Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο Ζαρί", λέει ο Απολινέρ, "δε μου έκρυψε την ικανοποίηση που αισθάνθηκε τρομάζοντας τους Φιλισταίους αυτούς. Κατόπιν, με το ρεβόλβερ στο χέρι, ανέβηκε στο πάνω μέρος του λεωφορείου που θα τον πήγαινε στο Σεν-Ζερμέν-ντε-Πρε. Από κει πάνω, για να με χαιρετήσει άρχισε να κουνάει πάλι αυτό το πράμα". Μιαν άλλη φορά, σ' έναν κήπο, διασκέδαζε προσπαθώντας να βγάλει το πώμα της σαμπάνιας με πυροβολισμούς... Αντρέ Μπρετόν Πέρα από τη στιγμή που γεννιόταν, ο Αντρέ Μαρκέιγ δεν είχε ποτέ του επαφή με γυναίκα, μια και τον είχε βυζάξει κατσίκα όπως και οποιονδ...

Δύο μήνες πριν να ανέβει ο Χίτλερ στην εξουσία, μια όμορφη γυναίκα βρίσκεται ημίγυμνη και αναίσθητη στα δάση γύρω από το Βερολίνο. Όταν επιτέλους καταφέρνει να ξυπνήσει από το κώμα, δεν θυμάται ούτε το όνομά της. Το μόνο στοιχείο που πιθανόν συνδέεται με την ταυτότητά της είναι μια μπροσούρα που βρέθηκε στο σημείο εκείνο του δάσους, που διαφήμιζε κάποια ομιλία του Άλμπερτ Αϊνστάιν, γι' αυτό και οι εφημερίδες την ονόμασαν "Το κορίτσι του Αϊνστάιν". Ο Μάρτιν Κιρς, ο ψυχίατρος που την αναλαμβάνει, δεν φαντάζεται πως αυτό πρόκειται να είναι το τελευταίο περιστατικό του. Αναζ...

Ένα από τα σπάνια εκείνα βιβλία που δίνουν στους ιστορικούς νέες ιδέες για να σκεφτούν. Ασχολείται με ευρωπαίους προσήλυτους στο Ισλάμ τον 17ο αιώνα -συνήθως αλλά όχι πάντα πειρατές- τον αριθμό των οποίων ο Ουίλσον ανεβάζει σε χιλιάδες. Η προσεκτική ανάλυσή του για τους "ρενεγκάντος", τις ιδέες τους και την πολιτική πρακτική τους οδηγεί σε μια πρόταση που μένει να διερευνηθεί: ότι ορισμένοι απ' αυτούς συνδέονταν με τους Ροδόσταυρους και με τον Διαφωτισμό του 18ου αιώνα· ότι σχημάτιζαν ίσως μια "αρχόμενη κουλτούρα της αντίστασης" ως δραπέτες από έναν πολιτισμό οικονομικής κα...

Με το πρώτο του μυθιστόρημα, το "Λιγότερο από μηδέν", που έγινε μπεστ-σέλερ στις ΗΠΑ και σε πολλές άλλες χώρες, ο Μπρετ Ήστον Έλλις χαρακτηρίστηκε ως "ο νεότερος και πιο πολλά υποσχόμενος αμερικανός συγγραφέας" (Interview) και "αποκάλυψη στο χώρο της λογοτεχνίας" (Wall Street Journal). Δύο χρόνια αργότερα ο Έλλις επιστρέφει στη λογοτεχνική με τους "Νόμους της έλξης", μια ακόμη καυστική απεικόνιση της γενιάς του, της γενιάς της αφθονίας και της μοναξιάς, δοσμένη με τη γνωστή ψυχρή αμεσότητά του, αλλά αυτή τη φορά και με έντονα χιουμοριστική διάθεση. Η υπόθεση εκτυλίσσεται...

Στο μεταπολεμικό δυτικό κόσμο η σεξουαλική επανάσταση και απελευθέρωση ακολούθησε μια πορεία παράλληλη μ' εκείνη των εξελίξεων και των αλλαγών στην τέχνη. Ο έντονος και έκδηλος ερωτισμός δεν αποτελεί ωστόσο καινούργιο φαινόμενο στο πεδίο των εικαστικών τεχνών. Από την παλαιολιθική ήδη εποχή, οι ερωτικές ενορμήσεις και το ερωτικό στοιχείο γενικότερα έπαιζαν σημαντικό, και συχνά κυρίαρχο, ρόλο στην καλλιτεχνική δημιουργία και τις αισθητικές ανησυχίες του ανθρώπου. Ο Έντουαρντ Λούσυ - Σμιθ, με τη βοήθεια και της εξαιρετικά πλούσιας εικονογράφησης που ο ίδιος έχει επιλέξει, επ...

