καινούργιο. Πρόκειται τώρα πια για άλλη δυνατότητα ανάγνωσης, αφού προτείνεται διαφορετική προοπτική και αλλότροπος συσχετισμός για κείμενα που ήδη έχουν την ξ...

O Roger-Pol Droit επιχειρεί με επιτυχία μια σημειολογία της καθημερινότητάς μας, εισάγοντας σ' αυτήν όρους και έννοιες του σύγχρονου φιλοσοφικού στοχασμού. Σκοπός του είναι να δείξει ότι οι όροι αυτοί και οι έννοιες αυτές όχι μόνο δεν είναι αποκομμένοι από την καθημερινή μας ζωή και πρακτική, αλλά αντίθετα αναδύονται μέσα από την καθημερινότητά μας, από τις εμπειρίες μας, από τον τρόπο με τον οποίο ζούμε και αντιδρούμε. Έτσι, ο Droit εμπλέκει φιλοσοφία και ζωή και αποκαλύπτει το βάθος των καθημερινών μας δραστηριοτήτων, δείχνοντας ταυτόχρονα ότι ζωή και φιλοσοφία δεν εί...

Όταν ο Φρόιντ έγραφε το κλασικό του κείμενο "Πολιτισμός πηγή δυστυχίας" τον απασχολούσε η λειτουγία της απώθησης. Για τον Φρόιντ, ο σύγχρονος πολιτισμός στηρίζεται στην απαγόρευση της αυθορμησίας και στον περιορισμό της αυτοέκφρασης. Σήμερα, στη μετανεωτερική εποχή, ο Φρόιντ, υποστηρίζει ο Bauman, έχει πλέον ξεπεραστεί ως προς όλες τις απόψεις του αυτές. Στην εποχή μας, η ελευθερία του ατόμου αποτελεί την κυρίαρχη αξία, το κριτήριο πάνω στο οποίο εδράζονται όλοι οι κοινωνικοί κανόνες. Η μετανεωτερικότητα κυριαρχείται από τη θέληση για ευτυχία. Ωστόσο, αυτή η θέληση καταλ...

Τα κείμενα του τόμου πραγματεύονται τα φιλοσοφικά και αισθητικά αδιέξοδα που προκύπτουν οσάκις οι κλασικές ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες και τα ιδεώδη της τέχνης και της λογοτεχνίας εμπλέκονται στον ιστό του νεκρικού κόσμου των Ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, επιχειρώντας σπασμωδικά να επαναπροσδιορίσουν το λόγο ύπαρξης μπροστά σε έναν θάνατο που έχει πάψει πια να είναι θάνατος όντας μια παραλυτική γεγονικότητα θανάτου.

"Για την υπεράσπιση της κοινωνίας". Αυτόν τον τίτλο χρησιμοποιεί ο Foucault για τη σειρά των διαλέξεών του στο College de France κατά την περίοδο 1975-1976. Σ' αυτές τις διαλέξεις, τις τόσο ουσιώδεις και ως προς το εύρος της ιστορικής έρευνας και ως προς την αναλυτική διεισδυτικότητα με την οποία αναπτύσσεται η θεματική, ο Foucault θέτει το όλο πρόβλημα σε σχέση με τη διερεύνηση και/ή διαχείριση της ιστορικής σφαίρας και των κοινωνικών διαδικασιών που διαμορφώνονται εντός της επικράτειάς της. Σταθερή βάση των αναλύσεων του Foucault είναι η διερεύνηση του κρίσιμου προβλήμα...

Το έργο του Michael Lowy "Λύτρωση και Ουτοπία" θα πρέπει να διαβαστεί ως μια πανίσχυρη συμβολή σε τρεις θεματικούς άξονες: Λύτρωση, Μεσσιανισμός, Ουτοπία (κοινωνική ουτοπία). Κατά συνέπεια, είναι απαραίτητη η διευκρίνηση των όρων αυτών, πολύ περισσότερο αφού αυτοί αναδύονται από μια κοσμοαντίληψη η οποία προϋποθέτει την περιπλάνηση του αναγνώστη μέσα στις ατραπούς της καβαλικής διδασκαλίας, του ιουδαϊκού αναρχικού και ανατρεπτικού οράματος του τέλους του χρόνου (Tikkoun), της ουτοπικής, και γι' αυτό επαναστατικής, διάστασης των προσδοκιών και ελπίδων του ανθρώπου ενάντια στ...

