Καρολίδης Παύλος 1849-1930
Karolídis Pávlos
Ο Παύλος Καρολίδης (1849-1930) ήταν ιστορικός, πολιτικός και καθηγητής Πανεπιστημίου. Γεννήθηκε στο Ανδρονίκιο (Εντιρλούκ) της Καππαδοκίας το 1849. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη Μεγάλη του Γένους Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης, σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία. Δίδαξε στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη έως το 1886, οπότε εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου διορίστηκε υφηγητής και το 1893, μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, καθηγητής της γενικής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Απολύθηκε για πολιτικούς λόγους το 1918 και διορίστηκε στην ίδια θέση μετά πό δύο χρόνια. Μετά το Νεοτουρκικό κίνημα έγινε μέλος της τουρκικής βουλής ως βουλευτής Αϊδινίου (1908-12). Οι πρωτοβουλίες του κατα την περίοδο αυτή και γενικά η πολιτική γραμμή που ακολούθησε προκάλεσαν πολλές αντιδράσεις και επικρίσεις στην Ελλάδα, καθώς πίστευε ότι η πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας έπρεπε και ήταν δυνατόν να επιτευχθεί όχι με πόλεμο αλλά με την ειρηνική διείσδυση των Ελλήνων στον τουρκικό πολιτικό και κοινωνικό βίο και την ανάδειξη τους σε κυρίαρχο παράγοντα μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Ως ιστορικός μελετητής ασχολήθηκε με το μικρασιατικό Ελληνισμό, το Ελληνικό έθνος και λοιπούς λαούς.
Ιστορία του ελληνικού έθνους
Παπαρρηγόπουλος Κωνσταντίνος Δ. 1815-1891
Αλέξανδρος (2001)
Στον δεύτερο αυτό τόμο συγκεντρώνεται το σύνολο των κειμένων μου θεατρικής κριτικής πού δημοσιεύτηκαν στο λογοτεχνικό περιοδικό "Η Λέξη" των Θ. Νιάρχου και Α. Φωστιέρη από τον Οκτώβριο του 1984 μέχρι και τον Σεπτέμβριο του 1989. Η επιλογή των παραστάσεων πού σχολιάστηκαν έγινε περίπου με τη λογική του πρώτου τόμου ('Η κρίση του θεάτρου, 1976-1984", εκδόσεις "Καστανιώτη" προτιμήθηκαν τα θεατρικά εκείνα ερεθίσματα που κατά τρόπο θετικό ή αρνητικό. αποτέλεσαν προτάσεις ή προκλήσεις στα θεατρικά μας πράγματα. δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στο αρχαίο δράμα και την αττική κωμωδία κα...
Η ανατολική Ρωμυλία και ο ελληνισμός
Καρολίδης Παύλος 1849-1930
Πελασγός (2002)
Οι πολλοί των Ελλήνων, αν μη πάντες, είτε εξ αρχής μη νοήσαντες την σοβαρότητα του ζητήματος του Αίμου, απορροφηθέντες από του μικροτέρου ελληνικού ζητήματος των ορίων, ουδένα προησθάνοντο κίνδυνον από άκρου βορρά της ελληνικής Ανατολής, ουδέ ανεμέτρουν την σοβαρότητα αυτού. Και νυν ωσεί βαθέος ύπνου εξεγειρόμενοι μετ' εκπλήξεως ητένιζον εις κατάστασιν πραγμάτων, ης τον κινδυνωδέστατον προς τον Ελληνισμόν χαρακτήρα ήρξαντο να διαγιγνώσκουσι σαφώς. Τότε δη τότε κατενοήθη άπασα η μεγάλη και φοβερά σημασία του Αίμου εν τη μελλούση ιστορία του Ελληνικού. Ως εξ ορμεμφύτου ησθάνο...
