Χελμός Κώστας
Ο Κώστας Χελμός γεννήθηκε στο χωριό Λειβαδάκι της ορεινής Ναυπακτίας. Εργάσθηκε στον ιδιωτικό τομέα και ζει μόνιμα στην Αθήνα. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει 11 ποιητικές συλλογές. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Λογοτεχνίας. Ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορες ανθολογίες και λογοτεχνικά περιοδικά. Μεταφράστηκε και στα Βουλγαρικά.
Ατάκτως ερριμμένα
Χελμός Κώστας
Λεξίτυπον (2010)
Απόσπασμα Το στέγαστρο Κύριε, μην κρύβεσαι από μένα. Όταν μου γυρίζεις την πλάτη το ξέρω, δεν προσπαθείς να με αποφύγεις αλλά, ν’ ακουμπήσω το τετράδιο να συνεχίσω και να τελειώσω το ποίημα. Θα μπορούσα με τούτο το ποίημα να φτιάξω ένα τεράστιο στέγαστρο να μη βρέχονται το χειμώνα οι άστεγοι, για να βρίσκουν απάγκιο οι οδοιπόροι και όχι όπως οι άλλοι που χτίζουν με αποφράδες στιγμές υψηλά τείχη με πολλές πολεμίστρες.
Κραδασμοί
Χελμός Κώστας
Λεξίτυπον (2017)
Υποψία Λίγο η μεγάλη σιωπή της νύχτας. Λίγο το φεγγάρι που δεν βγήκε απόψε. Λίγο ο δρόμος με τις πολλές λακκούβες και η δική σου απουσία με βάζουν σε υποψίες. Ωστόσο, υπάρχει ένας άνεμος και τραγουδάει για μας, ένα περιστέρι και σου στέλνω τα μηνύματα. Υπάρχει λίγο χορτάρι και ο κόσμος χορεύει. Υπάρχω εγώ, εσύ, εμείς και το στήριγμα να περάσουμε μαζί το φουσκωμένο ποτάμι. Ανοίγω, ή καλύτερα μισανοίγω την πόρτα και παρακολουθώ την κίνηση του δρόμου. Στο απέναντι σπίτι το νεαρό ζευγάρι σκέπασε με πετσέτα το κλουβί με τον παπαγάλο να μη βλέπει και σχολιάζει τη...
Νυχτερινά δρομολόγια
Χελμός Κώστας
Λεξίτυπον (2019)
Σαν πρόλογος Θύμηση τώρα μακρινή... Το σούρουπο να λιποθυμάει μοσκοβολώντας γιασεμί, το βρόχινο τραγούδι, εσύ και το τρένο που περνούσε στις 10 το βράδυ ακριβώς. Έτσι στη μνήμη σε κρατώ κι’ εσύ θα μ’ έβρεις στη βροχή, στο σούρουπο και στον παλιό σταθμό, μ’ ένα τσαμπάκι στο χέρι γιασεμί. Άλλο λουλούδι δεν αφήνω στο βάζο να μυρίζει.
Πορεία στο χρόνο
Χελμός Κώστας
Λεξίτυπον (2013)
Μελαγχολία Ώρες-ώρες με πιάνει μια παράξενη μελαγχολία. Σκέπτομαι πως υπάρχουν ακόμη άγγελοι που δεν χαρήκανε ποτέ την αμαρτία κι έτσι ανέραστοι, μοναχικοί και θλιβεροί μοιάζουν με ναυαγισμένο φεγγάρι στη θάλασσα. Με λέξεις που έμειναν έξω από το ποίημα. Μ’ ένα τέλμα αδιάφορο και χωρίς επιείκεια.
Τεχνητά όνειρα
Χελμός Κώστας
Λεξίτυπον (2013)
Η φωνή σου Δεν θέλω να σε τρομάξω. Όμως η φωνή σου τόσο παράξενη και τόσο βραχνή, που ακούγεται σα δίσκος γραμμοφώνου πειραγμένος. Οι λέξεις σου σπασμένες και σαν από ξένη γλώσσα. Κοίτα, αλλιώς μας μιλούσες το καλοκαίρι. Τραγουδούσες και ζέσταινες το παγωμένο φεγγάρι και η ζωή σου χορδή τεντωμένη. Η φωνή σου καταρράχτης από φως και ροδοπέταλα πάνω στον κόσμο που συνέχεια σκοτεινιάζει.