Ταξίδι με τον Δον Κιχώτη, τον Ζαρατούστρα, τον δόκτορα Φάονστους που η δίψα του φτάνει ως το έσχατο όριό της, την αμαρτία της μουσικής, ταξίδι με τον νεαρό Φέλιξ Κρούλ που τόσο του αρέσει να πλαστογραφεί ξένες υπογραφές. Το δοκίμιο του Τόμας Μαν, γραμμένο κατά το πρώτο ταξίδι του στην Αμερική (1934, οι Ναζί γιορτάζουν την πρώτη επέτειο της εξουσίας τους), έχει έναν ημερολογιακό χαρακτήρα: ημερολόγιο της διάσχισης με καράβι του Ατλαντικού. Η σύμπτωση τα έφερε ώστε να περάσει πρόσφατα ατα χέρια μου, ενώ ταυτόχρονα ήμουν σκυμμένος στο διάβασμα των εξομολογήσεων του απατεώνα Φέ...

Η ποίηση και οι ενοράσεις του Ezra Pound αποτελούν ένα όριο και συγχρόνως μια αφετηρία για την παγκόσμια λογοτεχνική τοπογραφία. Ο ακραίος μοντερνισμός των ποιητικών του συνθεμάτων σήμανε το τέλος του μοντερνισμού. Ωστόσο, οι τρόποι και οι τροπισμοί που ο ακραίος αυτός μοντερνισμός αποκάλυψε συγκροτούν τα ισχυρότερα αφετηριακά σημεία για τη μετα-μοντερνική ποιητική εκφραστική. Το μετα-μοντερνικό παράδοξο, το οποίο συνοδεύει τη μετα-μοντερνική αντίληψη για την ποίηση, αναδεικνύεται κατ' εξοχήν με τις ποιητικές ενοράσεις του Ezra Pound: οσάκις η μετα-μοντερνική αντίληψη αναζη...

Χρησιμοποιώντας τη μέθοδο ενός ντετέκτιβ, η Lydia Flem εισχωρεί βαθιά στον ιδιωτικό χώρο της δημιουργίας του Φρόιντ. Η συγγραφέας δείχνει με ποιον τρόπο οι ιδέες του Φρόιντ οικοδομούνται μέσα από το πάθος του για την αρχαιολογία, πώς η κλινική του εμπειρία επηρεάζεται καθοριστικά από τα διαβάσματά του, και πώς η επεξεργασία της θεωρίας του απορρέει από την αυτοανάλυσή του. Μέσα στο εργαστήρι του δημιουργού Φρόιντ όλα αναμειγνύονται και αποκτούν νόημα: το σωματικό με το αφηρημένο, το καθημερινό με το εξιδανικευμένο, το παιχνίδι με τη σοβαρότητα. Ο Φρόιντ υπήρξε ένας σεναριογ...

Η Lilian Furst διερευνά τη ρομαντική κοσμοθεωρία και ερμηνεύει το ρομαντικό φαινόμενο συνολικά, τόσο ως προς τα σημεία απόκλισης των ρομαντικών τροπισμών όσο και ως προς τα σημεία σύγκλισης. Καταδεικνύει την ενότητα της ρομαντικής εκφραστικής, την κοινή ουσία των ρομαντισμών, πέρα από τις πολλαπλές ιστορικές εκδηλώσεις του φαινομένου. Επιπλέον όμως, η Lilian Furst επιμένει στην πανίσχυρη παρουσία του ρομαντισμού ως συστατικού στοιχείου του δικού μας πνευματικού, καλλιτεχνικού-φιλολογικού και φιλοσοφικού universum. Αυτή η παρουσία είναι που κάνει το ρομαντισμό σύγχρονό μας,...

Βιώνουμε έναν μετα-ρομαντικό κόσμο εντός του οποίου τα προτάγματα του ρομαντικού υποκειμένου, μολονότι κάτω από και μέσα σε διαφορετικά μορφώματα του κοινωνικού/πολιτικού, δεν παύουν να αποτελούν την αιχμή του δόρατος της κριτικής της σύγχρονης κουλτούρας και του σύγχρονου πολιτισμού. Ο Ρομαντισμός είναι ένα διαρκές κριτικό στοιχείο της κουλτούρας μας. Διαπερνά και διαποτίζει τις στάσεις και τον στοχασμό μας ενάντια σε έναν άνθρωπο χωρίς φύση και σε μια φύση χωρίς άνθρωπο, ενάντια σε μια τέχνη χωρίς μύθο, ενάντια, τέλος, σε μια θρησκεία χωρίς ιερό και σε μια θλιβερή απομίμη...