Μαχαίρας Ευάγγελος
Machaíras Evángelos
Ο Ευάγγελος Μαχαίρας, γεννήθηκε στα Αγιωργήτικα Αρκαδίας. Τελείωσε το Γυμνάσιο στην Τρίπολη και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πήρε το πτυχίο του το 1941 και τελείωσε την άσκησή του το 1943, αλλά το καλοκαίρι του ίδιου χρόνου κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ και συνεπώς άρχισε τη δικηγορία το 1945, μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας. Η μεταβαρκιζιανή τρομοκρατία τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει το γραφείο του και να καταφύγει στην Αθήνα, όπου συνελήφθη κατά τα τέλη του 1947 και εκτοπίστηκε στην Ικαρία. Τον Ιανουάριο του 1949 μεταφέρθηκε στη Μακρόνησο και από εκεί στο Στρατοδικείο της Τρίπολης με σκοπό την εξόντωσή του, η οποία αποφεύχθηκε ύστερα από διεθνή κινητοποίηση και κατά τα τέλη του 1949 διακόπηκε προσωρινά η προφυλάκισή του. Το 1950 -αν και υπόδικος- έκανε από τις στήλες της εφημερίδας "ΜΑΧΗ" την δημοσιογραφική εκστρατεία κατά της Μακρονήσου, η οποία είχε διεθνή απήχηση και υποχρέωσε την Κυβέρνηση να καταργήσει το στρατόπεδο πολιτικών εξόριστων της Μακρονήσου. Το 1952 μετατέθηκε στο Δικηγορικό Σύλλογο του Πειραιά και το 1956 στο Δικηγορικό Σύλλογο της Αθήνας. Από τότε ασχολήθηκε με τα προβλήματα της Δικαιοσύνης και των δικηγόρων ως Γενικός Γραμματέας και Πρόεδρος της "Νέας Κίνησης των Δικηγόρων" (1956-1980), αντιπρόεδρος του Δ.Σ.Α. (1975-1980) και πρόεδρος του (1981-1984). Από το 1987 είναι επίτιμος Πρόεδρος του Δ.Σ.Α. Παραλλήλως ασχολήθηκε με πολλά προβλήματα του δημόσιου βίου (διεύρυνση της δημοκρατίας 1-1-4, αντιδικτατορικό αγώνα, απλή αναλογική, αγώνας για την Ειρήνη, την παιδεία, την υγεία κ.λπ.). Το 1989 εκλέχτηκε Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και την Ειρήνη και το 1990 Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης, του οποίου είναι επίτιμος Πρόεδρος από το 1996. Ως Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης μαζί με τον Πρόεδρο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, μεσολάβησε στις Κυβερνήσεις Ιράκ, Κουβέιτ, Ιορδανίας και Σαουδικής Αραβίας για την ειρηνική επίλυση των διαφορών και την αποφυγή του Πολέμου του Κόλπου. Κατέβαλε προσπάθειες για την υλοποίηση των αποφάσεων του Ο.Η.Ε. για την Κύπρο, καθώς και για την ειρηνική επίλυση του Γιουγκοσλαβικού και του Κουρδικού προβλήματος. Σε συνεργασία με τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό οργάνωσε τέσσερες αποστολές τροφίμων και φαρμάκων στη Γιουγκοσλαβία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και δύο αποστολές στη Βόρεια Ήπειρο κατά τη διάρκεια του Αλβανικού εμφυλίου πολέμου. Παραλλήλως πρόσφερε τις υπηρεσίες του σε άλλες πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις (Πρόεδρος της Επιτροπής για την καθιέρωση της Απλής Αναλογικής, Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου κατά των ναρκωτικών, Αντιπρόεδρος της "Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης", Γενικός Γραμματέας της "Έκκλησης της Ακρόπολης", της "Δημοκρατικής Μέριμνας" και του "Εθνικού Συμβουλίου για τη διεκδίκηση των Γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα"). Εκτός από τη θητεία του στη δημοσιογραφία (φοιτητικές και επαρχιακές εφημερίδες 1936-1940, συντάκτης της καθημερινής εφημερίδας "Μάχη" 1950-1952), υπήρξε και αρθρογράφος στις εφημερίδες "Το Βήμα", "Τα Νέα", "Ελευθεροτυπία" και "Έθνος" (1955-2004). Ως έφεδρος αξιωματικός πήρε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 και τραυματίστηκε κοντά στο Τεπελένι. Πήρε επίσης μέρος στην Εθνική Αντίσταση 1941-1944 ως Διοικητής μονάδων του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου και έγραψε τραγούδια της Αντίστασης ("Η μάνα του αντάρτη", "Μέσ' τα κατάμαυρα ντυμένη" και το "Νέο αρματολίκι") που τραγουδιούνται μέχρι σήμερα. Έγραψε το χρονικό της Αντίστασης με τίτλο "50 χρόνια μετά" και ένα πολύτιμο βιβλίο για την "Τέχνη της Αντίστασης", που είναι και το μοναδικό για την πνευματική μας αντίσταση.
