Μπογιάνου Ευγενία
Η Ευγενία Μπογιάνου γεννήθηκε το 1968 στη Θεσσαλονίκη και ζει στην Αθήνα. Έχει εκδώσει δύο συλλογές διηγημάτων, το "Μυστικό", το 2004 από τις εκδόσεις Ροές και την "Κλειστή πόρτα" το 2012 από τις εκδόσεις Πόλις. Το 2014 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της "Ακόμα φεύγει", επίσης από τις εκδόσεις Πόλις. Συνεργάζεται με την εφημερίδα Αυγή, στην κριτική βιβλίου.
Φανή
Μπογιάνου Ευγενία
Μεταίχμιο (2020)
Η Φανή κινείται στους δρόμους μιας Αθήνας καθημαγμένης από την κρίση. Είναι είκοσι χρονών, περπατά ασταμάτητα μέσα στην κίνηση των γεγονότων, με το μυαλό της να δουλεύει επίσης ασταμάτητα. Ξέρει με ποιους είναι και με ποιους όχι. Ή μήπως δεν είναι έτσι ακριβώς; Τι γίνεται όταν τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό συγχέονται; Όταν δεν είναι ξεκάθαρο ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Πόσο μπορεί η ερωτική επιθυμία να αμβλύνει την κριτική σκέψη; Να μερικά από τα ερωτήματα στα οποία παλεύει να απαντήσει. Για απαντήσεις ψάχνει. Ή μήπως οι απαντήσεις ψάχνουν για ερωτήματα;
Το μυστικό
Μπογιάνου Ευγενία
Ροές (2004)
Δεκαοχτώ ιστορίες, δεκαοχτώ τρόποι να ερωτεύεσαι και να πεθαίνεις. Η Ευγενία Μπογιάνου ενορχηστρώνει πολυσήμαντες καταστάσεις προδοσίας, εκδίκησης, πάθους, απώλειας, θανάτου, στη ζωή ασήμαντων, σχεδόν μονόχορδων ανθρώπων που οι ίδιοι δεν συλλαμβάνουν καν την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων τους, απλώς υφίστανται παθητικά τις συνέπειές τους. Οι ιστορίες τους, έχουν συντεθεί σε διηγήματα μιας πολύ απαιτητικής μικρής φόρμας και είναι γραμμένες σε καθαρή, αβίαστη γλώσσα, με μια ιδιόρρυθμη οικονομία λόγου που, χωρίς να αφαιρεί συναίσθημα, προσθέτει προεκτάσεις και πολλαπλασιάζ...
Μόνο ο αέρας ακουγόταν
Μπογιάνου Ευγενία
Μεταίχμιο (2016)
Διηγήματα φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους· ο θάνατος, το πέρασμα του χρόνου, η αγωνία μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, η μνήμη και, κυρίως, η απώλεια. Άνθρωποι καθημερινοί και οικείοι, που φορούν την απώλεια κατάσαρκα. Είτε την απώλεια πραγμάτων απτών που αναποδογυρίζουν, από τη μια στιγμή στην άλλη, τη ζωή τους, είτε τη βίαιη απώλεια μιας πατρίδας, είτε την απώλεια του Άλλου, είτε την απώλεια του ίδιου του εαυτού τελικά. Ο μίτος που ενώνει τις ιστορίες είναι η υπαρξιακή κραυγή των ηρώων όπως συνδυάζεται με τη διεισδυτική κοινωνική ματιά της συγγραφέως πάνω σε ό,τι μας πε...
Μόνο ο αέρας ακουγόταν
Μπογιάνου Ευγενία
Μεταίχμιο (2016)
Διηγήματα φαινομενικά ασύνδετα μεταξύ τους· ο θάνατος, το πέρασμα του χρόνου, η αγωνία μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, η μνήμη και, κυρίως, η απώλεια. Άνθρωποι καθημερινοί και οικείοι, που φορούν την απώλεια κατάσαρκα. Είτε την απώλεια πραγμάτων απτών που αναποδογυρίζουν, από τη μια στιγμή στην άλλη, τη ζωή τους, είτε τη βίαιη απώλεια μιας πατρίδας, είτε την απώλεια του Άλλου, είτε την απώλεια του ίδιου του εαυτού τελικά. Ο μίτος που ενώνει τις ιστορίες είναι η υπαρξιακή κραυγή των ηρώων όπως συνδυάζεται με τη διεισδυτική κοινωνική ματιά της συγγραφέως πάνω σε ό,τι μας πε...
Κλειστή πόρτα
Μπογιάνου Ευγενία
Πόλις (2012)
Ο Χριστόφορος δεν μπορεί να αντισταθεί στο κουδούνισμα του τηλεφώνου και στο γεμάτο ποτήρι. Η Δόμνα αποποιείται το παρελθόν. Η Έλλη συνομιλεί με τη μάνα της. Ο Παρασκευάς μυρίζει τον ιδρώτα στο μπλε πουκάμισο του άλλου. Η Μάγια δίνει κρέας ψητοπωλείου στα σκυλιά. Ο Κώστας ερωτεύεται την όμορφη. Ο ζωγράφος δεν θα προδώσει ποτέ τη γυναίκα του τελάρου. Η γριά γκρεμίζει τον τοίχο της φυλακής της. Η Σμαράγδα βλέπει επιτέλους το ψυγείο της γεμάτο. Ο πατέρας της αφήνει πάντα το φως της λάμπας αναμμένο. Η δασκάλα στηρίζεται στα γέρικα πόδια της και πάει. Έντεκα διηγήματα για του...
Ακόμα φεύγει
Μπογιάνου Ευγενία
Πόλις (2014)
Ο Γιώργος, εικοσάχρονος φοιτητής του Πολυτεχνείου, δικάστηκε ως ύποπτος συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση και αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών. Ύστερα εξαφανίστηκε από το σπίτι. Και τότε κόπηκε η ζωή και ο καιρός στα δυο. Απών ο πρωταγωνιστής, παρόντες οι γονείς του, να σκαλίζουν τις πληγές τους, να αναζητούν αιτίες και ευθύνες, να αγριεύουν με τους άλλους και με τον εαυτό τους για να αντέξουν την αγριότητα. Ο πατέρας: "Το να μην ξέρω πού είσαι τόσον καιρό... Άσ' το, αυτό δεν είναι δύσκολο. Δεν θα σου πω τι είναι. Είναι θάνατος". Η μητέρα: "Να γινόταν ένα θαύμα, να ξεγελιόταν ο...