Ζήβας Διονύσης Α. 1928-2018
Zívas Dionýsis A.
Ο Διονύσης Α. Ζήβας γεννήθηκε στη Ζάκυνθο. Μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, από όπου έλαβε το δίπλωμά του το 1953. Το 1958 διορίσθηκε άμισθος και το 1960 έμμισθος επιμελητής στην έδρα της Αρχιτεκτονικής Μορφολογίας και Ρυθμολογίας, με τον καθηγητή Π. Α. Μιχελή. Η "Αρχιτεκτονική της Ζακύνθου" αποτελεί τη διδακτορική διατριβή του, που εγκρίθηκε από τη Σχολή το 1970. Το 1972 εξελέγη έκτακτος καθηγητής των Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων και το 1978 τακτικός καθηγητής στην ίδια Έδρα. Διετέλεσε διευθυντής του Σπουδαστηρίου Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων του Ε.Μ.Π. από το 1973 μέχρι το 1996. Εξελέγη Κοσμήτωρ της Σχολής Αρχιτεκτόνων για δύο διετίες, από το 1979 μέχρι το 1983 και πρόεδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόνων για τρεις διετίες, από το 1989 μέχρι το 1995. Απεχώρησε το 1996 λόγω ορίου ηλικίας και από το 1997 ήταν ομότιμος καθηγητής της Σχολής. Διετέλεσε μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Ιονίου Πανεπιστημίου κατά τα έτη 1984-89 και 1993-98. Δημοσίευσει την "Αρχιτεκτονική της Ζακύνθου" (εκδ. ΤΕΕ 1970, 1984, 2002) και τις "Προβιομηχανικές αγροτικές εγκαταστάσεις στη Ζάκυνθο" (εκδ. ΠΤΙ-ΕΤΒΑ 2000) καθώς και πολλές μικρότερες εργασίες για τη Ζάκυνθο και τα Επτάνησα. Περισσότερες εξ' άλλου από εβδομήντα εργασίες του είναι δημοσιευμένες σε επιστημονικά περιοδικά, πρακτικά εθνικών και διεθνών συνεδρίων και σε συλλογικές εκδόσεις. Στα πλαίσια του Σπουδαστηρίου των Αρχιτεκτονικών Συνθέσεων είχε διευθύνει δώδεκα ερευνητικά προγράμματα για θέματα αρχιτεκτονικής και θέματα προστασίας και διατήρησης ιστορικών οικισμών και ιστορικών κέντρων πόλεων, θέμα με το οποίο είχε ασχοληθεί ιδιαίτερα. Επικεφαλής ομάδων μελέτης για την προστασία και την αναβίωση της Πλάκας από το 1973, έργο το οποίο τιμήθηκε το 1982 με το μετάλλιο της Europa Nostra. Το 1993 εξ' άλλου του απονεμήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης το Βραβείο Gottfried von Herder για το σύνολο του έργου του. Είχε μετάσχει σε περισσότερα από εξήντα εθνικά και διεθνή Συνέδρια, στην Ελλάδα και το εξωτερικό και είχε παρουσιάσει ισάριθμες ανακοινώσεις. Μέλος του ΤΕΕ, του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων, της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής Εταιρείας, του Κέντρου Μελετών Ιονίου, του ICOMOS και άλλων επιστημονικών ενώσεων. Είχε επανειλημμένα εκλεγεί στο Δ.Σ. του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων, του οποίου διετέλεσε Πρόεδρος το 1965, στην Αντιπροσωπεία του ΤΕΕ και την Επιστημονική Επιτροπή των Αρχιτεκτόνων του ΤΕΕ. Είχε εκλεγεί Αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ενώσεως Αισθητικής ("International Association of Aesthetics") για την τριετία 2001-2004 και υπήρξε Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αισθητικής και του Ιδρύματος Παναγιώτη και Έφης Μιχελή. Έφυγε από τη ζωή στις 13 Φεβρουαρίου 2018, σε ηλικία 90 ετών.
Αισθητική και τέχνη
Συλλογικό έργο
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης (2008)
Ο συλλογικός αυτός τόμος, που είναι αφιερωμένος στη μνήμη του αρχιτέκτονα και θεωρητικού της τέχνης Παναγιώτη Μιχελή και της ζωγράφου Έφης Μιχελή, περιλαμβάνει δεκαεπτά μελέτες οι οποίες παρουσιάζουν στιγμές και όψεις από τον διάλογο δύο πεδίων, της αισθητικής και της τέχνης. Οι προσεγγίσεις της τέχνης και, κυρίως, ποικίλων λόγων περί της τέχνης γίνονται από διαφορετικές σκοπιές, με κυρίαρχες τη φιλοσοφική, την ψυχολογική και την ανθρωπολογική. Εξετάζονται ζητήματα φιλοσοφικής αισθητικής (πλατωνική κριτική της τέχνης, Αριστοτέλης και ζωγραφική, φαντασία και μίμηση στη βυζαν...
