Αδραχτάς Βασίλης
Adrachtás Vasílis
Ο Βασίλης Αδραχτάς γεννήθηκε το 1968 στο Sydney της Αυστραλίας. Σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1987-1992) και παρακολούθησε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τομέα Φιλοσοφίας - Θρησκειολογίας - Κοινωνιολογίας του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας (1994-1996). Ειδικεύτηκε στη φιλοσοφία της θρησκείας με την εργασία του "Η χρήση της λογικής στο έργο του Ιωάννου Δαμασκηνού: προσεγγίσεις στην Πηγή Γνώσεως" (2001). Το 2005 αναγορεύτηκε διδάκτωρ της Κοινωνιολογίας της Θρησκείας του Παντείου Πανεπιστημίου. Δραστηριοποιείται στον εκδοτικό χώρο με μεταφράσεις και επιμέλειες βιβλίων θρησκειολογικού και θεολογικού ενδιαφέροντος, ενώ κατά καιρούς αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο ("Αχαϊκά Χρονικά", "Κυριακάτικη Αυγή", "Αφιέρωμα" και "Ε- Ιστορικά" της "Ελευθεροτυπίας", Βήμα της Κυριακής", "Εξουσία", "Άβατον", "Θεσσαλία", "Βραδυνή" κ.ά.). Υπήρξε διευθυντής σύνταξης των εντύπων "Θεός & Θρησκεία", "Religionsinfo" και "Ορθοδοξία -21ος Αιώνας" (1999-2000). Διευθύνει τη θρησκειολογική σειρά "Θρησκεία και Κοινωνία" των εκδόσεων "Φιλίστωρ" και τη θεολογική σειρά "Σημεία και Τέρατα" των εκδόσεων "Εξάντας". Τέλος, ανήκει στα ιδρυτικά μέλη της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών (ΕΘΕ) και συμμετέχει ενεργά στο θρησκειολογικό της σεμινάριο από το 1994. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα καλύπτουν όλους τους κλάδους της θρησκειολογίας, με ιδιαίτερη έμφαση στη γνωσιολογική αποτίμηση της θρησκευτικής εμπειρίας, στην πολιτική θεωρία των θρησκειών, στη σχέση θρησκευτικότητας και σεξουαλικότητας και στην ιεροφανειακή ερμηνεία του πολιτισμού. Από το 2000 είναι εκδότης-διευθυντής του επιστημονικού περιοδικού "Θρησκειολογία - Ιερά /Βέβηλα", το οποίο κυκλοφορεί σε εξαμηνιαία βάση και αποτελεί το πρώτο ελληνικό έντυπο αυτού του είδους.
Τα πρώτα βήματα στη ζωγραφική
Parramón José Maria
Ντουντούμη (1998)
Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης θα βρει όλες τις θεμελιακές αρχές που θα κατευθύνουν σωστά τα πρώτα του βήματα στη ζωγραφική, αφού του παρέχουν βασικά στοιχεία της προοπτικής, της φωτοσκίασης, της σύνθεσης, της χρωματικής θεωρίας, κι αυτόν ακόμη τον τρόπο επιλογής των θεμάτων. Η νέα σειρά Μαθαίνω Ζωγραφίζοντας εισάγει τον ερασιτέχνη ζωγράφο ταυτόχρονα στο χώρο της θεωρίας και της πρακτικής, προσφέροντάς του τις απαραίτητες γνώσεις που θα τον βοηθήσουν να κατανοήσει τους βασικούς κανόνες της ζωγραφικής χωρίς να καταβάλει ιδιαίτερη προσπάθεια και συγχρόνως με μια σταδιακή εφα...
Ο πυρετός της μπάλας
Hornby Nick 1957-
Ελληνικά Γράμματα (1999)
Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας περιγράφει τις εμπειρίες του ως οπαδός της Άρσεναλ. Το πάθος για την ομάδα, οι σχέσεις, η φιλία, η οικογένεια, η ευτυχία και η απογοήτευση αποτελούν τις έμμονες ιδέες του -τόσο όμοιες, σε όποιο μέρος του κόσμου και αν ζει ο οπαδός, όποια ομάδα και αν υποστηρίζει.
Ορθοδόξων πορεία
Παπαδόπουλος Στυλιανός Γ. 1933-
News Books and Magazines Ltd (2000)
"Η αυθεντική άσκηση θεολογίας, που βέβαια δεν αρκείται σε εξωτερικό aggiornamento και σε αφελή inculturation οφείλει - να βιώνει τον Μυστηριακό ρεαλισμό - να εκφράζει το ήθος της Εκκλησίας - να υιοθετεί την καίρια παράδοση της Εκκλησίας, διότι είναι αποτέλεσμα φωτισμού του Αγίου Πνεύματος - να παρακολουθεί τα προβλήματα ζωής και σωτηρίας, που πιέζουν τους πλησίον - να θεολογεί προς αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών με κάθοδο στο βάθος του νου της Γραφής (Μ. Αθανάσιος), με είσοδο στο "απόθετον κάλλος" του βιβλικού γράμματος (Γρηγόριος ο Θεολόγος) και με φανέρωση της "κ...
