Ροζάνης Στέφανος

Ο ελληνικός εβραϊσμός

Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας (1999)

Ο άνθρωπος και το παιχνίδι

Γνώση (1989)

Ένας από τους σημαντικότερους ιστορικούς του 20ου αιώνα διατυπώνει στο βιβλίο αυτό μια γενική θεωρία για την γένεση του ανθρώπινου πολιτισμού: ο πολιτισμός γεννιέται από την έμφυτη στον άνθρωπο τάση να παίζει, και οι διάφορες πολιτισμικές μορφές, από το δίκαιο και την φιλοσοφία ώς την ποίηση και την τέχνη, μπορούν να κατανοηθούν ως εκδηλώσεις ή μεταμορφώσεις της θεμελιώδους ορμής προς το παιχνίδι. Μέσα από το πρίσμα τούτο αναλύεται πλήθος ιστορικού, εθνολογικού και φιλολογικού υλικού, ενώ συνάμα διανοίγονται προοπτικές για την βαθύτερη σύλληψη της πορείας και της εξέλιξης τ...

Ο αδιανόητος θάνατος

Ερατώ (2002)

Τα κείμενα του τόμου πραγματεύονται τα φιλοσοφικά και αισθητικά αδιέξοδα που προκύπτουν οσάκις οι κλασικές ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες και τα ιδεώδη της τέχνης και της λογοτεχνίας εμπλέκονται στον ιστό του νεκρικού κόσμου των Ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, επιχειρώντας σπασμωδικά να επαναπροσδιορίσουν το λόγο ύπαρξης μπροστά σε έναν θάνατο που έχει πάψει πια να είναι θάνατος όντας μια παραλυτική γεγονικότητα θανάτου.

Ξένοι μέσα στον εαυτό μας

Scripta (2011)

Την ώρα που ο κόσμος μας γίνεται ένα melting pot, τίθεται ένα ερώτημα που θα αποτελέσει τη λυδία λίθο για την ηθική του 21ου αιώνα: Πώς είναι δυνατό να ζήσουμε μαζί με τους άλλους, χωρίς να τους απορρίψουμε ή να τους αφομoιώσουμε, αν δεν αναγνωρίσουμε ότι είμαστε ξένοι μέσα στον εαυτό μας; Το βιβλίο αυτό είναι μία πρόσκληση για να συλλογιστούμε τους τρόπους που διαθέτουμε για να ζήσουμε ως ξένοι ή μαζί με ξένους, ενώ, συγχρόνως, αναπαριστά τις τύχες του ξένου μέσα στον ευρωπαϊκό πολιτισμό: οι Έλληνες με τους "μετοίκους" τους και τους "βαρβάρους" τους, οι εβραίοι που θεμελι...

Μύθος και αφήγηση στον σύγχρονο κόσμο

Σύγχρονη Έκφραση (2013)

Μετά το θάνατο του Χριστού, αναπτύχθηκε ένα ισχυρότατο φιλοσοφικό ρεύμα. Το ρεύμα αυτό έμεινε στην ιστορία της φιλοσοφίας με το όνομα Γνωστικισμός, από την Ελληνική λέξη ΓΝΩΣΙΣ. Εδώ, σε αυτό το ρεύμα, δεν θα δούμε να εμφανίζονται πρόσωπα όπως του Χριστού ή των Αποστόλων, ούτε καν του Παύλου. Δεν θα δούμε να εμφανίζεται μια τριαδική ουσία του Θεού, πολύ περισσότερο ομοούσια. Ο Γνωστικισμός αγνοεί την ύπαρξη του Χριστού ως θεού, κι όμως είναι το πρώτο και το σημαντικότερο οικοδόμημα, πάνω στο οποίο στηρίχθηκαν όλοι οι πατέρες της Εκκλησίας, άλλοτε εξορκίζοντάς το και άλλοτε...

Μεταμοντερνισμός

Ύψιλον (2019)

Τα κείμενα που παρουσιάζονται στην παρούσα έκδοση προέρχονται από τον 5ο τόμο του "Theory Culture & Society", που είναι αφιερωμένος στον μεταμοντερνισμό. Το κείμενο του Ντάγκλας Κέλλνερ ("Ο μεταμοντερνισμός ως κοινωνική θεωρία"), γραμμένο στον απόηχο της μεγάλης διαμάχης για τον μεταμοντερνισμό, αποτελεί μια χρήσιμη εισαγωγή στο θέμα. Ο συγγραφέας προχωρεί σε μια μακρά επισκόπηση τον φαινομένου ξεκινώντας από τις γαλλικές εκφάνσεις του (Μπωντριγιάρ, Λυοτάρ) και καταλήγοντας, αφενός, σε μια κριτική της κριτικής που ασκεί ο Χάμπερμας στον μεταμοντερνισμό από τη σκοπιά της...

