Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο κύριος Ανάποδος ήταν πολύ αστείος. Καθετί πάνω του ήταν ανάποδο. Αυτά που έπρεπε να ήταν πάνω ήταν κάτω! Αυτά που έπρεπε να ήταν μέσα ήταν έξω! Αυτά που έπρεπε να ήταν πίσω ήταν μπροστά. Πραγματικά ανάποδος!

Η κυρία Ξένοιαστη ήταν πάντα χαρούμενη και κεφάτη. Εκτός από τις μέρες που είχε πάρτι. Τότε δεν ήταν μόνο κεφάτη. Τότε πετούσε στα σύννεφα.

Η κυρία Αντίθετη έκανε πάντα το αντίθετο από αυτό που έπρεπε να κάνει. Για παράδειγμα... Αν κάποιος της ζητούσε να ανοίξει την τηλεόραση, εκείνη... άνοιγε το φως! Αν κάποιος τη ρωτούσε τι ώρα ήταν, εκείνη... του έλεγε την ημερομηνία! Και αυτό γινόταν συνεχώς...

Η κυρία Λαστιχένια δεν έβγαινε ποτέ για περίπατο περπατώντας. Όχι! Ποτέ! Το περπάτημα ήταν πολύ εύκολο για την κυρία Λαστιχένια. Αντί να περπατάει, πήγαινε παντού κάνοντας... ρόδες!

Ο κύριος Απίθανος μπορούσε να κάνει τα πιο απίθανα πράγματα! Για παράδειγμα, μπορούσε να πηδήσει πολύ πολύ ψηλά και να περάσει πάνω από τις στέγες των σπιτιών! Παιδιά, μην προσπαθήσετε κι εσείς να το κάνετε... Είναι αδύνατον!

Ο κύριος Χοροπηδούλης ήταν μικρούλης και στρογγυλούλης σαν λαστιχένιο μπαλάκι. Του ήταν αδύνατον να κρατηθεί στο έδαφος. Συνέχεια χοροπηδούσε! Και όπως καταλαβαίνετε, αυτό του έκανε τη ζωή πολύ πολύ δύσκολη!

Ήταν αδύνατον να τις ξεχωρίσεις... Ποιες; Τις μικρές κυρίες Διδυμούλες, φυσικά... Εσείς ποιες νομίζατε; Ζούσαν σε μια αστεία χώρα που την έλεγαν Διπλοχώρα. Γιατί την έλεγαν έτσι; Θα το ανακαλύψετε σύντομα!

Ο κύριος Ψηλός ήταν πολύ πολύ ψηλός! Ήταν το ψηλότερο άτομο που έχετε ποτέ συναντήσει... Ή, για την ακρίβεια, ήταν το ψηλότερο άτομο που.. δεν έχετε ποτέ συναντήσει, γιατί δεν έχετε δει ποτέ κάποιον με τόσο ψηλά πόδια όσο του κυρίου Ψηλού. Αλήθεια, έχετε δει;

Δύο νύχτες πριν από την Πρωτοχρονιά άρχισε να χιονίζει. Όλη νύχτα χιόνιζε και χιόνιζε και χιόνιζε! Εκατομμύρια και δισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια μεγάλες, άσπρες, μαλακές νιφάδες σκέπασαν όλη τη Γη.

Ο κύριος Ιδιότροπος ήταν ιδιότροπος σε όλα! Όλη μέρα ασχολιόταν με το συγύρισμα και το καθάρισμα. Κάθε πρωί, αφού τοποθετούσε τα έπιπλα στην σωστή τους θέση και αφού βεβαιωνόταν ότι τα λουλούδια στον κήπο μεγάλωναν ακριβώς στην ίδια γραμμή, έψαχνε μήπως δει πουθενά κάποιον κόκκο σκόνης. Δεν μπορούσε όμως να βρει σκόνη πουθενά και αυτό γιατί όλη τη μέρα ξεσκόνιζε!

Η Αμέλια ήταν σε όλα τέλεια! Ότι κι αν έκανε το έκανε στην εντέλεια!

Η Αρετή ήταν πάντα αυταρχική! Είχε την ιδέα πως ήξερε τα πάντα! «Μη διπλώνεις έτσι τα ρούχα σου», έλεγε στον Βασίλη τον αδελφό της. «Τα διπλώνεις λάθος. Τα ρούχα πρέπει να διπλώνονται όπως θα σου δείξω εγώ!» Τα δίπλωνε, λοιπόν, στη μέση και έβαζε από πίσω τα μανίκια. «Και γιατί πρέπει να διπλώνονται έτσι;» ρωτούσε ο καημένος ο αδελφός της. Η Αρετή απαξιούσε να του απαντήσει. Απλώς τον κοίταζε από την κορυφή ως τα νύχια με τέτοιο ειρωνικό ύφος λες και ήταν άχρηστος.

Του Ευτύχη του άρεσε να μένει συνέχεια ξύπνιος. Έκανε τα πάντα για να μην κοιμηθεί! «Δεν είμαι καθόλου κουρασμένος», έλεγε στη μαμά του και στον μπαμπά του όταν εκείνοι τον παρακαλούσαν να πάει για ύπνο. Και πάντα έβρισκε κάποιο λόγο για να κοιμάται πιο αργά, κι ακόμα πιο αργά, κι ακόμα πιο αργά

Ο Ηρακλής ήταν πολύ αναιδής! Όταν μια μέρα ο γείτονας του επέστρεψε την μπάλα, που είχε πέσει στον κήπο του, ο Ηρακλής αντί να του πει ευχαριστώ, του έβγαλε κοροϊδευτικά τη γλώσσα του. "Τι αναιδής που είσαι!" τον μάλωσε ο γείτονας.

Ο Κοκός ήταν ένα πολύ εξυπηρετικό παιδί. Του άρεσε πολύ να βοηθάει τους άλλους. Κάθε φορά που εξυπηρετούσε κάποιον αισθανόταν πολύ χαρούμενος. Η μαμά του ήταν πολύ περήφανη γιατί ο Κοκός τη βοηθούσε κάθε μέρα με τα ψώνια. Και ο μπαμπάς του ήταν πολύ χαρούμενος γιατί ο Κοκός τον βοηθούσε κάθε φορά που έπρεπε να πλύνει το αυτοκίνητο.