Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από τη μια, ο τόπος των ψυχών, η αόρατη πολιτεία με τα μονοπάτια της καταχνιάς. Από την άλλη, πρόσωπα παρόντα, καθημερινά, ανυποψίαστα. Ανάμεσα στους δυο κόσμους Εκείνος. Αθώος και μυημένος θα βιώσει τη μοναξιά, την ύβρι, την απόρριψη, αλλά και την περιπέτεια της ευφυϊας του που θα τον οδηγήσει σε μία αρχετυπική αυτογνωσία. Περιπλανιέται ανάμεσα στον χρόνο και στην αιωνιότητα, ώσπου να γίνει άγγελος, ο λυπημένος "Άγγελος της στάχτης".

Ναταλία και Χριστίνα είναι δυο ξεχωριστές ερωτικές ιστορίες που διαγράφουν την ψυχολογία της σύγχρονης γυναίκας και τη βαθιά υποστασιακή αλλαγή του προσώπου της. Γραμμένες με τη γνωστή ποιητική γραφή της συγγραφέως, αυτή της αναλυτικής σκέψης, μας δίνουν το στίγμα της σύγχρονης γυναίκας, που στο βάθος είναι η ανάγκη της για απόλυτη προσφορά, αλλά και η μοναξιά της αξιοπρέπειάς της -οι χαμένοι όροι της θυσίας της.

Ένα τρυφερό βιβλίο για την ψυχή του παιδιού, για την ψυχή του έφηβου, που γαλούχησε χιλιάδες ελληνόπουλα. Βασικός στόχος του είναι το πώς ένα νέο παιδί θα ενταχθεί στο σημερινό κόσμο, τον αλλοτριωμένο και αντιφατικό. Πώς θα αμυνθεί ενάντια στις δυνάμεις εκείνες του καιρού μας, που, πολλές φορές, μεταβάλλουν τις αξίες του πολιτισμού μας σε κερδοσκοπίες, για να μπορέσει να βρει το αληθινό νόημα της ζωής του. Με απέραντη ευαισθησία και διορατικότητα, η συγγραφέας, μεγαλώνοντας το δικό της παιδί, μιλά γι' αυτήν τη μαγική ηλικία, για τη μοναξιά της αθωότητας, για την εύθραυστη σ...

Εκείνη. Μια νέα γυναίκα που ζει με πάθος την καθημερινότητά της, τον έρωτα και τη μητρότητα, την επιτυχία. Εκείνος. Ο εραστής, ο αγαπημένος, που φτάνει απροσδόκητα στη διάβρωση των αισθημάτων του, στην αμφισβήτηση. Πρόσωπα ελλιπή και οι δύο, που θα οδηγηθούν, από διαφορετικό δρόμο ο καθένας, στη μοναξιά των υπαρξιακών τους ερωτημάτων - στην αυτογνωσία. Για κείνη: Το συναπάντημα του αθώου με τη μοίρα. Ή ο πόνος της γνώσης και η κάθαρση. Για κείνον: Το ουσιώδες της ζωής που διέφυγε. Ένα μυθιστόρημα για τη μνήμη και το χρόνο, για το θάνατο, για την παλίνδρομη εξουσία τους πάνω...

Σ' ένα απομονωμένο νησί, στη δεκαετία του '60, ένα νέο κορίτσι ζει τον πρώτο του έρωτα. Αρχίζει να υπάρχει σε μια σχέση μαγείας με τα πράγματα, σε μια σχέση μαγείας με το νεανικό σώμα της, που ξυπνά αναζητώντας τη γνώση. Γιατί, σ' όλους τους καιρούς, στη μοναξιά του χρόνου, η νιότη ανθίζει μ' έναν ίδιο μαγικό τρόπο. Είναι το θάμβος και η αποκάλυψη των μυστικών που κουβαλά το σώμα από την αυγή της δημιουργίας του. Ένα μυθιστόρημα που μιλά για την αγάπη και τον πόνο της αγάπης, για το εφήμερο, για το χρόνο. Η πρώτη τραυματική εμπειρία, που θα πλουτίσει την ηρωίδα, θα την...

"H βροχή δεν έλεγε να σταματήσει, είχα μουλιάσει, έτρεμα, όμως δεν έκανα βήμα. Στεκόμουν εκεί, ακίνητος, και κοίταζα το σάκο με τα οστά που κροταλούσαν περίεργα. Μικροί χείμαρροι πάνω στη γη παράσερναν δέντρα και θάμνους, κι εγώ σκεφτόμουν το χρησμό, "θα τα βρεις τη μέρα που θα βρέχει"..." "Ο Ιερός Ποταμός" είναι η ανεξιχνίαστη διαδρομή της ψυχής από τις πηγές του μύθου ως τις μέρες μας. Η διαδρομή της μυθικής, συνεχιζόμενης Περσεφόνης, με τη θαμπή μνήμη του Άδη, που θα συναντήσει στο δρόμο της τον άγιο με το ματωμένο ράσο. Ένα μυθιστόρημα για τον έρωτα και για το θάν...

Μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, που το πήραν αιχμάλωτο από τη Λήμνο, ξετυλίγεται το έπος του αρχαίου κόσμου. Ο Αλκαμένης κατόρθωσε να φτάσει στη Σπάρτη, να γνωρίσει από κοντά τη μοναδική αυτή πόλη, αλλά και να γίνει ο μάρτυρας των γεγονότων στις μεγαλύτερες πολεμικές συγκρούσεις της Ιστορίας. Ως είλωτας, ως μελλοθάνατος, ως παρατηρητής, γίνεται ο μυθικός άξονας που φέρει όλη τη σκληρότητα αλλά και τη σαγήνη ενός κόσμου που θα μπορούσε κανείς να τον πει σημερινό. "Το Ξύλινο τείχος", πάνω απ' όλα, είναι η ανθρώπινη περιπέτεια, ο άνθρωπος. Η εποποιία των αγώνων του, αλλά και...

Περιλαμβάνονται τα κείμενα: - Σοφοκλής, 2500 χρόνια από τη γέννησή του 496 π.Χ.- 2004 μ.Χ. - Κωνσταντίνος Αρβανιτάκης, "Cosmic change and the location of evil in 'Aias'" - Τζένη Αρσένη, "Ρομαντισμός και αρχαία Ελλάδα: Μendelssohn - Σοφοκλής, μια μουσική προσέγγιση στο αρχαίο δράμα" - Horst-Dieter Blume, "Staging the 'Aias' of Sophocles" - Richard Buxton, "Weapons and day’s white horses: the language of Ajax and Macbeth" - Ελένη Γκαστή, "Η ποιητική του χώρου στην 'Ηλέκτρα' του Σοφοκλή" - Freddy Decreus, "Sophocles’ tragedies on the contemporary stage" - James...

Σήμερα λέω, είμαστε πλάσματα ελλιπή, πλάσματα της στέρησης. Η αγάπη είναι στέρηση, λέω κάπου στο "Ξύλινο Τείχος". Ο πόθος μας να βρούμε την τελειότητα σε αυτό που κάνουμε είναι στέρηση - ή, αλλιώς, ο πόνος για το ελλιπές πρόσωπό μας. Είμαι ένα πλάσμα που ζητώ να γνωριστώ με αυτό που μου στέρησαν. Αυτό που κάποτε λάμπει μέσα μου. Λάμπει σκοτεινό και απρόσιτο, σαν "νύχτα από τις άλλες μου ζωές".

"Παγιδευμένος στο μυστηριακό και στο αθέατο, ο ήρωάς μου μοιάζει να ζει σε μια κρυστάλλινη πραγματικότητα, σαν τα πλάσματα εκείνα τα εφήμερα, τα προορισμένα για ένα μόνο καλοκαίρι που ξέμειναν και ζούνε το φθινόπωρο που δεν είναι γι’ αυτά. Είναι η ομορφιά ενός εξαγνιστικού έρωτα που θα τον οδηγήσει στο μαρτύριο της γνώσης. Και είναι ο νεκρός στρατιώτης που θα του δώσει την επίγνωση της ασημαντότητάς του. Εκείνος είναι μόνος. Να σημαδεύει τη σταυρική περιπέτεια του ανθρώπου πάνω στη γη. Τίμημα της απαγορευμένης γνώσης. Με πλοηγό τα όνειρα, προσπάθησα να φτάσω στ...

Ο αθώος που συναντά στο δρόμο του τη Μοίρα και πρέπει να αναμετρηθεί μαζί της. Γιατί τον άγγιξε η νύχτα του κρυφού φεγγαρόφωτου. Γεγονότα ακατέργαστα, όπως τα γέννησε ο χρόνος. Με κίνδυνο της ζωής του ο Προμηθέας θα σώσει ένα πανάρχαιο κειμήλιο, την Ιερή Χάρτα, όπου είναι χαραγμένα τα μυστικά του γενετικού υλικού, αυτά που θα λυτρώσουν τον άνθρωπο από τον πόνο. Η Ιερή Χάρτα θα γίνει στόχος σκληρών συμφερόντων. Ο Προμηθέας σώζει την αρχέγονη γνώση και τη δίνει στους ανθρώπους. Και οι άνθρωποι τον τιμωρούν. "Τώρα πρέπει να βρεις το θάρρος που γεννά η έσχατη απελπισία...

"Τέσσερα θεατρικά έργα που δεν έχουν παιχτεί. Όμως ο χρόνος της ζωής μου έγινε εύθραυστος και θέλω να τους δώσω μια 'στέγη', μην τα σκορπίσει ο άνεμος μια μέρα. Το καθένα είναι και ένα κομμάτι από τη ζωή μου. Εκφράζει το πάθος που ζούσα όταν το έγραφα. Το θέατρο υπάρχει μόνο ως πάθος. Ως ποιητική του πάθους, σε μια σχέση μυστηρίου με την ποιητική της ψυχής μας. Θα ήθελα να είχα γράψει μόνο θέατρο. Όμως εκείνο που μου απόμεινε ήταν να δώσω ‘‘θεατρικά’’ τα πρόσωπα και τις καταστάσεις των μυθιστορημάτων μου. Ελπίζω μια μέρα να έρθουν νέοι άνθρωποι που θα σέβονται τον Έ...