Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο "Χεμ" καθόταν με ένα μπουκάλι Ndovu στο χέρι κοιτάζοντας προς το ποτάμι. Ο Τάκης τον πλησίασε και κάθισε οκλαδόν. Πήρε και αυτός ένα μπουκάλι Safari Lager. Κάτω στο ποτάμι, ένας αργοπορημένος ιπποπόταμος βυθιζόταν στο νερό. Ο Τάκης είδε την αντανάκλασή του στην ήρεμη ακροποταμιά. Ένα πρόσωπο χωρίς μύτη, χωρίς στόμα, χωρίς μάτια. Ένα αχρησιμοποίητο πρόσωπο. Ταράχτηκε. Δεν ξόδεψα τίποτα, αναρωτήθηκε. [...] Ο "Χεμ" έστριψε τον βραχίονα σε ένα φορητό RCA Victor πικάπ και με τεράστια επιδεξιότητα ακούμπησε τη βελόνα στον περιστρεφόμενο δίσκο. Μια εξαίσια μουσική άρχισε να...

Η Έμμα και ο Ματίας συναντιούνται σε έναν κυριολεκτικά παράλογο κόσμο. Δραπετεύουν μαζί με το φόβο και συνεχίζουν μαζί, έχοντας μία και μοναδική διαφορά: αυτός θέλει να ξεχάσει, αυτή θέλει να μάθει. Ο φαρμακοποιός δόκτωρ Βέντερ, ένας ευγενής, θα τους περιθάλψει, αγνοώντας και αυτό που τους ενώνει και αυτό που τους χωρίζει. Ο λοχαγός Γκλέφιντ, ο δικαστής με το πλατύ χαμόγελο, θα τους κάνει φίλους του, αγνοώντας ότι και τα δύο νεαρά παιδιά είναι θύματα του πολέμου της εποχής τους. Η Σάρα και ο Σεμπάστιαν θα τους αναζητήσουν, θα τους ανακαλύψουν και θα φέρουν στο φως...

Με τις ταξιδιωτικές του διαδρομές πάντα παρούσες και τις αισθήσεις να κυριαρχούν, ο Γιάννης Σπαβέρας στο καινούργιο του μυθιστόρημα υμνεί την αγάπη δυο ανθρώπων με το δική του ποιητική γλώσσα. Ταξιδευτής, γιατρός ή λογοτέχνης; Ο Γιάννης Σπαβέρας είναι όλα αυτά και με το καινούργιο του βιβλίο, το ωριμότερό του μέχρι τώρα συγγραφικού του έργου, η οποία αριθμεί δέκα πονήματα, καταφέρνει να ισορροπήσει αριστοτεχνικά ανάμεσα σε όλες του τις ιδιότητες και να μας δώσει ένα μεστό και γοητευτικό μυθιστόρημα, γεμάτο εικόνες, διαδρομές και συναισθήματα. Από μια παράξενη σύμπτωσ...

Μια νεαρή Ασιάτισσα που περνούσε, τράβηξε τα βλέμματα όλων. Πανέμορφη, με αέρα μανεκέν, έκανε τον ήλιο να ντρέπεται, καθώς το αραχνοΰφαντο ρούχο της φανέρωνε την τελειότητα των γραμμών της. Βαδίζουν τα αγάλματα; αναρωτήθηκα. Μπορεί μια νουβέλα να αφυπνίσει συνειδήσεις; Η "Πλωτή σιωπή" του Γιάννη Σπαβέρα ταράζει τα λιμνάζοντα νερά της δικής μας σιωπής απέναντι σε κοινωνικά φαινόμενα που μας υποχρεώνουν να αναθεωρήσουμε την έννοια της κοινωνικής ευθύνης. Η ανοχή μας καταλήγει συνενοχή... Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εργασίας, πάνω από 1 εκατομμύρι...

