Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην ποιητική συλλογή της Ελευθερίας Γανωτίδου "ηθμοί", που μάλιστα είναι και η πρώτη της, ο περιεκτικός ποιητικός λόγος, οι κατασταλαγμένες απόψεις, οι σκέψεις που το φίλτρο (ηθμός) του χρόνου διαμόρφωσε, οι εικόνες που με περισσή ευαισθησία αποτυπώνονται παρασύρουν τον αναγνώστη σε μια ενδιαφέρουσα περιδίνηση από την οποία αρνείται να διαφύγει. Αποτυπώνουμε ανάσες, αναστεναγμούς και όνειρα για εκείνα που ο ήχος στάθηκε λειψός να τα εκφράσει. Παλεύουμε στον άσπρο τον καμβά, χαράζουμε σημάδια, σημαίνοντα για σημαινόμενα ψάχνοντας το νόημα που χάθηκε στη σιωπή. Ζητάμ...

Πώς θα σε βρω; "Άπλωσε το χέρι σου.", μου 'πες ξαφνικά μια νύχτα. "Λείανε με τ' ακροδάχτυλα τις ρυτίδες μου. Εκεί βρίσκομαι." Άκουσες άραγε την κραυγή μου; Αισθάνθηκες την ανάγκη μου; Δεν έχει σημασία. Κι εγώ εδώ βρίσκομαι. Κούρνιασες πάλι στην αγκαλιά μου και το δέρμα βρήκε τη μνήμη του.