Αρίστος Γιώργος
Ο Γιώργος Αρίστος γεννήθηκε το 1942 στην Παλαιά Φώκαια από πατέρα Φωκιανό και μητέρα Εγγλεζονησιώτισσα. Έφυγε από το χωριό του, όπως άλλωστε οι περισσότεροι νέοι εκείνης της εποχής, για σπουδές και μετέπειτα επαγγελματική καριέρα. Τελείωσε την Σχολή Εμπορικού Ναυτικού Ασπροπύργου ως μηχανικός και η σταδιοδρομία του είχε δύο πυλώνες. Ο ένας, τι άλλο από τη θάλασσα, εργαζόμενος στο Εμπορικό Ναυτικό, αρχικά ως μηχανικός και στην συνέχεια ως αρχιμηχανικός σε διάφορες ναυτιλιακές εταιρείες, και ο άλλος πυλώνας στη Ναυτική εκπαίδευση διατελώντας διευθυντής σπουδών, είκοσι χρόνια μετά, στις σχολές που αποφοίτησε. Όταν έκλεισε ο επαγγελματικός κύκλος, επέστρεψε στο χωριό του για να ασχοληθεί πάλι με την θάλασσα, ερασιτεχνικά αυτή την φορά, ενίοτε αρθρογραφώντας σε τοπική εφημερίδα πάνω σε θαλασσινά θέματα.
Μηχανικός στη μηχανή και ναύτης στο τιμόνι
Αρίστος Γιώργος
ΑΩ Εκδόσεις (2018)
"Ο καιρός συνέχισε να χειροτερεύει. Η νύχτα μαύριζε γύρω μας. Τ' αυτιά μας πονούσαν από τη χαμηλή ατμοσφαιρική πίεση. Μεσάνυχτα άλλαξε πάλι η βάρδια. Ο καπετάνιος ζήτησε από τον καμαρότο μερικές φρυγανιές. Αυτή η νύχτα δεν θα είναι εύκολη. Δεν ήταν η πρώτη φορά που αντιμετωπίζαμε τέτοιο καιρό, αλλά κάθε φορά φαίνεται διαφορετική." Ένα βιβλίο που πραγματεύεται τη ζωή του ναυτικού την εποχή που ακόμα το ραδιόφωνο ανακοίνωνε "Αγγελίες προς ναυτιλλομένους" και οι ειδήσεις κατακλύζονταν από ναυάγια. Η αφήγηση ρεαλιστική, γλαφυρή, μυθιστορηματική, προδίδει τη μαγεία της θάλασσ...
Το ναυάγιο του ατμόπλοιου "Αρετή"
Αρίστος Γιώργος
ΑΩ Εκδόσεις (2015)
Ένα πραγματικό γεγονός που άφησε ανεξίτηλες μνήμες στο θυμικό του συγγραφέα και αποτέλεσε το υλικό του βιβλίου, αφού έπρεπε να επιτελέσει ένα μνημόσυνο και να ξεχρεώσει μία οφειλή τιμής και μνήμης προς τους απρόσμενους Ναυαγούς και τους πνιγμένους του θείους, μίας συνηθισμένης ρότας ενός εμπορικού πλοίου. "...Εκείνο το βράδυ που αποφάσισα να γράψω το ναυάγιο έκανα βάρδια την 12-04. Ο καιρός ξινός, όπως λένε οι ναυτικοί, φουρτουνιασμένη η θάλασσα, με τα κύματα να δοκιμάζουν τις αντοχές του σκάφους και του πληρώματος. Βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που αντιμετωπίζαμε τέτοια...