Επιστημονικό συνέδριο: Η ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα 1864 - 2004
Συλλογικό έργο
Βουλή των Ελλήνων (2006)
Περιέχονται οι θεματικές ενότητες: - Ριζοσπαστισμός και Πολικά Ρεύματα - Τα Επτανησιακά Γράμματα - Παιδεία - Η Επτανησιακή Μουσική - Η Τέχνη - Το Επτανησιακό Θέατρο - Η Ένωση στη Συλλογική Μνήμη
Ζακυνθινά αρχιτεκτονικά σύμμικτα
Ζήβας Διονύσης Α.
Τρίμορφο (2005)
Ξανακυττάζοντας το μικρό αυτό βιβλίο, είκοσι εννέα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση, συλλογίζομαι πόσα πράγματα έχουν έκτοτε μεταβληθεί και πόσο τα όσα περιέχει παραπέμπουν σε εικόνες που μοιάζουν πια πολύ μακρινές, εικόνες πάντως που μοιάζουν να υπερβαίνουν κατά πολύ την απόλυτη χρονική απόσταση από το 1976 μέχρι σήμερα. Όμως, είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτή είναι η πραγματικότητα. Σιδερένιοι σταυροί νομίζω πως δεν κατασκευάζονται πια στη Ζάκυνθο, αφού έχουν αντικατασταθεί από τους μαρμάρινους που είναι του συρμού και οι καλύβες του καλοκαιριού αποτελούν μάλλον μια εξαίρεσ...
Ζάκυνθος
Ζήβας Διονύσης Α.
Τρίμορφο (2007)
Οι τέσσερες μελέτες που περιλαμβάνονται σ' αυτό το μικρό βιβλίο έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Γι' αυτό άλλωστε αποφασίστηκε και η συν-δημοσίευσή τους. Παρουσιάζουν και σχολιάζουν απεικονίσεις της Ζακύνθου, τόσο της πόλης όσο και, κυρίως, της υπαίθρου, καμωμένες από ξένους επισκέπτες που βρέθηκαν στο νησί στη διάρκεια του 19ου αι. Είναι ακόμη η εποχή που το μολύβι του αρχιτέκτονα ή ο χρωστήρας του ζωγράφου είναι τα μόνα μέσα που επιτρέπουν την απεικόνιση του φυσικού χώρου, προτού τα αντικαταστήσει η φωτογραφία, προς τα μέσα πια του ιδίου αυτού αιώνα. Έτσι εμείς μπορούμε...
Ζάκυνθος 1953-2003
Ζήβας Διονύσης Α.
Περίπλους (2003)
Έτσι κι αλλιώς ένα ιστορικό γεγονός δεν ξεγίνεται. Η αποτύπωσή του μάλιστα με τον μοναδικό και αδιάψευστο τρόπο της φωτογραφίας προσφέρεται, προφανώς, για κάθε είδους θεώρηση, αναδρομή, αποτίμηση και αξιολόγηση, για πληροφόρηση και για διδασκαλία, προσφέρεται, τέλος πάντων, ως η μαρτυρία εκείνη που μπορεί ψυχρά και αντικειμενικά να περιγράψει το ιστορικό συμβάν. Αυτήν ακριβώς την περιγραφή, την απεικόνιση του ιστορικού συμβάντος επιχειρεί ετούτο το βιβλίο μέσα από μια σειρά φωτογραφιών που, με τον τρόπο της η κάθε μία, δίνουν τις τραγικές του διαστάσεις και εικονογραφούν το...
Η αρχιτεκτονική της Ζακύνθου
Ζήβας Διονύσης Α.
Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (2002)
Η αρχιτεκτονική των Επτανήσων, μιας τόσο σημαντικής, από κάθε άποψη ελληνικής περιοχής, παραμένει ουσιαστικά άγνωστη ακόμη και σήμερα, όχι μόνο στο ευρύτερο κοινό αλλά και στους ειδικούς επιστήμονες, αντίθετα προς ό,τι συμβαίνει με τις παραδοσιακές αρχιτεκτονικές μορφές άλλων περιοχών της χώρας, η μελέτη των οποίων έχει ήδη αρκετά προχωρήσει. Ακόμη χειρότερα, η αρχιτεκτονική των Επτανήσων, παρεξηγημένη πολλές φορές από τον γενικό χαρακτηρισμό της ως "δυτικής επιδράσεως", κινδυνεύει να αγνοηθεί μόνο γι' αυτόν το λόγο, πράγμα άδικο και καθόλου αντικειμενικό αφού είναι γνωστό...
Οι χρήσεις της αρχαιότητας από το νέο ελληνισμό
Σχολή Μωραΐτη. Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας (2002)
Πλάκα 1973-2003
Ζήβας Διονύσης Α.
Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (2006)
Ο προβληματισμός για την τύχη της Πλάκας, της αρχαιότερης κατοικημένης συνοικίας της Αθήνας, εμφανίζεται κατά τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960. Τότε διατυπώνονται οι πρώτες ανησυχίες, τότε ακούγονται οι πρώτες γενικές προτάσεις για επέμβαση, για προστασία και ανάδειξή της, ή, αντίθετα, για κατεδάφιση και ανασκαφική έρευνα όλου του άστεως της αρχαίας Αθήνας. Δέκα χρόνια αργότερα, τα πράγματα αλλάζουν. Με τη "Μελέτη Παλαιάς Πόλεως Αθηνών" καταγράφονται με κάθε λεπτομέρεια τα οξυμμένα προβλήματα που αντιμετωπίζει η περιοχή, ενώ παράλληλα διατυπώνονται οι βασικές αρχές κα...
Πόλεις της Μεσογείου μετά από σεισμούς
Συλλογικό έργο
Βόλος (2007)
[...] Τα κείμενα που παρουσιάζονται στο συλλογικό αυτό τόμο βασίζονται στην επιστημονική συζήτηση και παραγωγή που έλαβε χώρα στο διεθνές επιστημονικό συμπόσιο στην Κεφαλλονιά το 2003, με θέμα "Σεισμοί και δομημένο περιβάλλον: επιπτώσεις στον πολεοδομικό σχεδιασμό και την οικιστική ανάπτυξη", που έγινε με αφορμή τη συμπλήρωση πενήντα χρόνων από τους τρομερούς σεισμούς των Ιονίων Νήσων του έτους 1953. Μια πραγματικά ενδιαφέρουσα συλλογή άρθρων διεπιστημονικού χαρακτήρα που αποτελείται από τέσσερις θεματικές ενότητες με τους ακόλουθους τίτλους: α) Η διαχείριση της καταστροφ...
Προβιομηχανικές αγροτικές εγκαταστάσεις στη Ζάκυνθο
Ζήβας Διονύσης Α.
Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς (2000)
Οδοιπορώντας στη ζακυνθινή ύπαιθρο, ο συγγραφέας καταγράφει τις προβιομηχανικές αγροτικές εγκαταστάσεις: λινούς, τσιπουριές και τα εξαρτήματά τους, τα παραδοσιακά ελαιοτριβεία, τους αλογόμυλους, τους ανεμόμυλους και, τέλος, τα ζακυνθινά κάρα, προσφέροντας τα στοιχεία για την κατανόηση της οργάνωσης της αγροτικής παραγωγής και οικονομίας, αλλά και της οργάνωσης του χώρου, όπως μας παραδόθηκε πενήντα χρόνια πριν.
Σεισμοί και οικιστική ανάπτυξη
Συλλογικό έργο
Κριτική (2010)
Ο συλλογικός αυτός τόμος είναι μια απόπειρα σύνθεσης ενός corpus γνώσης, διεπιστημονικού και διατομεακού χαρακτήρα, ως συμβολή στον αναδυόμενο προβληματισμό και τη συζήτηση για θέματα αποκατάστασης και ανοικοδόμησης μετά από σεισμούς. Χωρίζεται σε δύο ενότητες: Η πρώτη αφορά δεκαπέντε περιπτώσεις από τη μεταπολεμική ελληνική εμπειρία (Κεφαλονιά, Ιθάκη, Ζάκυνθος, Βόλος, Σαντορίνη, Άγιος Ευστράτιος, Θεσσαλονίκη, Αλκυονίδες, Καλαμάτα, Γρεβενά, Κοζάνη, Αίγιο, Κόνιτσα, Αθήνα, Κύθηρα) και η δεύτερη δύο παραδείγματα από τη διεθνή εμπειρία (Umbria, Kobe). Από το σύνολο των...