Loti Pierre 1850-1923
Loti Pierre
Ο Πιερ Λοτί γεννήθηκε το 1850 και πέθανε το 1923. Υπήρξε αξιωματικός του Ναυτικού για σαράντα δύο χρόνια, πράγμα που του έδωσε την ευκαιρία να ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο σχεδόν, και να διαμείνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα έξω από τη Γαλλία. Πνεύμα ανήσυχο και μελαγχολικό, υποφέροντας από ένα μόνιμο άγχος χρόνου, ο Λοτί δραπέτευσε προς τις εξωτικές χώρες, που του ενέπνευσαν και όλα σχεδόν τα έργα του. Αποδείχθηκε ένας ευαίσθητος και διεισδυτικός παρατηρητής, ιδιαίτερα προσεκτικός στις συνέπειες της αποικιοκρατικής πολιτικής της Γαλλίας και της Αγγλίας. Στα μυθιστορήματά του, στα οποία βρίσκουμε πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία, δίνει λιγότερη βαρύτητα στην πλοκή, και περισσότερη στην ατμόσφαιρα, την οποία περιγράφει με την τέχνη ενός ιμπρεσιονιστή, καταφέρνοντας να κάνει τον αναγνώστη συνταξιδιώτη του. Από την Τουρκία των "Απογοητευμένων" (1906) και της "Αζιγιαντέ" (1879), περνά στις φυσικές καλλονές της Ωκεανίας με το "Ραραχού" (1880), που αργότερα θα πάρει τον τίτλο "Ο γάμος του Λοτί", και στην αισθησιακή και τραγική Αφρική με το "Μυθιστόρημα ενός σπαχή" (1881), για να καταλήξει στην Ιαπωνία ("Μαντάμ Κρυσαντέμ", 1888, που ενέπνευσε στον Πουτσίνι την όπερα "Μαντάμ Μπατερφλάυ"). Παντού, οι περιγραφές του είναι μια απόλαυση, ένας πρωτότυπος ταξιδιωτικός οδηγός που εισχωρεί στο βάθος του κάθε τόπου και των ανθρώπων του. Το 1921 παθαίνει ημιπληγία, και δεν μπορεί πλέον να γράψει. Θα αφήσει την τελευταία του πνοή τον Ιούνιο του 1923, από πνευμονικό οίδημα. Η πατρίδα του τον είχε ήδη τιμήσει, ανακηρύσσοντάς τον μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, το 1891.
Οι απογοητευμένες
Loti Pierre 1850-1923
Ωκεανίδα (2004)
Aρχές του 1900. Ο συγγραφέας Αντρέ Λερί, απαντώντας στο κάλεσμα μιας άγνωστης θαυμάστριας, επιστρέφει στην Ισταμπούλ, όπου είκοσι χρόνια πριν είχε ζήσει έναν τραγικό έρωτα. Παρ' όλο που η πόλη εκσυγχρονίζεται και χάνει την ατμόσφαιρα και τη γραφικότητά της, κάποια ήθη και έθιμα παραμένουν αναλλοίωτα. Οι γυναίκες εξακολουθούν να ζουν μια κρυφή κι αθέατη ζωή πίσω από τα πέπλα τους και τα πυκνά καφασωτά των χαρεμιών. Οι περισσότερες αποδέχονται τον εγκλεισμό σαν κάτι φυσικό κι αμετάβλητο, κάποιες άλλες όμως, που είχαν την ευκαιρία να μορφωθούν, συνειδητοποιούν την καταπίεση κι...
Αζιγιαντέ
Loti Pierre 1850-1923
Ωκεανίδα (2005)
Μέσα από την αλληλογραφία με φίλους και συγγενείς του, ο συγγραφέας, αξιωματικός του πολεμικού ναυτικού τότε, διηγείται μια αληθινή ερωτική ιστορία που έζησε στα τέλη του 19ου αιώνα με μια νεαρή Τουρκάλα. Ο έρωτάς τους, κλειστό ακόμη λουλούδι στα νερά του Θερμαϊκού κι ολάνθιστο στα νερά του Βοσπόρου, πέτυχε το ακατόρθωτο: να σμίξει έναν Ευρωπαίο με μια γυναίκα της Ανατολής κλεισμένη σε χαρέμι. Όμως τέτοιοι απαγορευμένοι έρωτες μόνο μοιραίοι μπορεί να είναι...
Οι τρεις γυναίκες της κάσμπας
Loti Pierre 1850-1923
Θίνες (2016)
Μέσα στο εξωτικό σκηνικό της εξειδανικευμένης Αλγερίας, διαδραματίζονται οι δύο νουβέλες της παρούσας έκδοσης "Οι τρεις γυναίκες της κάσμπας" και "Η Σουλεϊμά". Με τις ντόπιες γυναίκες που ασκούν το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου, οι νουβέλες, αρχικά ξετυλίγονται σαν ανατολίτικα αφηγήματα με ονειρικές, αισθησιακές καταστάσεις, σ’ ένα κόσμο ποτισμένο με πατσουλί, ιδρώτα και μπαχαρικά, ενώ στο τέλος αλλάζουν ξαφνικά ύφος καθώς αναδύουν την σκληρότητα και τον αισθησιασμό της πραγματικής, νέας Αλγερίας στα τέλη του 19ου αιώνα.
Ένας γέρος
Loti Pierre 1850-1923
Θίνες (2018)
Ο Ζαν Κερβελλά, ένας γερο-θαλασσόλυκος συνταξιούχος πια, παγιδευμένος λόγω απόσυρσης και ηλικίας από την ακινησία της στεριάς, αναπολεί τη ναυτική του ζωή και τα χρόνια εκείνα που τα μπράτσα του ήταν στιβαρά και μπορούσε να θέλγει τις γυναίκες σε κάθε λιμάνι. Η ζωή του σημαδεύτηκε από δράματα, όπως η απιστία της γυναίκας του και ο θάνατος της μονάκριβης κόρης τους. Η μελαγχολία που φέρνει το αναπόδραστο πέρασμα του χρόνου, η πλήξη της καθιστικής ζωής, γίνονται ο κανόνας της καθημερινότητάς του. Για να καταπολεμήσει τον πειρασμό του καλέσματος της ανοιχτής θάλασσας, καταφεύγ...
Ψαράς της Ισλανδίας
Loti Pierre 1850-1923
Στερέωμα (2019)
Ένα παραθαλάσσιο χωριό της Βρετάνης. Σπίτια ταπεινά, κακοτράχαλη γη, ζωή σκληρή και δύσκολη. Κάθε χρόνο, την άνοιξη, οι άντρες φεύγουν για να ψαρέψουν στις αφιλόξενες θάλασσες της Ισλανδίας, αφήνοντας πίσω τους μανάδες, γυναίκες, κόρες, αγαπημένες. Πολλοί δεν ξαναγυρίζουν το φθινόπωρο· στο κοιμητήριο του χωριού προστίθενται μερικές ακόμη επιτοίχιες πλάκες που μνημονεύουν τους πνιγμένους. Σ' αυτό τον τόπο, που η θάλασσα τον τρέφει αλλά και τον αντιμάχεται, που τον μαστιγώνουν οι άνεμοι και τον γονατίζει το πένθος, γεννιέται ένας παθιασμένος έρωτας ανάμεσα στη Γκωντ, την όμορ...