Πιομπίνος Φοίβος Ι.
Piompínos Foívos I.
Ο Φοίβος Ι. Πιομπίνος (Αθήνα, 1945), απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής Αθηνών (Dοrpfeld Gymnasium), σπούδασε οικονομικές επιστήμες στην Αθήνα (ΑΣΟΕΕ) και οικονομία και φιλοσοφία στο Παρίσι (Σορβόννη και Εcole Pratique des Hautes Εtudes). Είναι συνταξιούχος της Ε.Τ.Ε, όπου εργάστηκε επί 32 χρόνια (1964-1996).Τα τελευταία δώδεκα χρόνια της υπαλληλικής του σταδιοδρομίας ήταν προϊστάμενος του Ιστορικού Αρχείου της Ε.Τ.Ε. Το 1979 δημοσίευσε το βιβλίο "Έλληνες αγιογράφοι μέχρι το 1821" (β΄ έκδ. αναθεωρημένη και βελτιωμένη 1984, ΕΛΙΑ), το 1996 τη "Σπουδή θανάτου" (β' έκδ. 2006, Μαΐστρος), το 2003 τη μαρτυρία του για τον ζωγράφο Θεόδωρο Στάμο (Fagotto/Θρόισμα) το 2014 το "Τόπων ενθυμήματα" (Θίνες) και το 2016 τις "Σκόρπιες σκέψεις πάνω στην ελληνική γραμμή" (Εκδόσεις του Φοίνικα). Μεταφράζει γαλλική, γερμανική και ιταλική λογοτεχνία και συνεργάζεται με τα σημαντικότερα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά.
Η διδασκαλία του Ραμακρίσνα
Printa (2001)
Η διαφορετική πνευματική οπτική Ελλάδας και Δύσης μέσα από την τέχνη
Πιομπίνος Φοίβος Ι.
Εκδόσεις του Φοίνικα (2017)
Το ανά χείρας σας βιβλίο προέκυψε από τις ατελείωτες συζητήσεις που είχα με τον Θεόδωρο Στάμου γύρω από τα ζητήματα της τέχνης πάνω από μία εικοσαετία και συγκεκριμένα από την άνοιξη του 1978 οπότε τον πρωτογνώρισα στη Λευκάδα, στον γάμο ενός πολύ φιλικού ζευγαριού, ως τον θάνατό του τον Φεβρουάριο 1997 στο Πανεπιστημιακό Νοσοσκομείο των Ιωαννίνων.
Η δεσποινίς Ο
Nabokov Vladimir 1899-1977
Μαΐστρος (2007)
Ένα όνομα στρογγυλό και γυμνό που, όταν το βλέπεις γραμμένο, μοιάζει να βρίσκεται σε ασταθή ισορροπία, χωρίς κανένα σημείο στήριξης· ένας τροχός που αποσπάστηκε και παραμένει ολομόναχος όρθιος, έτοιμος να ανατραπεί· ένα στρογγυλεμένο στόμα· ένας κόσμος· ένα μήλο· μιά λίμνη. Ακριβώς κοντά σε μια λίμνη είχε περάσει τη μισή της ζωή η δεσποινίς Ο, αφού στην Ελβετία γεννήθηκε, από καθαρόαιμους όμως Γάλλους γονείς· και με τη λίμνη Λεμάν ως σκηνικό, το όνομά της έπαιρνε διαστάσεις μεσαιωνικού έπους ή μυθιστορήματος, παρέπεμπε στον Λανσελότο της λίμνης, ή στον Όμπερον, δίχως ωστόσο...
Επίλεκτα διηγήματα
Maupassant Guy de 1850-1893
Ίκαρος (2005)
Τα διηγήματα και οι νουβέλες που παρουσιάζονται σε τούτη την έκδοση δεν ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων του Μωπασάν, αλλά προέρχονται από διάφορες συλλογές που εκδόθηκαν ενόσω ζούσε ο συγγραφέας τους. Σε αυτές περιλαμβάνονταν συγκεντρωμένα, χωρίς κανένα ιδιαίτερο, κοινό θεματικό στοιχείο, αλλά με μοναδικό γνώμονα τη χρονική τους ακολουθία, διηγήματα και νουβέλες που ο Μωπασάν είχε ήδη δημοσιεύσει σε διάφορες παρισινές εφημερίδες. Είναι, λοιπόν, φυσικό και τα παρόντα διηγήματα να μην έχουν κοινό θεματικό άξονα, αν και θα μπορούσαν ενδεχομένως να είχαν επιλε...