Μελέτες για τον ρομαντισμό

Πλέθρον (2001)

Βιώνουμε έναν μετα-ρομαντικό κόσμο εντός του οποίου τα προτάγματα του ρομαντικού υποκειμένου, μολονότι κάτω από και μέσα σε διαφορετικά μορφώματα του κοινωνικού/πολιτικού, δεν παύουν να αποτελούν την αιχμή του δόρατος της κριτικής της σύγχρονης κουλτούρας και του σύγχρονου πολιτισμού. Ο Ρομαντισμός είναι ένα διαρκές κριτικό στοιχείο της κουλτούρας μας. Διαπερνά και διαποτίζει τις στάσεις και τον στοχασμό μας ενάντια σε έναν άνθρωπο χωρίς φύση και σε μια φύση χωρίς άνθρωπο, ενάντια σε μια τέχνη χωρίς μύθο, ενάντια, τέλος, σε μια θρησκεία χωρίς ιερό και σε μια θλιβερή απομίμη...

Μελέτες για τον αφηγηματικό λόγο

Ψυχογιός (2003)

Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται κείμενα που γράφτηκαν στο διάστημα μιας δεκαεπταετίας και σηματοδοτούν τους σταθμούς μιας προσωπικής διαδρομής στο χώρο μελέτης της νεοελληνικής λογοτεχνίας, κυρίως. Μιας διαδρομής που σημαδεύτηκε από την αγάπη της συγγραφέα για τη γλώσσα, από την πεποίθηση πως ο πλακούς της γλώσσας είναι η λογοτεχνία και από τα χρόνια της αγγλικής μαθητείας της στα κηρύγματα της δομικής και της μεταδομικής θεωρίας της αφήγησης, τη δεκαετία του 1980. Τα κείμενα του τόμου αυτού δεν υπήρξαν, ωστόσο, οι μόνοι κόμβοι αυτής της πορείας. Αυτό που επίσης έντονα χρωμ...

Μανιφέστο για τη φιλοσοφία

Ψυχογιός (2006)

Η φιλοσοφία -η καθαυτό φιλοσοφία, όπως την εννοούσε ο Πλάτων- είναι σήμερα εφικτή, με τη φιλοδοξία της αλώβητη. Η παρακμή που γνώρισε τον 19ο αιώνα οφείλεται στο ότι ταυτίστηκε, "συγκολλήθηκε", διαδοχικά με ένα μόνο από τα πεδία στα οποία αναδύεται, πέρα από τη γνώση, μια αλήθεια: συγκόλληση με το επιστημονικό (θετικισμός), με το πολιτικό (μαρξισμός), κατόπιν με το ποιητικό πεδίο (Νίτσε και, κυρίως, Χάιντεγκερ). Βέβαια, τα μαθηματικά, η ποίηση, η πολιτική ως επινόηση και ο έρωτας ως σκέψη συνιστούν ακριβώς τέσσερις όρους της φιλοσοφίας. Είναι απαραίτητοι όμως και οι τέσσερι...

Λύτρωση και ουτοπία

Ψυχογιός (2002)

Το έργο του Michael Lowy "Λύτρωση και Ουτοπία" θα πρέπει να διαβαστεί ως μια πανίσχυρη συμβολή σε τρεις θεματικούς άξονες: Λύτρωση, Μεσσιανισμός, Ουτοπία (κοινωνική ουτοπία). Κατά συνέπεια, είναι απαραίτητη η διευκρίνηση των όρων αυτών, πολύ περισσότερο αφού αυτοί αναδύονται από μια κοσμοαντίληψη η οποία προϋποθέτει την περιπλάνηση του αναγνώστη μέσα στις ατραπούς της καβαλικής διδασκαλίας, του ιουδαϊκού αναρχικού και ανατρεπτικού οράματος του τέλους του χρόνου (Tikkoun), της ουτοπικής, και γι' αυτό επαναστατικής, διάστασης των προσδοκιών και ελπίδων του ανθρώπου ενάντια στ...

