Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έχετε μήπως ήδη συναντήσει κάποιους φιλοσόφους; Μείνατε αρκετό καιρό στη συντροφιά τους; Σας έτυχε να διαπιστώσετε ότι δεν είναι θλιμμένοι; Το βιβλίο αυτό σας προτείνει να συναναστραφείτε πολλούς φιλοσόφους, διάσημους ή παραγνωρισμένους, αρχαίους ή σύγχρονους, Δυτικούς ή Ανατολικούς, αποκτώντας μια σχέση στενή και οικεία. Θα διαπιστώσετε ότι αυτοί οι κατασκευαστές ιδεών, που συχνά τους θεωρούν άχαρους, είναι περίεργοι άνθρωποι της περιπέτειας, πειραματιστές της ζωής. Δεν έχετε κανένα λόγο να τους φοβάστε. Θα σας κάνουν να δείτε πόσο πολύ μοιάζουν μεταξύ τους η σκέψη, η ζωή...

Η ηθική φιλοσοφία του V. Jankelevitch αρνείται την ηθική της εξαγοράς και της μετάνοιας, μια κανονιστική δηλαδή ηθική, η οποία κατά βάση θέτει αξεπέραστους φραγμούς στην ελευθερία του ανθρώπινου όντος. Διότι το πρόβλημα του ηθικού όντος υπήρξε πάντα, και εξακολουθεί να είναι, η ελευθερία, η προϋπόθεση της οποίας είναι ο όρος εκ των ων ουκ άνευ της ηθικής. Και είναι ακριβώς γι' αυτόν το λόγο που το καλό και το κακό, οι δύο πόλοι της κανονιστικής ηθικής, ακυρώνονται μέσα στην ηθική της ελευθερίας, αφού, όπως γράφει ο συγγραφέας, "αν το κακό καταστρέφεται από μόνο του, είναι γ...

Ο τόμος αυτός αποθησαυρίζει μία από τις σπάνιες στιγμές των πνευματικών μας χρονικών. Αποτυπώνει μια δημόσια συζήτηση, που έλαβε χώρα στη βάση της εκρηκτικής συνύπαρξης τριών εννοιών, στη ρευστή περιοχή που ορίζουν τρία γνωστικά πεδία: Θεωρία, Λογοτεχνία, Αριστερά. Για 14 εβδομάδες, 33 πένες συναντήθηκαν στις φιλόξενες σελίδες των "Αναγνώσεων" της "Κυριακάτικης Αυγής", από τις 9 Μαρτίου μέχρι τις 29 Ιουνίου 2008. Χωρίς διαγκωνισμούς και τη γνωστή έπαρση, χωρίς υπονομεύσεις και ναρκισσιστικές νομιμοποιητικές αποφάνσεις, 33 σύγχρονοι διανοητές, από διαφορετικές τάσεις, σχ...

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης ανήκει στους κλασικούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μοναδικό επίτευγμα για έλληνα ποιητή της παλαιάς, μεταιχμιακής διασποράς, εκείνης που γνώρισε μεγάλη ακμή από τον 18ο έως τις αρχές του 20ού αιώνα, και μετά κατέρρευσε, για να την διαδεχθεί η μετεμφυλιακή μετανάστευση. Για τον "κλασικό" Καβάφη αποφάσισε ανέκκλητα η Ιστορία. Ο Καβάφης όμως δεν είναι μόνο κλασικός, είναι και μοντέρνος. Για την ακρίβεια, ένας κλασικός του μοντερνισμού. Υπήρξε καινοτόμος, καθιερώνοντας τη δική του αποκλειστική ταυτότητα. Στην ποιητική αναζήτησε και κατέκτησε έναν ιδιογ...

Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει δεκατέσσερις εισηγήσεις στο συνέδριο για τον Κώστα Παπαϊωάννου που διοργάνωσε η Σύγχρονη Δελφική Αμφικτυονία με τη συνδρομή του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από τις 7 ως τις 10 Δεκεμβρίου του 2006. Αντικείμενά τους τα στοιχεία που συνδέουν το έργο του Κώστα Παπαϊωάννου με τις νεωτερικές αναζητήσεις της δυτικής σκέψης, η αποτύπωση της πνευματικής του ιδιοσυστασίας και η διερεύνηση της συμβολής του στη συνάρτηση Χέγκελ - Μαρξ.

Δεκαοχτώ εισηγήσεις από το συνέδριο/αφιέρωμα στον Κορνήλιο Καστοριάδη που διοργάνωσε η Σύγχρονη Δελφική Αμφικτυονία σε συνεργασία με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών από τις 2 ως τις 4 Νοεμβρίου του 2007. Γραμματολογικές επισημάνσεις, συγκρίσεις και θεωρήσεις της πολιτικής και φιλοσοφικής σκέψης του Καστοριάδη, εστιασμένες στην αντίληψή του για τη Δημοκρατία υπό το πρόταγμα της Αυτονομίας.

Κάθε λόγος περί του θείου έρωτος και του έρωτος ως εκστατικής στιγμής τα υπάρξεως είναι αποσπασματικός. Αυτή η αποσπασματικότητα αναδύεται ως όρος sine qua non της ιερότητος, η οποία φανερώνεται από τη σχάση του θείου και τη σχάση του εγκοσμίου στην αλληλουχία των αλληλοδράσεων και διερμηνεύσεων, των συνδέσεων και αναπαραστάσεων του θειου και του εγκόσμιου. Ο θείος έρως ενδύεται το εγκόσμιο πεπρωμένο του και συγχρόνως επιστρέφει στην καταγωγική του περιοχή που είναι το ιερό και η ιερότητα του ιερού.

Κάθε λόγος περί του θείου έρωτος και του έρωτος ως εκστατικής στιγμής τα υπάρξεως είναι αποσπασματικός. Αυτή η αποσπασματικότητα αναδύεται ως όρος sine qua non της ιερότητος, η οποία φανερώνεται από τη σχάση του θείου και τη σχάση του εγκοσμίου στην αλληλουχία των αλληλοδράσεων και διερμηνεύσεων, των συνδέσεων και αναπαραστάσεων του θειου και του εγκόσμιου. Ο θείος έρως ενδύεται το εγκόσμιο πεπρωμένο του και συγχρόνως επιστρέφει στην καταγωγική του περιοχή που είναι το ιερό και η ιερότητα του ιερού.

Κάθε λόγος περί του θείου έρωτος και του έρωτος ως εκστατικής στιγμής τα υπάρξεως είναι αποσπασματικός. Αυτή η αποσπασματικότητα αναδύεται ως όρος sine qua non της ιερότητος, η οποία φανερώνεται από τη σχάση του θείου και τη σχάση του εγκοσμίου στην αλληλουχία των αλληλοδράσεων και διερμηνεύσεων, των συνδέσεων και αναπαραστάσεων του θειου και του εγκόσμιου. Ο θείος έρως ενδύεται το εγκόσμιο πεπρωμένο του και συγχρόνως επιστρέφει στην καταγωγική του περιοχή που είναι το ιερό και η ιερότητα του ιερού.

Κάθε λόγος περί του θείου έρωτος και του έρωτος ως εκστατικής στιγμής τα υπάρξεως είναι αποσπασματικός. Αυτή η αποσπασματικότητα αναδύεται ως όρος sine qua non της ιερότητος, η οποία φανερώνεται από τη σχάση του θείου και τη σχάση του εγκοσμίου στην αλληλουχία των αλληλοδράσεων και διερμηνεύσεων, των συνδέσεων και αναπαραστάσεων του θειου και του εγκόσμιου. Ο θείος έρως ενδύεται το εγκόσμιο πεπρωμένο του και συγχρόνως επιστρέφει στην καταγωγική του περιοχή που είναι το ιερό και η ιερότητα του ιερού.