Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γραμμένο γύρω στα 1860, ανέκδοτο μέχρι σήμερα γιατί ο εκδότης του Βερν το είχε απορρίψει εκείνη την εποχή, καταχωνιασμένο έκτοτε σε κάποιο χρηματοκιβώτιο που το κλειδί του είχε χαθεί, το Παρίσι στον 20ό αιώνα περίμενε να έρθει ο καιρός του για να φανερωθεί. Περίμενε να φτάσουν τα τέλη του 20ού αιώνα, για να δούμε εμείς, οι τυχεροί πρώτοι αναγνώστες του, ότι με αυτό το νεανικό του έργο ο Ιούλιος Βερν μας συναρπάζει -και μας τρομάζει- όχι τόσο με τις περιπέτειες που αφηγείται και με τις "προφητείες" του για τις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις, όσο με το εφιαλτικό του...

Ο νεαρός Γάλλος χημικός Κυπριανός Μερέ αγαπά την Αλίκη, την κόρη του φιλοχρήματου ιδιοκτήτη αδαμαντωρυχείων στη Ν. Αφρική Τζον Γουότκινς. Ο πατέρας της κοπέλας αρνείται να τη δώσει στο νεαρό επιστήμονα γιατί είναι φτωχός. Ο Κυπριανός, για να γίνει πλούσιος και να μπορέσει να παντρευτεί την Αλίκη, προσπαθεί να φτιάξει τεχνητά διαμάντια. Ένας εργάτης στην υπηρεσία του βάζει κρυφά στο δοκιμαστικό σωλήνα ένα πελώριο διαμάντι που βρήκε. Ο Κυπριανός το νομίζει τεχνητό, το ονομάζει το "Αστέρι του Νότου" και το χαρίζει στην Αλίκη. Αλλά το διαμάντι εξαφανίζεται... Από εδώ και...

Σε ένα απομονωμένο χωριό των Καρπαθίων, στο Βερστ, αρχίζουν να συμβαίνουν αλλόκοτα πράματα: καπνός βγαίνει πότε πότε από την καμινάδα ενός έρημου, μισοερειπωμένου πύργου, που βρίσκεται σε ένα ύψωμα πάνω από το χωριό, χτυπάει η καμπάνα στο παρεκκλήσι του, και άλλα που κάνουν τους κατοίκους της περιοχής να τον θεωρούν στοιχειωμένο. Ο δασοκόμος Νικ Ντεκ και ο γιατρός Πατάκ πληρώνουν ακριβά την απόπειρα τους να λύσουν το μυστήριο. Ποια σχέση όμως έχει ο νεαρός κόμης Φραντς ντε Τέλεκ, η τραγουδίστρια Στίλα με το στοιχειωμένο πύργο; Ποιος είναι ο εκκεντρικός βαρόνος Ροδόλφο...

Το «Άνω-Κάτω», που γράφτηκε το 1889, είναι η φυσική συνέχεια των δυο «διαστημικών» μυθιστορημάτων του Ιουλίου Βερν: «Από τη Γη στη Σελήνη» και «Γύρω από τη Σελήνη». Ξαναβρίσκονται σ' αυτό πολλοί από τους ανάπηρους και αμετανόητους εφευρέτες, κατασκευαστές και δοκιμαστές κανονιών, που είχαν δράσει στον εμφύλιο πόλεμο της Αμερικής του 19ου αιώνα. Τούτη τη φορά, όμως, τα αναπηρικά μέλη του «Τηλεβολικού Συλλόγου» της Μπάλτιμορ δε χρησιμοποιούν την πολεμική εμπειρία τους για ν' αλληλοσκοτώνονται ή απλώς για να σκοτώνουν... την ώρα τους! Αλλά τη διαθέτουν για εξυπηρέτηση ανωτέρων...

Το «Από τον Καύκασο στο Πεκίνο» που δημοσιεύτηκε σε επιφυλλίδες στο «Περιοδικό Μορφώσεως και Τέρψεως» και στην εφημερίδα «Ήλιος» κυκλοφόρησε σε τόμο από τις εκδόσεις Χετζέλ στα τέλη του 1892. Η πολύπλευρη εμφάνιση του μυθιστορήματος οφείλεται στην επιμονή του Ιουλίου Βερν να κυκλοφορούν ευρύτερα τα έργα του με την ταυτόχρονη διαφήμισή τους σε περιοδικά κι εφημερίδες. Στην απόφαση αυτή είχε καταλήξει ακολουθώντας το παράδειγμα τόσων άλλων φτασμένων συγγραφέων του 19ου αιώνα.

Το "Περί βιβλιοθηκών" είναι μία βιβλιοφιλική και παιγνιώδης ανθολογία κειμένων για βιβλιοθήκες - δημόσιες ή ιδιωτικές. Αρχίζοντας με τη βιβλιοθήκη του "Ναυτίλου" του πλοιάρχου Νέμο στον Ιούλιο Βερν και τη βιβλιοθήκη του "Μεγάλου Ανατολικού" στον Ανδρέα Εμπειρίκο, προχωράμε στην ατέρμονη βιβλιοθήκη, μεταφορά του σύμπαντος, του Borges. O Umberto Eco σχολιάζει την ιδανική σύγχρονη βιβλιοθήκη. Ο Perec παίζει με την ταξινόμηση των βιβλίων κι ο Jacques Roubaud με τις στρατηγικές που αναπτύσσει η βιβλιοθήκη για να μην παραδώσει τα ποθητά βιβλία στους αναγνώστες. Στην Dorothy Sayer...