Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα μοναχικός εργένης, η αναπόληση μιας κόρης διάσημου ζωγράφου, ένας τεμπέλης με μεγάλες φιλοδοξίες, ένα ταξίδι που ποτέ δε θα πραγματοποιηθεί, η εικόνα μιας τυριέρας σ' ένα ιλουστρέ περιοδικό, ένας κιθαρίστας που εξάπτει τη φαντασία μιας μικροαστής κυρίας, οι θλιβερές ιστορίες ενός κοσμογυρισμένου ταξιτζή, το φάντασμα ενός έρωτα που γεμίζει τη ζωή της Ηλιάννας, ένας γιατρός που επιστρέφει για να ασκήσει το επάγγελμα, στη γενέθλια γη της μικρής επαρχίας και να ερωτευτεί. Διαδρομές ανθρώπων μικρές ή μεγάλες. Δικές μας διαδρομές. Συναντήσεις αδιάφορες ή καθοριστικές. Τις πρ...

Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα καταπράσινο δάσος ζούσε μια καλή μεγάλη καφετιά αρκούδα. Είχε όλα τα καλά του κόσμου κι έναν αρκούδο να την αγαπάει και να τη φροντίζει. Όμως, παρ' όλα τα καλά της, δεν ήταν ευτυχισμένη, γιατί, περισσότερο απ' οτιδήποτε στον κόσμο, ήθελε να έχει ένα αρκουδάκι. Μια καλή αρκούδα όμως σαν κι αυτή δε θα μπορούσε να μείνει με ένα τέτοιο παράπονο. Και πράγματι, με τη βοήθεια της κυρα-Μαριώς, της αλεπούς, η καλή μεγάλη καφετιά αρκούδα και ο αγαπημένος της αρκούδος θα αποκτήσουν ένα μωρό αρκουδάκι, που θα γεμίσει τη σπηλιά τους με τις χαρούμενες φων...

Όταν στον τόπο της πέφτει ξηρασία, η μικρή μαύρη πεταλούδα μεταναστεύει σ’ ένα λιβάδι γεμάτο πολύχρωμες πεταλούδες. Μακριά από τους δικούς της, σ’ ένα νέο περιβάλλον, η μαύρη πεταλούδα προσπαθεί να επιβιώσει. Κάποιοι θα την αντιμετωπίσουν με καχυποψία, ενώ κάποιοι άλλοι θα την αγκαλιάσουν με αγάπη. Κι όταν η ξηρασία χτυπήσει και αυτό το λιβάδι, ίσως η μικρή μαύρη πεταλούδα να είναι η μόνη που μπορεί να βοηθήσει τις άλλες πεταλούδες να αντιμετωπίσουν τη συμφορά.

Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα καταπράσινο δάσος ζούσε μια καλή μεγάλη καφετιά αρκούδα. Είχε όλα τα καλά του κόσμου κι έναν αρκούδο να την αγαπάει και να τη φροντίζει. Όμως, παρ’ όλα τα καλά της, δεν ήταν ευτυχισμένη, γιατί, περισσότερο απ’ οτιδήποτε στον κόσμο, ήθελε να έχει ένα αρκουδάκι. Μια καλή αρκούδα όμως σαν κι αυτή δεν θα μπορούσε να μείνει με ένα τέτοιο παράπονο. Και πράγματι, με τη βοήθεια της κυρα-Μαριώς, της αλεπούς, η καλή μεγάλη καφετιά αρκούδα και ο αγαπημένος της αρκούδος θα αποκτήσουν ένα μωρό αρκουδάκι, που θα γεμίσει τη σπηλιά τους με τις χαρούμενε...

Ξέρετε εσείς κανένα παιδάκι που να μην τρώει το φαγητό του; Εγώ ξέρω. Καμηλοπαρδαλάκι όμως ξέρετε; Ε, λοιπόν, αυτή είναι η Νεφέλη. Μια μικρούλα καμηλοπάρδαλη που δεν μπορεί να κατεβάσει μπουκιά απ’ τα δροσερά, τρυφερά φυλλαράκια που με τόση φροντίδα εξασφαλίζει η μαμά της. Πόσο στεναχωριέται αυτή η καημένη μαμά, πόσο ανησυχεί! Αλλά η Νεφέλη το βιολί της. Ώσπου μια μέρα ένας μεγάλος κίνδυνος θα κάνει τη Νεφέλη να καταλάβει πολλά πράγματα και ν' αλλάξει ...βιολί.

Μια κρύα μέρα του Γενάρη, στο νησί, ένας πατέρας με τον μικρό του γιο βλέπουν κάτι να ανεμίζει στην κορυφή του λόφου. Ένα γυναικείο σώμα κρέμεται απ' τις μεγάλες κεραίες κινητής τηλεφωνίας. Μια νέα κοπέλα έχασε τη ζωή της. Αυτοκτονία ή φόνος; Το σημείωμα που βρίσκεται στο σπίτι της παραπέμπει σε αυτοκτονία. Είναι όμως; Για κάποιους το σημείωμα δεν φτάνει για να αποδεχτούν αυτή την εκδοχή. Αλλά οι υποψίες τους δεν αρκούν ώστε να την αμφισβητήσουν. Τα στοιχεία, ανύπαρκτα. Οι εμπλεκόμενοι, πολλοί. Η υπόθεση, σκοτεινή, περιπλέκεται όλο και περισσότερο καθώς σκηνές ζηλοτυπίας, ε...

