Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, Αν η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες μοιάζει με φωτογραφία όπου οι γραμμές των προσώπων και των πραγμάτων είναι συγκεχυμένες, αυτό δε σημαίνει ότι έχει εκλείψει από όλους μας ο πόθος της διαύγειας. Η ανάγκη της ανασύνθεσης και της ανασύνταξης απέναντι στις κυρίαρχες για την ώρα λογικές οι οποίες επιβάλλουν τις προσωπικές φιλοδοξίες των πολιτικών ηγετών πάνω στις ευτελισμένες συλλογικότητές μας. Πάνω στην ταπεινωμένη αλλά τη μόνη ζωντανή άλλη Ελλάδα, η Δική μας Ελλάδα, η οποία ασφαλώς και δεν εμφανίζεται πουθενά σ' αυτή τη θολή και εσκε...

"Γκρίζα Πολιτεία", ένα τρυφερό νεανικό μυθιστόρημα: Είναι η υγρή πολιτεία του Παρισιού, με την ατέλειωτη ποίηση και τη μαγεία του εφήμερου, με τα οδοφράγματα του Μαΐου και με τα άσπρα νησιά της μνήμης. Ένα μυθιστόρημα ποιητικής γραφής που ανήκει στη δεκαετία του '60, μια δεκαετία που την είπαν αμαρτωλή, συνταραγμένη από τα διεθνή γεγονότα της βίας -πρωτόγνωρης τότε ακόμα- και του αναρχικού ρομαντισμού. Ένα εύθραυστο τρυφερό κορίτσι, με πρόσωπο ραγισμένο από τις μνήμες των ερειπίων αλλά και από το αναρχικό παρόν, θα βρεθεί στην καρδιά του Παρισιού και θα ζήσει τη δική τη...

"Στον παράδεισο θα σε ψάχνω μοναχή". Δυο ξεχωριστές ιστορίες που διαγράφουν την ψυχολογία της σημερινής γυναίκας και τη βαθιά αλλαγή του προσώπου της. Γραμμένες με τη γνωστή γραφή της συγγραφέως, την ποιητική γραφή της αναλυτικής σκέψης, μας οδηγούν στη μοναξιά που βιώνει η σημερινή γυναίκα, μοναξιά του έρωτα αλλά και μοναξιά της αξιοπρέπειάς της. Γιατί η ανάγκη της για απόλυτη προσφορά, αυτή η βαθιά ανάγκη της για θυσία, μόνο στη μοναξιά την οδηγεί. "Στόχος μου ήταν να οδηγήσω τη Ναταλία και τη Χριστίνα σε ένα είδος αυτο-ανάλυσης, έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουν τα λά...

"Οι Σχεδίες αποκαλύπτουν από την πρώτη στιγμή την ωριμότητα της συγγραφέως". (Βάσος Βαρίκας, Τα Νέα, 1969) "Το Θέατρο περνά παγκόσμια κρίση. Μέσα σ' αυτά τα σκοτάδια του καιρού μας, το έργο αυτό αποτελεί ένα φωτεινό μήνυμα". (Οι Σχεδίες) (Δημήτρης Χορν, Απογευματινή, 1969) "...Μια έξοχη δραματοποιημένη ποίηση... Δύο ανθρώπινες συνειδήσεις, συμπαντικής υφής, αιωρούμενες μέσα σ' ένα εφιαλτικό κενό". (Σ' αποχαιρετώ...) (Μαρίκα Θωμαδάκη, Η Εβδόμη, 1987) "Διάβασα το έργο σας με μεγάλο ενδιαφέρον και το έστειλα στον J.L. Barauld». (Γυάλινο κιβώτιο) (Samuel Beckett,...

"Τέσσερα θεατρικά έργα που δεν έχουν παιχτεί. Όμως ο χρόνος της ζωής μου έγινε εύθραυστος και θέλω να τους δώσω μια 'στέγη', μην τα σκορπίσει ο άνεμος μια μέρα. Το καθένα είναι και ένα κομμάτι από τη ζωή μου. Εκφράζει το πάθος που ζούσα όταν το έγραφα. Το θέατρο υπάρχει μόνο ως πάθος. Ως ποιητική του πάθους, σε μια σχέση μυστηρίου με την ποιητική της ψυχής μας. Θα ήθελα να είχα γράψει μόνο θέατρο. Όμως εκείνο που μου απόμεινε ήταν να δώσω ‘‘θεατρικά’’ τα πρόσωπα και τις καταστάσεις των μυθιστορημάτων μου. Ελπίζω μια μέρα να έρθουν νέοι άνθρωποι που θα σέβονται τον Έ...

