Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για τον Παύλο Μάτεσι και το έργο του δεν γράφει κανείς εύκολα. Και, κυρίως, όχι αμέσως. Χρειάζονται οι αλλεπάλληλες "επισκέψεις" και η μέθεξη όλου του είναι του αναγνώστη, όχι με την έννοια του ταυτισμού με τον ένα ή τον άλλο από τους ιδιότυπους ήρωές του ή με κάποια κατάσταση που τρομάζει ή γοητεύει, αλλά με το σύνολο του κόσμου αυτού, που δεν είναι του "κόσμου αυτού", αλλά σαν να έρχεται από κάποια προϊστορικά βάθη, να συνδέεται με την παγκόσμια μυθολογία και τα παραμύθια και να καταλήγει, με μυητικές και μυστικιστικές διαδικασίες, σε αινιγματικές πράξεις βίας και θανάτου...

Ο θεατρικός λόγος του Πάρι Τακόπουλου είναι τόσο αναγνωρίσιμος και διαφέρων, όσο και το γέλιο του. Στα κείμενά του, είτε ποίηση είναι αυτά, μυθιστόρημα, διήγημα, είτε δοκίμιο-κριτική, υπάρχει ένας διαρκής διάλογος. Δηλαδή είναι όλα θέατρο. Ακόμα και η, λαμβάνουσα διαστάσεις Μεγάλου Ανατολικού, δίτομη προς το παρόν, Κενή Διαθήκη του, το πιο αν-αρχικό, γλωσσο-λογικά και παραλογοτεχνικά, ελληνικό μυθιστόρημα-Ιλισσός, το τόσο ευκόλως κατανοητό όσο και το Finnegans Wake του Joyce, από τον άλλο ποταμό Liffey, θέατρο είναι και αυτό. Κάτι άλλωστε πολύ -έστω και παρά φύσιν- φυσικό,...

Ο θεατρικός λόγος του Πάρι Τακόπουλου είναι τόσο αναγνωρίσιμος και διαφέρων, όσο και το γέλιο του. Στα κείμενά του, είτε ποίηση είναι αυτά, μυθιστόρημα, διήγημα, είτε δοκίμιο-κριτική, υπάρχει ένας διαρκής διάλογος. Δηλαδή είναι όλα θέατρο. Ακόμα και η, λαμβάνουσα διαστάσεις Μεγάλου Ανατολικού, δίτομη προς το παρόν, Κενή Διαθήκη του, το πιο αν-αρχικό, γλωσσο-λογικά και παραλογοτεχνικά, ελληνικό μυθιστόρημα-Ιλισσός, το τόσο ευκόλως κατανοητό όσο και το Finnegans Wake του Joyce, από τον άλλο ποταμό Liffey, θέατρο είναι και αυτό. Κάτι άλλωστε πολύ -έστω και παρά φύσιν- φυσικό,...

Ο θεατρικός λόγος του Πάρι Τακόπουλου είναι τόσο αναγνωρίσιμος και διαφέρων, όσο και το γέλιο του. Στα κείμενά του, είτε ποίηση είναι αυτά, μυθιστόρημα, διήγημα, είτε δοκίμιο-κριτική, υπάρχει ένας διαρκής διάλογος. Δηλαδή είναι όλα θέατρο. Ακόμα και η, λαμβάνουσα διαστάσεις Μεγάλου Ανατολικού, δίτομη προς το παρόν, Κενή Διαθήκη του, το πιο αν-αρχικό, γλωσσο-λογικά και παραλογοτεχνικά, ελληνικό μυθιστόρημα-Ιλισσός, το τόσο ευκόλως κατανοητό όσο και το Finnegans Wake του Joyce, από τον άλλο ποταμό Liffey, θέατρο είναι και αυτό. Κάτι άλλωστε πολύ -έστω και παρά φύσιν- φυσικό,...

Ο θεατρικός λόγος του Πάρι Τακόπουλου είναι τόσο αναγνωρίσιμος και διαφέρων, όσο και το γέλιο του. Στα κείμενά του, είτε ποίηση είναι αυτά, μυθιστόρημα, διήγημα, είτε δοκίμιο-κριτική, υπάρχει ένας διαρκής διάλογος. Δηλαδή είναι όλα θέατρο. Ακόμα και η, λαμβάνουσα διαστάσεις Μεγάλου Ανατολικού, δίτομη προς το παρόν, Κενή Διαθήκη του, το πιο αν-αρχικό, γλωσσο-λογικά και παραλογοτεχνικά, ελληνικό μυθιστόρημα-Ιλισσός, το τόσο ευκόλως κατανοητό όσο και το Finnegans Wake του Joyce, από τον άλλο ποταμό Liffey, θέατρο είναι και αυτό. Κάτι άλλωστε πολύ -έστω και παρά φύσιν- φυσικό,...

Ένα από τα γοητευτικότερα στοιχεία στην τραγωδία είναι ο τρόπος αφήγησης μιας ιστορίας γνωστής, που παρουσιάζεται για να συγκινήσει, να διδάξει και να νικήσει, μέσα σε ένα εξαιρετικά ανελαστικό συμβατικό μορφολογικό περίγραμμα. Θα θεωρούσε κανείς ότι η τραγωδία απαντάει συνολικά, ως λογοτεχνικό είδος, στο γνωστό ερώτημα της λογοτεχνικής κριτικής, αν το θέμα της αφήγησης ή ο τρόπος της αφήγησης ορίζουν την αξία του λογοτεχνικού έργου· κατά την τραγωδία, την ορίζει ο τρόπος. [...]

