Πετράκου Κυριακή
Petrákou Kyriakí
Η Κυριακή Πετράκου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει ασχοληθεί ερευνητικά και διδακτικά με θέματα ιστορίας και δραματουργίας του ευρωπαϊκού θεάτρου. Αντικείμενο του ιδιαίτερου επιστημονικού της ενδιαφέροντος είναι το νεοελληνικό θέατρο του 19ου και 20ού αιώνα.
Ομιλίες 1996 - 2002
Συλλογικό έργο
Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών Βούρου - Ευταξία (2006)
[...] Το Μουσείο μας αποτελεί ζωντανό κύτταρο της Πόλεως των Αθηνών, μετέχον στην κοινωνική, πνευματική και πολιτισμική της ζωή, όχι μόνο με την προβολή των πολύτιμων συλλογών, με τις οποίες το προικοδότησε ο αείμνηστος ιδρυτής του και οι οποίες ήδη εμπλουτίζονται με νεώτερες ευγενείς δωρεές. Εμπλουτίζει επί πλέον και ενθαρρύνει την μελέτη της Πόλεώς μας και της ζωής της από κάθε δυνατή σκοπιά. Καρπό αυτής της δραστηριότητας αποτελούν οι περιεχόμενες στον παρόντα τόμο μελέτες, που υπό μορφή διαλέξεων παρουσίασαν στο Μουσείο μας οι διαπρεπείς ομιλητές κατά την ως άνω περίοδο...
Συνέχειες, ασυνέχειες, ρήξεις στον ελληνικό κόσμο (1204-2014): οικονομία, κοινωνία, ιστορία, λογοτεχνία
Συλλογικό έργο
Ευρωπαϊκή Εταρεία Νεοελληνικών Σπουδών (Ε.Ε.Ν.Σ.) (2015)
Σχήματα και εικόνες από τον ρομαντισμό στον μεταμοντερνισμό
Πετράκου Κυριακή
Εκδόσεις Παπαζήση (2015)
Ο εικαστικός τρόπον τινά τίτλος για δεκαέξι θεατρολογικά μελετήματα είναι βέβαια μια μεταφορά: υποδηλώνει ότι ορισμένα από αυτά είναι κάπως συνοπτικά ή/και εισαγωγικά σε ένα ευρύτερο θέμα, πρόσφορο για περαιτέρω έρευνα και πληρέστερη πραγμάτευση (όθεν και αποκαλούνται "σχήματα"), ενώ άλλα, έχοντας πιο περιορισμένη σκόπευση δίνουν "εικόνες" του θέματός τους πιο ολοκληρωμένες. Ο υπότιτλος υποδηλώνει αφενός την ιστορική προοπτική από τον 19ο αιώνα, όταν κυρίαρχο αισθητικό ρεύμα ήταν ο ρομαντισμός, έως τη σύγχρονη εποχή με την υφολογική πολλαπλότητα του μεταμοντερνισμού (ορισμ...
Της Αγνής: υστερόγραφο
Συλλογικό έργο
Ergo (2008)
Η Αγνή Μουζενίδου ήταν μια περήφανη ψυχή που κρυβόταν για να μη φανεί η χαρισματική προίκα της ως έπαρση, ως αλαζονεία. Μεγαλωμένη μέσα σε ένα σπίτι λογίων, μέσα στην, ίσως, πλουσιότερη βιβλιοθήκη θεατρικής γνώσης της Ελλάδας, από νωρίς ένιωσε την ανάγκη να είναι επιφυλακτική απέναντι στην προπέτεια των πολλών και την επιδειξιομανία των ολίγων. Θησαύρισε γνώσεις και πρακτικές με τις σπουδές της στο εξωτερικό και με τα πτυχία που εκόμισε επέστρεψε τα τροφεία των κρατικών υποτροφιών με το παραπάνω. Τη σκίαζε η πληθωρική, απαιτητική προσωπικότητα του πατέρα της και με τη φόβο...