Η Υψιπύλη ήταν βασίλισσα της Λήμνου σε χρόνο μυθικό, μια τραγική βασίλισσα που η ζωή της συνδέθηκε με ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα των μητριαρχικών χρόνων: Οι γυναίκες της Λήμνου, σε μια ομαδική τρέλα, σκότωσαν όλο τον αρσενικό πληθυσμό του νησιού μόνο και μόνο για να εκδικηθούν τους άντρες τους που δεν τις πλησίαζαν ερωτικά, γιατί η Αφροδίτη τους είχε δώσει μια βαριά δυσοσμία. Η Υψιπύλη εναντιώθηκε στην πράξη αυτή της τρέλας και έσωσε τον πατέρα της, τον βασιλιά Θόα. Τον έβαλε σε ένα καλάθι αλειμμένο με κερί και τον έριξε στη θάλασσα. Οι Λήμνιες γυναίκες, ότ...

Ο αθώος που συναντά στο δρόμο του τη Μοίρα και πρέπει να αναμετρηθεί μαζί της. Γιατί τον άγγιξε η νύχτα του κρυφού φεγγαρόφωτου. Γεγονότα ακατέργαστα, όπως τα γέννησε ο χρόνος. Με κίνδυνο της ζωής του ο Προμηθέας θα σώσει ένα πανάρχαιο κειμήλιο, την Ιερή Χάρτα, όπου είναι χαραγμένα τα μυστικά του γενετικού υλικού, αυτά που θα λυτρώσουν τον άνθρωπο από τον πόνο. Η Ιερή Χάρτα θα γίνει στόχος σκληρών συμφερόντων. Ο Προμηθέας σώζει την αρχέγονη γνώση και τη δίνει στους ανθρώπους. Και οι άνθρωποι τον τιμωρούν. "Τώρα πρέπει να βρεις το θάρρος που γεννά η έσχατη απελπισία...

"Παγιδευμένος στο μυστηριακό και στο αθέατο, ο ήρωάς μου μοιάζει να ζει σε μια κρυστάλλινη πραγματικότητα, σαν τα πλάσματα εκείνα τα εφήμερα, τα προορισμένα για ένα μόνο καλοκαίρι που ξέμειναν και ζούνε το φθινόπωρο που δεν είναι γι’ αυτά. Είναι η ομορφιά ενός εξαγνιστικού έρωτα που θα τον οδηγήσει στο μαρτύριο της γνώσης. Και είναι ο νεκρός στρατιώτης που θα του δώσει την επίγνωση της ασημαντότητάς του. Εκείνος είναι μόνος. Να σημαδεύει τη σταυρική περιπέτεια του ανθρώπου πάνω στη γη. Τίμημα της απαγορευμένης γνώσης. Με πλοηγό τα όνειρα, προσπάθησα να φτάσω στ...

Σήμερα λέω, είμαστε πλάσματα ελλιπή, πλάσματα της στέρησης. Η αγάπη είναι στέρηση, λέω κάπου στο "Ξύλινο Τείχος". Ο πόθος μας να βρούμε την τελειότητα σε αυτό που κάνουμε είναι στέρηση - ή, αλλιώς, ο πόνος για το ελλιπές πρόσωπό μας. Είμαι ένα πλάσμα που ζητώ να γνωριστώ με αυτό που μου στέρησαν. Αυτό που κάποτε λάμπει μέσα μου. Λάμπει σκοτεινό και απρόσιτο, σαν "νύχτα από τις άλλες μου ζωές".

Περιλαμβάνονται τα κείμενα: - Σοφοκλής, 2500 χρόνια από τη γέννησή του 496 π.Χ.- 2004 μ.Χ. - Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, "Cosmic change and the location of evil in 'Aias'" - Τζένη Αρσένη, "Ρομαντισμός και αρχαία Ελλάδα: Μendelssohn - Σοφοκλής, μια μουσική προσέγγιση στο αρχαίο δράμα" - Horst-Dieter Blume, "Staging the 'Aias' of Sophocles" - Richard Buxton, "Weapons and day’s white horses: the language of Ajax and Macbeth" - Ελένη Γκαστή, "Η ποιητική του χώρου στην 'Ηλέκτρα' του Σοφοκλή" - Freddy Decreus, "Sophocles’ tragedies on the contemporary stage" - James...

Μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, που το πήραν αιχμάλωτο από τη Λήμνο, ξετυλίγεται το έπος του αρχαίου κόσμου. Ο Αλκαμένης κατόρθωσε να φτάσει στη Σπάρτη, να γνωρίσει από κοντά τη μοναδική αυτή πόλη, αλλά και να γίνει ο μάρτυρας των γεγονότων στις μεγαλύτερες πολεμικές συγκρούσεις της Ιστορίας. Ως είλωτας, ως μελλοθάνατος, ως παρατηρητής, γίνεται ο μυθικός άξονας που φέρει όλη τη σκληρότητα αλλά και τη σαγήνη ενός κόσμου που θα μπορούσε κανείς να τον πει σημερινό. "Το Ξύλινο τείχος", πάνω απ' όλα, είναι η ανθρώπινη περιπέτεια, ο άνθρωπος. Η εποποιία των αγώνων του, αλλά και...