Τρεις καλοί φίλοι, λίγο τεμπελούληδες, διασκεδάζουν τρώγοντας και χαλαρώνοντας στο νερό. Φυσικά, τρώγοντας γίνονται πιο παχουλοί και χαλαρώνοντας δεν έχουν όρεξη να κάνουν τίποτε άλλο. Έτσι αρνούνται να κουνηθούν ακόμα και για να παίξουν, μέχρι που ξεμένουν από φίλους και αυτό δεν τους αρέσει. Αποφασίζουν λοιπόν να ζήσουν την περιπέτεια! Παχουλοί και αγύμναστοι καθώς είναι θα τα βρουν σκούρα. Η περιπέτεια θα τελειώσει άδοξα, αλλά θα τους κάνει ν’ αλλάξουν βιολί και ν’ αφήσουν κατά μέρος το μασούλημα και την τεμπελιά;

Σάμος, Καρλόβασι, αρχές του 20ού αιώνα. Το νησί ανθεί στα χρόνια της Ηγεμονίας, πριν από την Ένωση με την Ελλάδα. Τα καλά όμως δεν κρατούν πολύ. Η τύχη της οικογένειας του μεγαλοβυρσοδέψη Νικόλα Αγησιλάου, στενά δεμένη με τον τόπο, θα παρακολουθήσει την ακμή και την παρακμή του. Στο πέρασμα των χρόνων, τα μέλη της, όσα δεν παραμείνουν στο νησί, θα σκορπίσουν σε Ευρώπη, Αφρική και Αμερική, και θα γίνουν μάρτυρες γεγονότων που σημάδεψαν τον αιώνα τους. Μέσα από τα γράμματα και τα ημερολόγιά τους θα γνωρίσουμε την ιστορία της οικογένειας, του τόπου, της εποχής. Στο δεύτερο...

Το πτώμα ενός άντρα με το πρόσωπο και τα χέρια καταφαγωμένα από τσακάλια βρίσκεται σε δύσβατη δασική περιοχή ενός νησιού. Στη μια του τσέπη ένα σημείωμα: ΕΤΣΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ. Στην άλλη ένα τυπωμένο μέιλ: "Αν δεν έρθεις να με δεις, θα σκοτωθώ". Στο στέρνο του χαραγμένος ένας αγκυλωτός σταυρός. Ποιος είναι αυτός ο άντρας; Πώς βρέθηκε εκεί; Ποια ήταν η αιτία του θανάτου του και ποια τα κίνητρα του δράστη; Προσωπικά ή πολιτικά; Όλα τα σενάρια μοιάζουν εξίσου πιθανά. Τα ερωτήματα είναι πολλά για τις τοπικές αρχές, που δεν είναι συνηθισμένες να αντιμετωπίζουν τέτοιες...

Οι μνήμες τους, αποκαλυπτικές... Βιώματα, αφηγήσεις αληθινές... Γυναίκες που έζησαν δίπλα στους τέσσερις βραβευμένους μας ποιητές, -η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, σύντροφος του Οδυσσέα Ελύτη, η Φαλίτσα και η Έρη Ρίτσου, σύζυγος και κόρη αντίστοιχα του Γιάννη Ρίτσου, η Άννα Λόντου, κόρη της Μαρώς Σεφέρη και θετή κόρη του ποιητή, και η Ευγενία Βάρναλη, κόρη του Κώστα Βάρναλη-, μας ξεναγούν, μέσα από τη δική τους ματιά αλλά κι ανέκδοτο φωτογραφικό υλικό, στις άγνωστες πτυχές του ιδιωτικού τους βίου. Μέσα από τις συνεντεύξεις τους, που παραχώρησαν στη συγγραφέα Εύα Νικολαΐδου από το...

Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα πλούσιο βασίλειο, ζούσε ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα που είχαν τρεις κόρες. Οι τρεις βασιλοπούλες ήταν τόσο κακομαθημένες που κανένας δεν ήθελε να τις παντρευτεί. Όμως, τα πράγματα αλλάζουν, και καμιά φορά τα λάθη και οι τιμωρίες που ακολουθούν, τα βάσανα κι οι δυσκολίες της ζωής αλλάζουν ακόμα και τις κακομαθημένες βασιλοπούλες. Όταν λοιπόν οι βασιλοπούλες παύουν να σκέφτονται τόσο πολύ τον εαυτό τους και τις επιθυμίες τους κι αρχίσουν να σκέφτονται πώς να ευχαριστήσουν και να βοηθήσουν τους άλλους, τότε όλα τελειώνουν ωραία, και ζούμε εμε...