Το 1961 ο Κέρουακ έγραψε μέσα σε δέκα μέρες το "Μπιγκ Σερ", ένα από τα πιο αξιόλογα βιβλία του. Πρόκειται για έναν παράξενο και ιδιοφυή διάλογο ανάμεσα στον Τζακ Ντούλουοζ "αφηγητή" και το φίλο του ποιητή Μπεν Φέιγκαν. Μιλούν για τις γυναίκες, το ποτό, τη ζωή, την τρέλα... Το "Μπιγκ Σερ" είναι μια βαθιά απελπισμένη κι αδιέξοδη μονωδία. ...Στο νεκροκρέβατό μου θα τη θυμάμαι εκείνη τη μέρα στο ρυάκι και θα 'χω ξεχάσει τη μέρα που η Μέτρο Γκόλντουιν Μάγιερ αγόρασε το βιβλίο μου, θα θυμάμαι το παλιό πράσινο μακό από το σκουπιδότοπο και θα ξεχνάω τους ζαφειρένιους μανδύες - Ίσ...

Το "Λιγότερο από μηδέν" είναι το πρώτο μυθιστόρημα που εξέδωσε ο Έλλις όταν ήταν ακόμη φοιτητής στο κολέγιο. Το βιβλίο με θέμα τη "χρυσή γενιά" της Καλιφόρνιας στη δεκαετία του '80 και το τρίπτυχο σεξ, ναρκωτικά και ροκ εν ρολ, είναι ένα χρονικό της ισοπέδωσης και της υπερβολής που εμπνέει το Λος Άντζελες και χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως η πρώτη φωνή μιας νέας γενιάς -ό,τι υπήρξε αντίστοιχα για τη γενιά των μπητ το On the Road του Κέρουακ. Το βιβλίο γνώρισε πρωτοφανή επιτυχία, μεταφράστηκε σε πάρα πολλές γλώσσες, γυρίστηκε ταινία και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για ανάλογα ε...

Ο Άντυ Γουώρχολ, ο πιο διάσημος και αμφιλεγόμενος καλλιτέχνης του εικοστού αιώνα, είναι ίσως από τους λίγους δημιουργούς που είχαν την τύχη να γνωρίσουν το θρίαμβο εν ζωή. Στις δεκαετίες του '60 και του '70 ταυτίζεται με το κίνημα της ποπ αρτ και γίνεται η ενσάρκωσή του, ενώ τη δεκαετία του '80 αναδεικνύεται σε χαϊδεμένο παιδί των media με δικό του περιοδικό (Interview) και τηλεοπτικό σταθμό συνδρομητών (Andy Warhol TV). Σήμερα, λίγα χρόνια μετά το θάνατό του, εξακολουθεί να μονοπωλεί το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης και κάθε έκθεση έργων του αποτελεί καλλιτεχνικ...

Ο Άντυ Γουόρχολ μιλάει ιδιωτικά, στο τηλέφωνο ή στο μαγνητοφωνάκι του, για τον έρωτα, το σεξ, το φαγητό, την ομορφιά, τη φήμη, τη δουλειά, το χρήμα, την επιτυχία. Μιλά επιγραμματικά για τη Νέα Υόρκη και την Αμερική, περιγράφει την παιδική του ηλικία σε μια κωμόπολη της Πενσυλβάνια, τα σκαμπανεβάσματα της ζωής, στο μεγάλο μήλο. Την απογείωση της καριέρας του στη δεκαετία του '60 και το πικρό γκλάμουρ της σύμφυρσης ανάμεσα στις διασημότητες. "Αιχμήρό και ακριβές. Ο γνωστός κ. Γουόρχωλ που δεν μασάει τα λόγια του" Τρούμαν Καπότε. "Νομίζω πως είμαι από τους πιο ζηλιάρη...

Το βιβλίο αυτό ασχολείται με το θεσμό της οικογένειας που ο συγγραφέας θεωρεί σαν ένα σύστημα εξαιρετικά πολύπλοκων σχέσεων. «Η ουσία του επιχειρήματος του Λαινγκ είναι ότι αυτή καθαυτή η έννοια "οικογένεια" βασίζεται στην αμοιβαία συνενοχή εκείνων που πιστεύουν ότι είναι μέλη της. Μια οικογένεια απειλείται, λοιπόν, όταν απειλούνται μια ή περισσότερες από τις ιδέες στις οποίες οφείλει την ύπαρξή της. Εφόσον, όμως, η οικογένεια παρέχει στο καθένα από τη μέλη της την ταυτότητα του εαυτού του, μένουμε με μια αλυσίδα αλληλένδετων κρίκων που καθένας τους μπορεί να ολοκληρώσει οπ...

Δεν επιτρέπεται να' χω πονόδοντο, δεν επιτρέπεται να 'χω τρακ, δεν μπορώ να ξεράσω, να με πιάσει αναγούλα, δεν επιτρέπεται να 'χω γρίπη ή πονόλαιμο. Οφείλω να βγαίνω και να 'μαι στις ομορφιές μου, να τραγουδάω καλά και να χαμογελάω, γιατί αλλιώς αλίμονό μου. Γιατί; Είμαι η Μπίλλυ Χόλιντεϋ και έχω περάσει πολλά. [...] Μου 'χουνε πει πως κανείς δεν λέει την λέξη "πείνα" σε τραγούδι όπως εγώ. Ούτε τη λέξη "αγάπη". Ίσως και να 'ναι γιατί θυμάμαι τί σημαίνουν τούτες οι λέξεις. Ίσως γιατί είμαι τόσο περήφανη ώστε να θέλω να θυμάμαι τη Βαλτιμόρη και το Ουέλφερ Άιλαντ, το Ίδρ...