"H βροχή δεν έλεγε να σταματήσει, είχα μουλιάσει, έτρεμα, όμως δεν έκανα βήμα. Στεκόμουν εκεί, ακίνητος, και κοίταζα το σάκο με τα οστά που κροταλούσαν περίεργα. Μικροί χείμαρροι πάνω στη γη παράσερναν δέντρα και θάμνους, κι εγώ σκεφτόμουν το χρησμό, "θα τα βρεις τη μέρα που θα βρέχει"..." "Ο Ιερός Ποταμός" είναι η ανεξιχνίαστη διαδρομή της ψυχής από τις πηγές του μύθου ως τις μέρες μας. Η διαδρομή της μυθικής, συνεχιζόμενης Περσεφόνης, με τη θαμπή μνήμη του Άδη, που θα συναντήσει στο δρόμο της τον άγιο με το ματωμένο ράσο. Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα και για το θάν...

Σ' ένα απομονωμένο νησί, στη δεκαετία του '60, ένα νέο κορίτσι ζει τον πρώτο του έρωτα. Αρχίζει να υπάρχει σε μια σχέση μαγείας με τα πράγματα, σε μια σχέση μαγείας με το νεανικό σώμα της, που ξυπνά αναζητώντας τη γνώση. Γιατί, σ' όλους τους καιρούς, στη μοναξιά του χρόνου, η νιότη ανθίζει μ' έναν ίδιο μαγικό τρόπο. Είναι το θάμβος και η αποκάλυψη των μυστικών που κουβαλά το σώμα από την αυγή της δημιουργίας του. Ένα μυθιστόρημα που μιλά για την αγάπη και τον πόνο της αγάπης, για το εφήμερο, για το χρόνο. Η πρώτη τραυματική εμπειρία, που θα πλουτίσει την ηρωίδα, θα την...

Εκείνη. Μια νέα γυναίκα που ζει με πάθος την καθημερινότητά της, τον έρωτα και τη μητρότητα, την επιτυχία. Εκείνος. Ο εραστής, ο αγαπημένος, που φτάνει απροσδόκητα στη διάβρωση των αισθημάτων του, στην αμφισβήτηση. Πρόσωπα ελλιπή και οι δύο, που θα οδηγηθούν, από διαφορετικό δρόμο ο καθένας, στη μοναξιά των υπαρξιακών τους ερωτημάτων - στην αυτογνωσία. Για κείνη: Το συναπάντημα του αθώου με τη μοίρα. Ή ο πόνος της γνώσης και η κάθαρση. Για κείνον: Το ουσιώδες της ζωής που διέφυγε. Ένα μυθιστόρημα για τη μνήμη και το χρόνο, για το θάνατο, για την παλίνδρομη εξουσία τους πάνω...

Ένα τρυφερό βιβλίο για την ψυχή του παιδιού, για την ψυχή του έφηβου, που γαλούχησε χιλιάδες ελληνόπουλα. Βασικός στόχος του είναι το πώς ένα νέο παιδί θα ενταχθεί στο σημερινό κόσμο, τον αλλοτριωμένο και αντιφατικό. Πώς θα αμυνθεί ενάντια στις δυνάμεις εκείνες του καιρού μας, που, πολλές φορές, μεταβάλλουν τις αξίες του πολιτισμού μας σε κερδοσκοπίες, για να μπορέσει να βρει το αληθινό νόημα της ζωής του. Με απέραντη ευαισθησία και διορατικότητα, η συγγραφέας, μεγαλώνοντας το δικό της παιδί, μιλά γι' αυτήν τη μαγική ηλικία, για τη μοναξιά της αθωότητας, για την εύθραυστη σ...

Ναταλία και Χριστίνα είναι δυο ξεχωριστές ερωτικές ιστορίες που διαγράφουν την ψυχολογία της σύγχρονης γυναίκας και τη βαθιά υποστασιακή αλλαγή του προσώπου της. Γραμμένες με τη γνωστή ποιητική γραφή της συγγραφέως, αυτή της αναλυτικής σκέψης, μας δίνουν το στίγμα της σύγχρονης γυναίκας, που στο βάθος είναι η ανάγκη της για απόλυτη προσφορά, αλλά και η μοναξιά της αξιοπρέπειάς της -οι χαμένοι όροι της θυσίας της.

Από τη μια, ο τόπος των ψυχών, η αόρατη πολιτεία με τα μονοπάτια της καταχνιάς. Από την άλλη, πρόσωπα παρόντα, καθημερινά, ανυποψίαστα. Ανάμεσα στους δυο κόσμους Εκείνος. Αθώος και μυημένος θα βιώσει τη μοναξιά, την ύβρι, την απόρριψη, αλλά και την περιπέτεια της ευφυϊας του που θα τον οδηγήσει σε μία αρχετυπική αυτογνωσία. Περιπλανιέται ανάμεσα στον χρόνο και στην αιωνιότητα, ώσπου να γίνει άγγελος, ο λυπημένος "Άγγελος της στάχτης".