Κοσματόπουλος Αλέξανδρος 1947-
Kosmatópoulos Aléxandros
Ο Αλέξανδρος Κοσματόπουλος γεννήθηκε το 1947 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει (στο χωριό Μελισσοχώρι). Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και εργάζεται ως καθηγητής αγγλικών στη Μέση Εκπαίδευση. Στα γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1973 με ποιήματα στο περιοδικό "Δοκιμασία". Κυκλοφόρησε τα εξής βιβλία : "Μικρά είσοδος" (ποιήματα, 1978, με το ψευδώνυμο Αλέξανδρος Κοσμάς), "Τα δύο φορέματα" (πεζογράφημα, 1982), "Το άλγος της αφής" (πεζογράφημα, 1985), "Αναβαθμοί και στάσιμα" (πεζά και ποιήματα, 1987), "Λόγος εις Νίκον Γαβριήλ Πεντζίκη" (μελέτη, 1988), "Ταξίδι στην Αλεξανδρούπολη" (αφήγημα, 1994), "Έρημος λέξη" (αφήγημα, 1996), "Ο πιο σύντομος δρόμος" (αυτοβιογραφία σε δεύτερο πρόσωπο, 1999), "Ο αγρός του αίματος" (μυθιστόρημα, 2003), "Θηριομαχία" (μελέτη, 2003), "Τότε και πάντοτε: σημειώσεις στις γραφές του Ισαάκ του Σύρου" (μελέτη, 2007). Με προοίμιο και επιμέλειά του εκδόθηκαν τα "Θεωνύμια" του αυτοκράτορος της Νίκαιας Θεοδώρου Δούκα Λάσκαρη. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και ένα μεταφράστηκε στα γερμανικά.
Το άλγος της αφής. Αναβαθμοί και στάσιμα.
Κοσματόπουλος Αλέξανδρος 1947-
Νησίδες (1998)
[από το "Δεύτερο στάσιμο":] Ομοφωνία αναπνοής των υπνούντων, ανάσες που αγνοεί, που η διαδοχή των ημερών τις διαψεύδει, δηλητήριο που μολύνει τις μέρες. Η ματιά ακινητεί στη νοητή καμπύλη των κορυφών χωρίς να βλέπει τα κυπαρίσσια. Ένας αγέρας ανάμεσα στα κλαριά. Το όνειρα μόχθος της μέρας, κινήσεις άλλων, διαδρομές, τοπία και σπίτια. Δεν περιμένει απ' τις ημέρες που αποσύρονται δεν εμπιστεύεται τα ρολόγια. Ρείθρα αντίθετα απ' της καρδιάς τη λαχτάρα σπρώχνουν, απωθούν τα πράγματα. Δεν βρίσκει γιατρειά στα παρόντα. Ποιό το πρόσωπο που πέρα από τα όν...
Η πορεία της ποιήτριας Ζωής Καρέλλη
Συλλογικό έργο
Ευθύνη (1997)
Καθώς ο γνήσιος ποιητής παλεύει να φανερώσει την αρετή της γλώσσας του, υψώνει με τις λέξεις του ένα φως να γνωριστεί ο άνθρωπος και ο κόσμος - το μυστήριο μέσα στο μυστήριο. Και όσο ψηλότερα ανεβαίνει ο ποιητής, τόσο μεγαλώνει μέσα στους θύλακες του έργου του αυτό το παρήγορο, εξανθρωπιστικό φως. Φως τέτοιας έντασης, τελετουργικής ποιότητας της ελληνικής μας γλώσσας, φως μέγα αντικρύζουμε να υψώνεται στην αγιασμένη πόλη της Θεσσαλονίκης, καθώς θεωρούμε την σεμνότατη μορφή της κορυφαίας μας ποιήτριας Ζωής Καρέλλη να ανέρχεται προς την περιωπή της αθανασίας. Την αθανασ...
