Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

- Το φως του ήλιου καρφώθηκε στα μάτια μου. Χώθηκα κάτω από την κουβέρτα. Στα σκοτάδια. Σαν τον ασβό. "Κρύψου" σκέφτηκα κι έσφιξα με δύναμη τα δόντια μου. - Ο ήλιος φίλησε την άμμο. Η άμμος ρίγησε από πόθο και στέναξε ηδονικά. Η θάλασσα άνοιξε την αγκαλιά της κι έκλεισε δυο κοχύλια. - Κατέβασα την τέντα στο μπαλκόνι αρκετά χαμηλά, ώστε να μην μπορεί να εισβάλει καμιά συμμορία ηλιαχτίδων. - Ανοίγω την κατσαρόλα και δε νιώθω τίποτα. Απέραντη ησυχία. Σα να μην υπάρχει μέσα φαγητό. - Η ερώτησή του έσβησε στον αέρα αφήνοντας πίσω της πολλά ερωτηματικά. Επικράτησε απόλυτη σιω...

Το έργο "Νούμερο 17" αποτελείται από αποσπάσματα κειμένων και αναμνήσεων προσωπικών μέσα από τη μικρή και μεγάλη συνάμα ζωή μου. Στην πορεία κύλησαν μαζί μου άνθρωποι που με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο σχετίστηκαν ή σχετίζονταν με βιώματα, αναμνήσεις, και κοινές αναζητήσεις σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Ο Δημήτρης, η Αμαλία, ο Κωνσταντίνος, η Χριστίνα, ο Μιχαήλ, η Λιζέτα και τέλος η Ρένα. Δεν είναι ένα κείμενο σαφές ή προσιτό σε πρώτο επίπεδο, αποτελείται όμως από χιλιάδες σπινθήρες που οφείλουν να ανασύρουν έναν κοινό κώδικα, τη γλώσσα της Ρένας και του Δημήτρη,...