Τα άδυτα του σημείου: αποστάλαγμα μιας πολυετούς εντρύφησης στο θέατρο (κείμενο και παράσταση) και τη διδασκαλία του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Πηγαίνει διαρκώς από τη θεωρία στην πρακτική (σχόλιο για το κείμενο και την ερμηνεία του πάνω στη σκηνή) και αντιστρόφως. Κινείται γύρω από τρεις έννοιες της μελέτης του θεάτρου: την επιφανειακή τάση του θεατρικού κειμένου προς το εφήμερο, την αντανάκλαση του θεάτρου από το ίδιο το θέατρο και την επικουρία του θεατή για την ολοκληρωμένη θέαση του σκηνικού φαινομένου. Την παρουσίαση της θεωρίας διακόπτουν συχνά επισκέψεις σε θέα...

Στη σύγχρονη πόλη οθόνη η εμπειρία του χώρου εγκλωβίζεται στην πρόσληψη της εικόνας του. Η κοινωνική ζωή προβάλλεται σαν μια σειρά στιγμιότυπα χωρίς ειρμό και συνοχή, σαν μια σειρά πλάνα εκτός τόπου και χρόνου. Έτσι οι σύγχρονες εικόνες χωροποιούν την ανθρώπινη δράση, ανάγοντας τη ζωή στο σκηνικό της. Ακινητοποιούν το χρόνο, κάνοντας το παρόν να επικρατήσει πάνω στο παρελθόν, προεξοφλώντας ουσιαστικά το μέλλον με την τυποποιητική τους επίδραση. [...]

[...] Η παρούσα μελέτη, η πρώτη του είδους στην αγγλική γλώσσα και καθοριστική για την μετέπειτα εξέλιξη των θεατρικών σπουδών στον αγγλόφωνο χώρο, σκιαγραφεί την ιστορία των σημειωτικών προσεγγίσεων της παράστασης, από τις αναλύσεις του θεατρικού σημείου από τη Σχολή της Πράγας στη δεκαετία του 1930 μέχρι τις νεότερες θεωρίες περί του κώδικα, του κειμένου και του λόγου. Ο συγγραφέας αφού πρώτα μας παρουσιάσει ένα μοντέλο θεατρικής επικοινωνίας και ανιχνεύσει τις εύφορες και υποσχόμενες περιοχές σημειωτικής διερεύνησης (σημειολογία των κινησιακών σχέσεων, σημειολογία των πρ...

Στο βιβλίο αναλύονται έργα των: Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, Κώστα Ακρίβου, Γιώργου Αριστηνού, Αλέξανδρου Ασωνίτη, Θανάση Βαλτινού, Μηνά Βιντιάδη, Τάσου Γουδέλη, Θεόδωρου Γρηγοριάδη, Γιώργου Δενδρινού, Παναγιώτη Ευαγγελίδη, Νένης Ευθυμιάδη, Μάκη Θεοδόση, Νίκου Καββαδία, Καλλιόπης Καλογεράκη-Λότση, Ισμήνης Καπάνταη, Τάσου Καπερνάρου, Εύας Καραϊτίδη κ.ά.

Το θεατρικό έργο του Ανδρέα Στάικου είναι συνυφασμένο με τις πλέον σύγχρονες αναζητήσεις της Ελληνικής Σκηνής. Πολλοί από τους νέους σκηνοθέτες έχουν θελήσει να αναμετρηθούν με ένα έργο που πρώτιστα "σκηνοθετεί το λόγο", ένα έργο που προβάλλει τη "θεατρικότητα". Και οι περισσότεροι από τους ηθοποιούς μας της νεότερης γενιάς έχουν δοκιμαστεί στους προκλητικούς ερμηνευτικά ρόλους αυτών των έργων που "κάνουν την αλήθεια ψέμα και το ψέμα αλήθεια". Το θέατρο του Ανδρέα Στάικου είναι το θέατρο της συνεχούς γλωσσικής ανατροπής, του αέναου γλωσσικού και σκηνικού παιγνίου, της παρ...

Το θεατρικό έργο του Ανδρέα Στάικου είναι συνυφασμένο με τις πλέον σύγχρονες αναζητήσεις της Ελληνικής Σκηνής. Πολλοί από τους νέους σκηνοθέτες έχουν θελήσει να αναμετρηθούν με ένα έργο που πρώτιστα "σκηνοθετεί το λόγο", ένα έργο που προβάλλει τη "θεατρικότητα". Και οι περισσότεροι από τους ηθοποιούς μας της νεότερης γενιάς έχουν δοκιμαστεί στους προκλητικούς ερμηνευτικά ρόλους αυτών των έργων που "κάνουν την αλήθεια ψέμα και το ψέμα αλήθεια". Το θέατρο του Ανδρέα Στάικου είναι το θέατρο της συνεχούς γλωσσικής ανατροπής, του αέναου γλωσσικού και σκηνικού παιγνίου, της παρ...

Η "Πανελλήνια Πολιτιστική Κίνηση", συνεχίζοντας τη σειρά διοργανώσεων και αφιερωμάτων για το Νεοελληνικό θεατρικό έργο, πραγματοποίησε το Β' Συμπόσιο με τίτλο: "Το Ελληνικό θεατρικό έργο κατά τη δεκαετία του 1990". Μια δεκαετία κατά την οποία οι παλαιότεροι θεατρικοί συγγραφείς έδωσαν νέα, σημαντικά δείγματα δουλειάς, ενώ πρωτοεμφανιζόμενοι δημιούργησαν έργα που εμπλουτίζουν το θεατρικό ελληνικό τοπίο με τάσεις που εμφανίζονται στο παγκόσμιο θέατρο. Συμμετέχουν οι παρακάτω θεατρικοί συγγραφείς, θεατρολόγοι, κριτικοί, σκηνοθέτες και ηθοποιοί, των οποίων οι ομιλίες και παρεμ...