Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

-Τι γίνεται όταν ο διαλεχτός του Θεού, ο Αστέρης, παθαίνει... βλάβη και πρέπει τη γέννηση του Χριστούλη να προλάβει; Θα μπορέσει εγκαίρως την άκρη να βρει ή η ευκαιρία της ζωής του να λάμψει, θα χαθεί; -Γιατί κάποια έλατα γίνονται γνωστά ως "Τα αντιστασιακά έλατα" στου κόσμου τα πέρατα; Πώς αποφασίζουν στη θλιβερή τους μοίρα ν' αντιταχθούν και στο "Ζώον ΤV" να βγουν να διαμαρτυρηθούν; [...] .... Στα καυτά αυτά ερωτήματα κλήθηκε ν' απαντήσει η οργάνωση "Η φαντασία στα θρανία" και με γοργά βήματα τις σελίδες να διασχίσει. Το πόρισμα αυτής της έρευνας της ξενυχιαστικής δημο...

Το Παραμυθιστάν κινδυνεύει! Ο Δόκτωρ Μπαμπέσης Πανουργίδης επιτίθεται στις ιστορίες με την τρομερή παραμυθορουφήχτρα του. Θα μπορέσουν η Κοκκινοσκουφίτσα και η Χιονάτη να γλιτώσουν τα παραμύθια από τη σατανική μηχανή του παραμυθοκιμά ή θα εξαφανιστούν μια για πάντα στο στομάχι του Δόκτορα;

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας πρίγκιπας, ο Κορνήλιος, που είχε πάρει τον ρόλο του πολύ στα σοβαρά. Το κάστρο του ήταν ετοιμόρροπο και εκείνος ήξερε ότι έπρεπε να παντρευτεί μια πλούσια πριγκίπισσα. Αλλά τι γίνεται με την αληθινή αγάπη; Θα υπάρξει ευτυχισμένο τέλος; Ο Πρίγκιπας Κορνήλιος πήγε μια μέρα για μπάνιο στη θάλασσα και γνώρισε μια όμορφη γοργόνα... Και τότε άρχισαν να πέφτουν βροχή τα προβλήματα!

Ήταν κάποτε μια μάσκα που δεν ήταν συνηθισμένη. Ήταν μια διπλή μάσκα. Ήταν και χαρούμενη και λυπημένη. Ήταν λυπημένη, όταν... την κορόιδευαν οι άλλες μάσκες, επειδή ήταν διαφορετική... όταν έκοβαν τα δέντρα... όταν είχε πόλεμο... Και ήταν χαρούμενη, όταν... τη φιλούσαν και την αγκάλιαζαν... όταν έτρωγε με τη μαμά της και τον μπαμπά της... όταν...

Η Γιουτζίνια Λάβεντερ έχει ζήσει τα τελευταία οκτώ χρόνια -όσα περίπου και τα χρόνια της ζωής της- ταξιδεύοντας μαζί με τους γονείς της σε διάφορα μέρη του κόσμου και ζώντας απίθανες περιπέτειες. Όλα αυτά όμως πρόκειται να αλλάξουν. Μια καινούρια ζωή την περιμένει σε μια μικρή πόλη της Αγγλίας, το Μπόξμορ. Και φυσικά ένα καινούριο σχολείο και καινούριοι συμμαθητές! Πώς θα αντιμετωπίσει όλη αυτή την αλλαγή η Γιουτζίνια; Πώς θα την υποδεχτούν οι νέοι συμμαθητές της; Και τι γίνεται όταν η Γιουτζίνια προσβάλλεται από την κολλητική Ευχάριστη Ασθένεια; Θα καταφέρει να την ξεπε...

Η Γιουτζίνια Λάβεντερ, η μικρή τετραπέρατη μαθήτρια, είναι μπροστά σε νέες μοναδικές περιπέτειες! Αρχικά θα βρεθεί στην αυλή ενός άγριου γίγαντα που τρώει... παιδιά για πρωινό. Ο κίνδυνος παραμονεύει! Θα τα καταφέρει η Γιουτζίνια να τον αντιμετωπίσει; Πώς θα τελειώσει αυτή η ασυνήθιστη συνάντηση; Και τι θα γίνει όταν η Γιουτζίνια και ο καλύτερος φίλος της, ο Ρούντι, θα ταξιδέψουν με τους γονείς της σε έναν τρομακτικό πύργο και θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα βαμπίρ που σκοπεύει να ρουφήξει το αίμα του πατέρα της Γιουτζίνια; Θα μπορέσουν να τον σώσουν; Τέλος, μια απουσία από τ...

Η Γιουτζίνια Λάβεντερ ανακαλύπτει πως οι πηγές ενέργειας του πλανήτη εξαντλούνται. Αλλά πώς μπορεί αυτή να συμβάλει σε ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα; Θα σκεφτεί κανένα μεγαλοφυές σχέδιο; Ακόμα ανακαλύψτε τι θα κάνει η Γιουτζίνια όταν στον κήπο του σπιτιού της θα προσγειωθεί ένα περίεργο μεταλλικό πράγμα σαν σκουπιδοτενεκές και ένα παράξενο κορίτσι με μοβ δέρμα θα αναστατώσει τη ζωή της! Θα καταφέρει αυτή και οι φίλοι της, η Μπροντέ, ο Ρούντι και ο τρελός Τρέβορ, να βοηθήσουν τη μικρή εξωγήινη να επιστρέψει στο σπίτι της; Τέλος, η εγκυμοσύνη της μαμάς της Γιουτζίνια φέρνει τα πάν...

Κάπου σ' έναν ταλαιπωρηµένο πλανήτη, υπήρχε κάποτε µια άπληστη χώρα, η Φοβερινική... Ο πόλεµος ήταν η ειδικότητά της. Στην άκρη ενός δάσους της Φοβερινικής, ήταν κάποια στιγμή ένα οπλοστάσιο... Σε µια γωνιά αυτού του οπλοστασίου βρέθηκε κάποτε µια χειροβοµβίδα που ήταν µάλλον διαφορετική από τις άλλες... Αυτή, σε αντίθεση µε τα αδέρφια της, δεν ένιωθε χαρά µε την καταστροφή. Δεν δεχόταν ότι φτιάχτηκε για να προκαλεί θλίψη...

Ποιος είπε ότι οι ήρωες γεννιούνται θαρραλέοι; Ή πώς γνωρίζουν τη δύναμή τους και το δρόμο τους από την αρχή; Ήρωες με καθαρή καρδιά μπορεί να βρίσκονται παντού, ακόμη και στα άγνωστα βάθη της θάλασσας. Μπορεί τη μια στιγμή να βουλιάζουν στο φόβο και την άλλη να αναδύονται για να αναμετρηθούν, σε έναν αγώνα ηρεμίας, με όσους χαίρονται με τον πόνο των πιο αδύναμων. Ο φίλος μας ο Ιερεμίας, που υποφέρει καιρό από τα Κοφτερά Χαμόγελα, τους νταήδες του βυθού, υψώνει την ηρωική του μύτη και ορμά για τη δική του αλήθεια και για αυτούς που αγαπά. Μια ιστορία για τον εκφοβισμό....

Την περασμένη εβδομάδα πέρασα απίθανα στο χωριό του παππού. Έπιανα πυγολαμπίδες, τους έβαζα φωτιά και τις έκανα πυρολαμπίδες. Ζουλούσα τις πασχαλίτσες για να φύγουν οι μαύρες βούλες. Τραβούσα τα πόδια στις ακρίδες να μακρύνουν, για να πηδούν πιο μακριά, και γίνονταν μακρίδες. Όλα αυτά βέβαια τα έκανα από "καθαρά επιστημονικό ενδιαφέρον", όπως λέει και ο μπαμπάς, που είναι αληθινός επιστήμονας, με πτυχίο και γραφείο. Σήμερα, όμως, το νέο μου πείραμα με τις πεταλούδες δεν πήγε όπως το υπολόγιζα... Μια ιστορία με χιούμορ για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας απέναντι στ...

Κάθε μέρα η διαδρομή για το σχολείο είναι μια συναρπαστική περιπέτεια. Ατέλειωτες μάχες με δράκους και τέρατα και στρατιές πολεμιστών... Για κακή μου τύχη, τις τελευταίες μέρες το μόνο που συναντώ είναι ένα γκρι κουβάρι. Για την ακρίβεια, δεν το συναντώ. Είναι κάτω από τη γέφυρα. Στην αρχή, νόμιζα ότι ήταν παλιά ρούχα πεταμένα. Σήμερα όμως το κουβάρι κουνήθηκε. Αλήθεια σας λέω. Όχι, δεν είναι πάλι η φαντασία μου. Το κουβάρι κουνιέται. Το κουβάρι δεν είναι... κουβάρι. Είναι... παιδί. Παιδί; Και τι κάνει εκεί κάτω; Μόνο του... Δεν πάει σχολείο; Μια ιστορία για τη φιλία, π...

Είμαι η Μάνια και θέλω να γίνω μάγος. Σαν αυτόν στα γενέθλια της Έλλης. Και σαν τους μάγους των παραμυθιών. Να εμφανίζω κουνέλια και να εξαφανίζω τον μικρό μου αδερφό. Να βγάζω λουλούδια από το μανίκι μου για τη μαμά και να διώχνω τους εφιάλτες όταν κοιμάμαι. Να σβήνω όσα μας στενοχωρούν και να είναι όλοι χαρούμενοι. Γι’ αυτό, προχθές άρχισα τα μαγικά. Πήρα το πλατύ ψάθινο καπέλο της μαμάς και... Μια τρυφερή ιστορία, με την αθωότητα και το χιούμορ ενός μικρού παιδιού, που ενθουσιάζεται με τη μαγεία και θέλει τη χαρά για όλους γύρω του με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Είμαι η Μάνια και θέλω να γίνω μάγος. Σαν αυτόν στα γενέθλια της Έλλης. Και σαν τους μάγους των παραμυθιών. Να εμφανίζω κουνέλια και να εξαφανίζω τον μικρό μου αδερφό. Να βγάζω λουλούδια από το μανίκι μου για τη μαμά και να διώχνω τους εφιάλτες όταν κοιμάμαι. Να σβήνω όσα μας στενοχωρούν και να είναι όλοι χαρούμενοι. Γι’ αυτό, προχθές άρχισα τα μαγικά. Πήρα το πλατύ ψάθινο καπέλο της μαμάς και... Μια τρυφερή ιστορία, με την αθωότητα και το χιούμορ ενός μικρού παιδιού, που ενθουσιάζεται με τη μαγεία και θέλει τη χαρά για όλους γύρω του με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Ένα δέντρο ήταν, μια βελανιδιά σαν όλες τις άλλες. Σε μια μικρή πόλη του μακρινού Βορρά... Ετούτη, όμως, η βελανιδιά ξεχώριζε μέσα στην πράσινη θάλασσα. Ήταν η ψηλότερη και η μεγαλύτερη από όλες... Μετρούσε πάνω από τριακόσια χρόνια σ' αυτό το δάσος... Ο χρόνος, φίλος παράξενος, της είχε φέρει συντροφιά μυριάδες πρόσωπα. Ας μην ταξίδεψε ποτέ της. Όλη η ανθρώπινη ιστορία είχε παρελάσει από μπροστά της. Όχι μόνο αυτή που γράφουν τα επίσημα βιβλία. Και μαθαίνουν τα παιδιά στο σχολείο. Αλλά και η άλλη. Η ιστορία των απλών ανθρώπων. Η ασήμαντη για να καταγραφε...

Πώς θα ήταν ο κόσμος μας, αν είχε μόνο ήχους; Αν αναγνωρίζαμε τα λουλούδια από το άρωμά τους και μόνο; Αν υπήρχε μόνο ένα χρώμα; Η Φένια, ένα πλάσμα με φωτεινό χαμόγελο και ιδιαίτερες ικανότητες, μας παίρνει από το χέρι για να μας δείξει τον δρόμο...

Μόλις φύτρωσε ένα ακόμη κεφάλι στους ώμους μου. Ένα τεράστιο κεφάλι. Με πέντε μάτια και τρία στόματα. Η φαγούρα στους ώμους το έδειχνε καθαρά. Να είναι καλά ο Γιάννης. Δεν πρόλαβα να συνηθίσω το κεφάλι δράκου με τα έξι χέρια που μου πρόσθεσε ο Νίκος χθες βράδυ και τσουπ... ένα ακόμη. Αλλά ούτε κι αυτό θα το χαρώ. Σε λίγο κάτι καινούριο θα ξεφυτρώσει πάλι. Ούτε μάγος να ήμουνα με τόσες μεταμορφώσεις. Κάθε στιγμή αλλάζω μορφή... Γεννήθηκα μαζί με τη ζωή. Έχω διαφορετικά πρόσωπα. Όσα και αυτοί που με βλέπουν... Όλοι φοβούνται κάτι. Κάποιον. Εμένα....

...…Σήμερα τα χέρια μου κέρδισαν βραβείο και εγώ μια αγκαλιά από την κυρία Ρένα. Η αγκαλιά της -το μεγαλύτερο βραβείο- είναι μια θάλασσα γιαούρτι. Δροσερή, γλυκιά, βελούδινη. Μέσα της ηρεμώ. Και μετά φτιάχνω ωραία πράγματα. Είναι σαν της μαμάς. Του μπαμπά, πάλι, είναι μια μεγάλη τραμπάλα. Πότε φιλάω τα λουλούδια και πότε κυνηγάω τα σύννεφα. Την αγκαλιά όμως της θείας Μαίρης, που μένει δίπλα μας, δεν την μπορώ..." Μια ιστορία για το δικαίωμα των παιδιών στο σώμα τους, το δικαίωμα να λένε όχι σε φιλιά, αγκαλιές και αγγίγματα που δεν επιθυμούν, ακόμα κι αν προέρχονται...

"Διαβατάρικες σκιές στο σεντόνι της ζωής είμαστε." έλεγε συχνά ο πατέρας. "Ας πορευόμαστε με γέλιο και τραγούδι. Κι όποτε σκοτεινιάζει ολότελα, χορό θα στήνουμε με το σκοτάδι. Αβάντι, μαέστρο!" φώναζε γελώντας κι άρπαζε την αγαπημένη του φιγούρα... Γινόμουν δώδεκα εκείνη τη μέρα του Οκτώβρη που το σεντόνι όλων μας γέμισε ξαφνικά σκιές άγνωστες κι απειλητικές. Είναι ακόμα νύχτα όταν οι σειρήνες κλέβουν τον ύπνο μας... "Ξυπνήστε, Κολλητηράκια μου, έχουμε πόλεμο." Κάπου στην Αθήνα, τον Οκτώβρη του 1940, ένα αγόρι συναντά την Ιστορία και πορεύεται μαζί της......