Ο Γιάννης Σπαβέρας μας προσκαλεί σε ένα ταξίδι, όπου οι αισθήσεις έχουν τον πρώτο λόγο. Μια μοναδική μακρινή χώρα -το Βιετνάμ-, η οποία κατά τον Άντονυ Μπουρνταίν είναι "η Χώρα των θαυμάτων, του φαγητού και της μαγειρικής", ξεδιπλώνεται με τρόπο πρωτότυπο μέσα από τις λέξεις αυτής της νουβέλας επιβεβαιώνοντας την άποψη ότι οι λέξεις χαρίζουν τη νοσταλγική γαλήνη στην ψυχή, όταν οι εικόνες έχουν την απλότητα μιας κίνησης. Μια λίμνη, μια κοπέλα, μια φωτογραφία, ένα καπέλο, μοναδικές γεύσεις, θα βοηθήσουν την ψυχή του ταξιδευτή να γνωρίσει την προσμονή ως διαδρομή. Τελικά η φ...

Το ταξίδι είναι δίψα. Είκοσι τέσσερις ξεχωριστοί ταξιδιωτικοί προορισμοί για το πότε (ο κατάλληλος χρόνος), το πώς (οι καλύτεροι ταξιδιωτικοί πράκτορες) το γιατί (η επιλογή του διαφορετικού). Ταξίδια θαυμαστά και ασυνήθιστα για ταξιδιώτες της ζωής και πολίτες του κόσμου.

"Το ταξίδι είναι μετακίνηση ψυχής. Σε όλες τις χώρες που φιλοξενήθηκε η ψυχή μου, οι στιγμές που μου χαρίστηκαν άλλαξαν τη ματιά μου για τη ζωή. Τη δική μου αλλά και των άλλων. Εκτίμησα τη σπουδαιότητα και την αμεσότητά της, τη διαφορετικότητα των πολιτισμών, τη μοναδικότητα της φύσης, τη μαγεία της επιστήμης, τη χάρη της προσμονής, τη ζεστασιά της αγάπης, το μεγαλείο της συντροφικότητας, την αποκλειστικότητα της φιλίας, την πληρότητα του νοιαξίματος,την ευεργετικότητα του διαλόγου. Βίωσα τη δύναμη των εικόνων και αισθάνθηκα την ασημαντότητά μου στην ολότητα του κόσμου. Τ...

Ένας άντρας, μία γυναίκα. Μια μεγάλη δοκιμασία. Η υπέρβαση των ορίων μας. Η διάθεση των θέλω μας. Η αποκάλυψη του διαφορετικού. Το ξάφνιασμα του εαυτού μας. Όταν ο έρωτας δεν είναι παιχνίδι, αλλά το φως που ξυπνάει στα μάτια μας...

Ένας φίλος -στέλεχος μεγάλης πολυεθνικής εταιρίας- που ταξιδεύει συχνά στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για επαγγελματικούς λόγους, μου έλεγε: "Εσύ, που πας στις ζούγκλες και στους Ινδιάνους, κινδυνεύεις πολύ περισσότερο να κολλήσεις κάτι. Εγώ, ευτυχώς, τρώω δυτικό φαγητό στα καλύτερα εστιατόρια της Ευρώπης, και μάλιστα δωρεάν". Ένα χρόνο αργότερα τον συνάντησα ξανά. Ανάρρωνε, ύστερα από μια μεγάλη ταλαιπωρία με την υγεία του. "Κόλλησα ηπατίτιδα Α, από θαλασσινά που έφαγα στο Παρίσι..."

Αν και δεν υπάρχει κάτι που να μην έχει ειπωθεί για τον έρωτα, πάντα οι λέξεις που αποθηκεύουν συναισθήματα κρατάνε την έκπληξη του απρόοπτου. Επειδή λοιπόν ο έρωτας λατρεύει το απρόοπτο και την εξάντληση, γι' αυτό δεν είναι στο χέρι κανενός να πει "αυτό σ' εμένα δε θα συμβεί".