Ένας γέρος
Loti Pierre 1850-1923
Θίνες (2018)
Ο Ζαν Κερβελλά, ένας γερο-θαλασσόλυκος συνταξιούχος πια, παγιδευμένος λόγω απόσυρσης και ηλικίας από την ακινησία της στεριάς, αναπολεί τη ναυτική του ζωή και τα χρόνια εκείνα που τα μπράτσα του ήταν στιβαρά και μπορούσε να θέλγει τις γυναίκες σε κάθε λιμάνι. Η ζωή του σημαδεύτηκε από δράματα, όπως η απιστία της γυναίκας του και ο θάνατος της μονάκριβης κόρης τους. Η μελαγχολία που φέρνει το αναπόδραστο πέρασμα του χρόνου, η πλήξη της καθιστικής ζωής, γίνονται ο κανόνας της καθημερινότητάς του. Για να καταπολεμήσει τον πειρασμό του καλέσματος της ανοιχτής θάλασσας, καταφεύγ...
Έλληνες αγιογράφοι μέχρι το 1821
Πιομπίνος Φοίβος Ι.
Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.) (1984)
Επειδή θέλησα η εργασία μου - σ' αυτή τη φάση τουλάχιστον - να είναι ένα εγχειρίδιο ιδιαίτερα εύχρηστο και προσιτό σε όλους, της έδωσα τη μορφή ενός λεξικού όπου παρέχονται οι εντελώς στοιειώδεις πληροφορίες για έναν αρκετά σημαντικό αριθμό αγιογράφων, από τότε που υπάρχει χριστιανική ζωγραφική έως το 1821. Άλλωστε, η παροχή περισσότερων πληροφοριών για τους αγιογράφους θ' απαιτούσε άλλης κλίμακας έργο, που ευελπιστώ κάποια μέρα να καταφέρω να ολοκληρώσω. Ως αγιογράφο θεωρώ κάθε είδους "ζωγράφο αγίων εικόνων", όποια μορφή κι αν έχουν αυτές. Έτσι, στη μελέτη μου περιλαμβάν...
Ελ Βερδούγο
Balzac Honoré de 1799-1850
Ολκός (2002)
"Ελ βερδούγο" σημαίνει "Ο δήμιος" και στο αφήγημά του αυτό ο Γάλλος μυθιστοριογράφος του 19ου αιώνα Ονορέ ντε Μπαλζάκ επέλεξε να κρατήσει τον ισπανικό τίτλο από την πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα "La Mode" (28-1-1830) έως την τελευταία -το συμπεριέλαβε στον 15ο τόμο του έργου του "La comedie humaine" ("Η ανθρώπινη κωμωδία"). Στη νουβέλα αυτή αφηγείται αριστοτεχνικά ένα αιματοβαμμένο επεισόδιο της γαλλικής εκστρατείας στην Ισπανία το 1808 και τη συνακόλουθη θηριωδία της, δείχνοντας περισσότερη συμπάθεια για τους Ισπανούς στασιαστές παρά για τους κατακτητές συμπατριώτες του...
Δύο νουβέλες
Maupassant Guy de 1850-1893
Ίκαρος (2008)
Το βιβλίο περιλαμβάνει τις δύο νουβέλες του Γκυ ντε Μωπασάν "Οικογενειακή υπόθεση" και "Η κληρονομιά".
Δύο νουβέλες
Maupassant Guy de 1850-1893
Ίκαρος (2010)
Η πρώτη νουβέλα, που περιλαμβάνεται στο βιβλίο, είναι η "Οικογενειακή υπόθεση". Προδημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Lanouvelle Revue" το 1881 και πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά τη δεκαετία του ‘20 με τον τίτλο "Οικογενειακά" στη συλλογή διηγημάτων του Γκυ ντε Μωπασάν "Εκλεκτά διηγήματα", χωρίς ένδειξη του μεταφραστή. Είναι από τις σημαντικότερες νουβέλες του Γκυ ντε Μωπασάν. "Η Κληρονομιά", η δεύτερη νουβέλα του βιβλίου, πρωτοδημοσιεύτηκε το 1884 σε εβδομαδιαίες συνέχειες στη "Lavie Militaire" και περιλήφθηκε στη συλλογή "Η μις Χάρριετ" (1884). Στα ελληνικά δημοσιεύτηκε στην...