Γκιμοσούλης Κωστής 1960-
Gkimosoúlis Kostís
Ο Κωστής Γκιμοσούλης γεννήθηκε στην Αθήνα. Γράφει διηγήματα, όπως Η κραυγή της πεταλούδας. Καμιά φορά αυτά τα διηγήματα μεγαλώνουν και γίνονται νουβέλες ή μυθιστορήματα, όπως το "Μια νύχτα με την Κόκκινη", "Ανατολή", "Χέρι στη φωτιά", "Βρέχει φως", "Το θηρίο είναι παντού", "Εξομολόγηση σ’ έναν κολομβιανό σκύλο", "Στάχτη στα μάτια", "Ο άγγελος της μηχανής", "Her night on red", "Το φάντασμά της", "Το αηδόνι στο πόδι της", "Ο Μέσα και ο Έξω", Όλες μία" και "Μεταξοχώρι (Aλφάβητο για όρη)". Γράφει και ποιήματα ("O ξυλοκόπος πυρετός", "H αγία μελάνη", "Το στόμα κλέφτης", "Επικίνδυνα παιδιά", "Αγάπη από ζήλια"). Το 2001 εκδόθηκε o "Μαύρος χρυσός", ένα βιβλίο του που περιέχει ποιήματα, διηγήματα και ζωγραφιές με νερομπογιές, ενώ το 2011 κυκλοφόρησε το "Για να μάθεις να πετάς", με ιστορίες-παραμύθια για μικρούς και για μεγάλους, και με εννέα ζωγραφιές του Γιάννη Ψυχοπαίδη εμπνευσμένες ειδικά για το βιβλίο. Το 2013 εκδόθηκε το "Δυο μήνες στην αποθήκη", μια προσωπική μαρτυρία από την παραμονή του σε νοσοκομείο. Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο του με τίτλο "Τα παράξενα που δεν ξεχνάμε", που περιλαμβάνει μικρά πεζά, ποιήματα και σχέδια του ίδιου. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Για την ποιητική του συλλογή "Ο ξυλοκόπος πυρετός" πήρε το βραβείο Μαρίας Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς.
Γρανίτα από λεμόνι
Συλλογικό έργο
Κέδρος (2003)
Ο Χρήστος Αστερίου, ο Κωστής Γκιμοσούλης, η Αγγέλα Καστρινάκη, ο Παντελής Κοντογιάννης, ο Μιχάλης Μιχαηλίδης, η Αμάντα Μιχαλοπούλου, η Σοφία Νικολαϊδου, ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο Αλέξης Σταμάτης και ο Χρήστος Χρυσόπουλος έγραψαν για τους σημερινούς νέους, χωρίς σοβαροφάνεια, χωρίς μεγαλοστομίες, γι' αυτή την ιδιαίτερη ηλικία που μοιάζει με Γρανίτα από λεμόνι: απ' τη μια γλυκιά και φανταχτερή κι απ' την άλλη μ' αυτό το ανατρίχιασμα του να μπαίνεις στον παγωμένο κόσμο των «μεγάλων». 10 διηγήματα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα τα Νέα, το καλοκαίρι του 2002, με επιμέλεια τη...
Για να μάθεις να πετάς
Γκιμοσούλης Κωστής 1960-
Μεταίχμιο (2011)
Για να μάθεις να πετάς ψηλά. Αλλά και για να μάθεις να πετάς πίσω σου πρόσωπα και πράγματα που φορτώθηκες, δίχως να μπορούν να σε αναστήσουν ούτε κι εσύ να μπορείς να τα αναστήσεις πια. Έχω δει ανθρώπους να γίνονται ελαφρύτεροι έτσι, να βγάζουν φτερά και να απογειώνονται. Η ζωή είναι απρόβλεπτη πολύ. Απότομα σου γυρνάει την πλάτη και το ίδιο απρόσμενα σου ανοίγει την αγκαλιά της. Σε ξαφνιάζει. Μόνο τα παραμύθια -τα παιδικά τερατώδη αερόπλοια- δίνουν τη δική τους μαγική απάντηση στο παραπάνω άπιαστο παράλογο. Αυτά τουλάχιστον δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Γι' αυτό...
Για να μάθεις να πετάς
Γκιμοσούλης Κωστής 1960-
Μεταίχμιο (2012)
Για να μάθεις να πετάς ψηλά. Αλλά και για να μάθεις να πετάς πίσω σου πρόσωπα και πράγματα που φορτώθηκες, δίχως να μπορούν να σε αναστήσουν ούτε κι εσύ να μπορείς να τα αναστήσεις πια. Έχω δει ανθρώπους να γίνονται ελαφρύτεροι έτσι, να βγάζουν φτερά και να απογειώνονται. Η ζωή είναι απρόβλεπτη πολύ. Απότομα σου γυρνάει την πλάτη και το ίδιο απρόσμενα σου ανοίγει την αγκαλιά της. Σε ξαφνιάζει. Μόνο τα παραμύθια -τα παιδικά τερατώδη αερόπλοια- δίνουν τη δική τους μαγική απάντηση στο παραπάνω άπιαστο παράλογο. Αυτά τουλάχιστον δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Γι' αυτό...
Βρέχει φως
Γκιμοσούλης Κωστής 1960-
Κέδρος (2002)
Κάποιος που τον ξέχασε ο χρόνος παραμιλάει ακόμα τον ανεκπλήρωτο έρωτά του -υπάρχει αληθινός έρωτας που να εκπληρώθηκε ποτέ;- για μια γυναίκα. Όμορφη γυναίκα και ποιήτρια -συνδυάζονται αυτά; Το όνομά της Μαρία Πολυδούρη. Πάντα ανάμεσά τους ήταν ένας Άλλος. Κι όλα αυτά τη δεκαετία του '20 -μια δραματική εποχή. Το τότε και το τώρα. Ή μάλλον το τότε σαν τώρα. Η μετριότητα σ' όλες τις εποχές είναι αμείλικτη με ό,τι προεξέχει