Λόγος περί των αγγέλων

Futura (2005)

Στις Ελεγείες του Ντουίνο του Rainer Maria RiIke οι άγγελoι είναι έγκλειστοι στην εκκοσμίκευσή τους, απόλυτα παραδομένοι στον κόσμο των συνδέσεων και των αναπαραστάσεων, βυθισμένοι στη μυθοποιία τους μέσα από την οποία αναδύονται ως μορφές πεπρωμένου, δε-σμώτες του ποιήματος, σκιές και φαντάσματα, εικόνες και ομοιώσεις της ίδιας της ποιητικής φανέρωσής τους. Είναι γι' αυτόν το λόγο τρομεροί, διότι η απώλεια της αρχαιολογίας τους τούς καθιστά έρμαια των σημαινόντων, τους καθιστά κραυγές ενός πεπρωμένου ανθρώπινου και διασπά τη σιωπή τους στην επικράτεια του ονόματος και της...

Λόγος αποσπασματικός περί του θείου έρωτος

Ψυχογιός (2005)

Κάθε λόγος περί του θείου έρωτος και του έρωτος ως εκστατικής στιγμής τα υπάρξεως είναι αποσπασματικός. Αυτή η αποσπασματικότητα αναδύεται ως όρος sine qua non της ιερότητος, η οποία φανερώνεται από τη σχάση του θείου και τη σχάση του εγκοσμίου στην αλληλουχία των αλληλοδράσεων και διερμηνεύσεων, των συνδέσεων και αναπαραστάσεων του θειου και του εγκόσμιου. Ο θείος έρως ενδύεται το εγκόσμιο πεπρωμένο του και συγχρόνως επιστρέφει στην καταγωγική του περιοχή που είναι το ιερό και η ιερότητα του ιερού.

Λόγος αποσπασματικός περί του θείου έρωτος

Ψυχογιός (2005)

Κάθε λόγος περί του θείου έρωτος και του έρωτος ως εκστατικής στιγμής τα υπάρξεως είναι αποσπασματικός. Αυτή η αποσπασματικότητα αναδύεται ως όρος sine qua non της ιερότητος, η οποία φανερώνεται από τη σχάση του θείου και τη σχάση του εγκοσμίου στην αλληλουχία των αλληλοδράσεων και διερμηνεύσεων, των συνδέσεων και αναπαραστάσεων του θειου και του εγκόσμιου. Ο θείος έρως ενδύεται το εγκόσμιο πεπρωμένο του και συγχρόνως επιστρέφει στην καταγωγική του περιοχή που είναι το ιερό και η ιερότητα του ιερού.

Λόγος αποσπασματικός περί του θείου έρωτος

Ψυχογιός (2012)

Κάθε λόγος περί του θείου έρωτος και του έρωτος ως εκστατικής στιγμής τα υπάρξεως είναι αποσπασματικός. Αυτή η αποσπασματικότητα αναδύεται ως όρος sine qua non της ιερότητος, η οποία φανερώνεται από τη σχάση του θείου και τη σχάση του εγκοσμίου στην αλληλουχία των αλληλοδράσεων και διερμηνεύσεων, των συνδέσεων και αναπαραστάσεων του θειου και του εγκόσμιου. Ο θείος έρως ενδύεται το εγκόσμιο πεπρωμένο του και συγχρόνως επιστρέφει στην καταγωγική του περιοχή που είναι το ιερό και η ιερότητα του ιερού.

Λόγος αποσπασματικός περί του θείου έρωτος

Ψυχογιός (2012)

Κάθε λόγος περί του θείου έρωτος και του έρωτος ως εκστατικής στιγμής τα υπάρξεως είναι αποσπασματικός. Αυτή η αποσπασματικότητα αναδύεται ως όρος sine qua non της ιερότητος, η οποία φανερώνεται από τη σχάση του θείου και τη σχάση του εγκοσμίου στην αλληλουχία των αλληλοδράσεων και διερμηνεύσεων, των συνδέσεων και αναπαραστάσεων του θειου και του εγκόσμιου. Ο θείος έρως ενδύεται το εγκόσμιο πεπρωμένο του και συγχρόνως επιστρέφει στην καταγωγική του περιοχή που είναι το ιερό και η ιερότητα του ιερού.

Κτερίσματα

Έρασμος (1989)

Κρύπτη

Έρασμος (2006)
Συνολικά Βιβλία 152
243.186 Βιβλία
122.585 Συντελεστές
4.631 Εκδότες
Με την υποστήριξη του ΒιβλιοNet και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου