Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"... Στον πόλεμο πάντοτε φταίνε οι γυναίκες των νικημένων. Αυτές πληρώνουν τα πρώτα του γραμμάτια. Είναι πανάρχαιη κατάρα. Πανάρχαιη μοίρα. Είναι παμπάλαιος αρχαϊκός προθεϊκός αφορεσμός. Η Μήτρα πληρώνει πάντα, την αρσενική ομορφιά πού συλλαμβάνει στους άχραντους ιστούς της. Κι' αυφού τη συλλάβει, την μεταβιβάζει μετά στη ζωοφόρο γαστέρα κι ύστερα την αποθέτει στον γαλακτοτρόφο μαστό. Κι όταν αυτή η ομορφιά γίνει άντρας, αυτός ο άντρας, σε κάθε πόλεμο μετατρέπεται σε άκαρδο τέρας, σε έναν εφιαλτικό δαίμονα που βάναυσα ξερνάει και αποπατεί μέσα σ' αυτή τη Μήτρα από την...

- Πόσος Θεός χρειάζεται, γέρο Ζήσο, για δυο χελιδόνια; - Πολλά καντάρια, γιέ μου. Τέτοιος γκαϊλές είναι φόρτωμα για μια ζωή. Πολλές φορές τραβάει και μέχρι το νημούρι. Μπαίνει μέσα μαζί μας. Καβαλίκα στο σβέρκο. Και δε φεύγει με το κρέας που μας τρων οι σκούληκοι. Όχι. Γραπώνεται στην ψυχή. Σα μουχρίτσα. Κι απέ δε φτουράει τότες μήτε Θεός μήτε ζύγια μήτε καντάρια. Γι' αυτό βάστα. Και διώξε αυτό το φόρτωμα όσο είσαι έξω από το νημούρι. Διώξτο όσο είσαι ζωντανός. - Με ποιό τρόπο; Ο γέρος ήπιε λίγη ρετσίνα και σφούγγισε το μουστάκι του. - Κάνε τζορβά, είπε. - Τί τζορβά;...