Ευαγγέλου Άντα
Η Άντα Ευαγγέλου γεννήθηκε στη Φιλιππιάδα του νομού Πρέβεζας. Είναι πτυχιούχος της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ρόδου, του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Αθήνας, απόφοιτος της σχολής ακορντεόν του Ωδείου Άρτας και πτυχιούχος ανώτερων θεωρητικών μουσικής (Ειδικό Αρμονίας, Πατραϊκό Ωδείο). Έχει διδάξει σε διάφορα ωδεία και μουσικές σχολές ακορντεόν, αρμόνιο και θεωρητικά. Υπήρξε εισηγήτρια σε σεμινάρια δασκάλων και νηπιαγωγών στην Εύβοια με θέμα τα μουσικοκινητικά παιχνίδια και επιμορφώτρια στο 1ο και 2ο ΠΕΚ Αθήνας με θέμα τη μουσική αγωγή των μαθητών του δημοτικού σχολείου. Από το 1990 μέχρι σήμερα υπηρετεί το δημόσιο σχολείο από διάφορες θέσεις: ως δασκάλα ολιγοθέσιων σχολείων, ως μουσικός στα σχολεία δοκιμαστικής εφαρμογής νέων προγραμμάτων, ως δασκάλα και υπεύθυνη Ολοήμερου Σχολείου και, τέλος, ως δασκάλα τάξης. Έχει εκπονήσει πολλά καινοτόμα προγράμματα, το σημαντικότερο από τα οποία οδήγησε στη δημιουργία του Μουσείου Μαθητικής Ζωής, του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος. Από τον Ιανουάριο του 2011, οπότε και εγκρίθηκε από το ΥΠ.Δ.Β.Μ.Θ. η επισκεψιμότητα του Μουσείου, μεταδίδει, παράλληλα με τα διδακτικά της καθήκοντα, την αγάπη της για το παλιό σχολειό, πραγματοποιώντας εκπαιδευτικές δραστηριότητες σε μαθητές σχολείων της Αττικής με θέμα τη σχολική ζωή στη μεταπολεμική Ελλάδα. Είναι μέλος του Ελληνικού Συλλόγου Μουσικοκινητικής Αγωγής C. Orff και της Π.Ε.Ε.ΠΟ.ΘΕ. (Πανελλήνιας Ένωσης Εκπαιδευτικών Πολιτιστικών Θεμάτων). Είναι παντρεμένη και μητέρα.
Σκανταλιάρηδες πιτσιρικάδες
Τσορώνη - Γεωργιάδη Γιολάντα
Σαββάλας (2011)
Ο Μπερτόδουλος, ο Μπιρμπίλης, ο Φιρφιρίκος, ο Παρλαπίπας κι άλλοι... κι άλλοι είναι συμμαθητές. Μερικοί απ’ αυτούς είναι και φίλοι. Χαίρονται, λυπούνται, αγωνιούν, κάνουν σκανταλιές, πονοκεφαλιάζουν τη δασκάλα τους και τους γονείς τους, τσακώνονται, φιλιώνουν. Τα καμώματα και οι γκάφες της τρομερής παρέας θα σε διασκεδάσουν. Ίσως, διαβάζοντας, σκεφτείς "μα έτσι κάνουμε κι εμείς". Και θα 'χεις δίκιο, γιατί τα παιδιά είναι παντού και πάντοτε τα ίδια, οι ιστορίες των ηρώων έχουν τη σφραγίδα της δικής σου καθημερινότητας και τη φρεσκάδα της παιδικής σου ηλικίας. Το βιβλίο...
Το παλιό σχολειό
Τσορώνη - Γεωργιάδη Γιολάντα
Σαββάλας (2011)
Μια φορά και χρόνια πριν, όχι όμως πάρα πολλά, οι μαθητές πήγαιναν στο σχολείο κρατώντας πάνινη, υφασμάτινη ή δερμάτινη τσάντα, έγραφαν στην πλάκα με το κοντύλι, έκαναν μάθημα πρωί, απόγευμα και Σάββατο. Κάθονταν στα ξύλινα θρανία πολλοί μαζί, ζεσταίνονταν με ξυλόσομπα, αγόραζαν τα βιβλία, "έτρωγαν ξύλο" από το δάσκαλο όταν δε μελετούσαν ή έκαναν αταξίες, αλλά έπαιζαν πολύ. Ώρες ατέλειωτες έτρεχαν στις αλάνες με τα γόνατα ματωμένα και μια φέτα ψωμί στο χέρι, ώσπου να πέσει το σκοτάδι και ν' ακουστεί η φωνή της μάνας που τους καλούσε να μαζευτούν στο σπίτι. Ανέμελα χ...