Ο έρωτας και η νεοπλατωνίνη
Ουλής Δημήτρης
Εξάντας (2001)
Η σαρκική απόλαυση δεν ζεσταίνει από μόνη της την καρδιά, ούτε "φιλιώνει" τους συμβαλλόμενους. Την καρδιά ζεσταίνει μονάχα η απόφαση του ζευγαριού να αισθητοποιήσει στα όρια της προσωπικής του ζωής έναν εναλλακτικό, έκτακτο και αντισυμβατικό τρόπο υπάρξεως, με την προοπτική αυτός ο τρόπος να γίνεται μέρα με τη μέρα πιο περιεκτικός, πιο καθολικός: από τον/τη σύζυγο στον πλησίον, από τον πλησίον στην κοινότητα και από την κοινότητα σε ολόκληρη την κτίση. Περιττό να ειπωθεί ότι η "κοινότητα" δεν ταυτίζεται εδώ μ' έναν εξουσιαστικό θεσμό που αξιολογεί την ηθική του ζευγαριού· π...
Η ψυχή του κυβερνοχώρου
Zaleski Jeff
Αρχέτυπο (2001)
Οι νέες τεχνολογίες, η τεχνητή νοημοσύνη, η εικονική πραγματικότητα, ο κυβερνοχώρος, προκαλούν και απειλούν με ολική πλέον ανατροπή κάθε σύστημα αξιών πάνω στο οποίο δομήθηκε η πορεία του ανθρώπου στον πλανήτη. Η πλοήγηση στο Διαδίκτυο επιδρά καθοριστικά στη συνείδηση και στο μυαλό. Ο online κόσμος μάλιστα, είναι αποκλειστικά ένας κόσμος του μυαλού. Πώς θα πορευτεί λοιπόν το ανθρώπινο πνεύμα μέσα σ' ένα τέτοιο βασίλειο, διαχωρισμένο από το μυστήριο της σάρκας; Και τι θα συμβεί με τις τεχνητές νοημοσύνες -τις ασώματες διάνοιες- που αρχίζουν να κατοικούν τον κυβερνοχώρο; Άραγ...
Το ζητούμενο
Αδραχτάς Βασίλης
Ιερά / Βέβηλα (2001)
"Ο λόγος αποτελεί την υπέρβαση της λογικής. Είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο αυτή υπάρχει και από το οποίο οφείλει να τρέφεται. Αν αυτή αποτελεί την "ορθή" συσχέτιση των προτάσεων (και των όρων τους), τότε εκείνος συνιστά την ίδια τη σχέση στην καθολικότητά της -καθολικότητα που, τώρα, μόνο "δι' εσόπτρου εν αινίγματι" (Α΄ Κορ. 13:12) συλλαμβάνουμε. Μόνο ο λόγος δικαιούται να ομιλεί στο επίπεδο της οντολογίας (που συνεχώς ολοκληρώνεται)· μόνο αυτός μπορεί να καταστήσει δυνατή τη σημασιολογική της πραγματικότητας. Όσο για το υποκείμενο αυτής της πολύπλευρης δυναμικής, το αν...
Το ζητούμενο
Αδραχτάς Βασίλης
Ιερά / Βέβηλα (2001)
"Ο λόγος αποτελεί την υπέρβαση της λογικής. Είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο αυτή υπάρχει και από το οποίο οφείλει να τρέφεται. Αν αυτή αποτελεί την "ορθή" συσχέτιση των προτάσεων (και των όρων τους), τότε εκείνος συνιστά την ίδια τη σχέση στην καθολικότητά της -καθολικότητα που, τώρα, μόνο "δι' εσόπτρου εν αινίγματι" (Α΄ Κορ. 13:12) συλλαμβάνουμε. Μόνο ο λόγος δικαιούται να ομιλεί στο επίπεδο της οντολογίας (που συνεχώς ολοκληρώνεται)· μόνο αυτός μπορεί να καταστήσει δυνατή τη σημασιολογική της πραγματικότητας. Όσο για το υποκείμενο αυτής της πολύπλευρης δυναμικής, το αν...
Λόγος σκληρός
Αρκάδας Δημήτρης
Εξάντας (2002)
Μπροστά στα πιεστικά αιτήματα και τα αναπόδραστα διλήμματα που θέτει η πολιτισμική συνθήκη της ύστερης νεωτερικότητας, η Ορθόδοξη Εκκλησία καλείται να κάνει τον αυτοέλεγχό της. Αντί να προσπαθεί απεγνωσμένα να παραμείνει ένα τυπικό στοιχείο στην αστυνομική ταυτότητα των Ελλήνων πολιτών, θα ήταν απείρως προτιμότερο να ασχοληθεί με την κρίση ταυτότητας που μαστίζει την ίδια. Αν το κάνει αυτό, θα διαπιστώσει ότι βασική αποστολή της δεν είναι να "διασώζει την εθνική ταυτότητα". Αυτό είναι το έλασσον σε σχέση με το καθήκον να διαδίδει την καλή αγγελία της Αναστάσεως και να εγκεν...