Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ανοίκειοι τόποι, η τελετουργία του ταξιδιού, η διαχείριση της μνήμης μέσα στην άλλοτε ασφαλή κι άλλοτε επίφοβη ουδετερότητα χώρων που γίνονται προσωρινά οικείοι (δωμάτια ξενοδοχείων, αίθουσες αναμονής αεροδρομίων, κουπέ τρένων). Η βιαστική εκχώρηση κάθε διεκδίκησης που προϋποθέτει σάρκα και σώμα και αισθήσεις στην ασφάλεια της γραφής, ως σωτηρία αλλά και ως υπεκφυγή. Η αγωνία να οικοδομεί διαρκώς ο αφηγητής με λέξεις μια ταυτότητα, ένα ιδιότυπο εισιτήριο για να ακυρώνει σε κάθε διαδρομή στην πραγματικότητα, με ολοένα πιο απαιτητική πρόβλεψη για επιστροφή. Αυτά τ...

Περιλαμβάνονται οι εισηγήσεις: - Β. Καλαντζοπούλου, "1912-1932 Η προϊστορία και τα χρόνια της διαμόρφωσης του λογοτεχνικού τύπου της Θεσσαλονίκης - Αγλ. Κεχαγιά - Λυπουρλή, "Το πρωτοποριακό λογοτεχνικό περιοδικό της Θεσσαλονίκης "Μακεδονικές ημέρες" (1932-1939)" - Γιώργος Αράγης, "Το περιοδικό "Κοχλίας": άνοιγμα στον μοντερνισμό" - Ρούλα Αλαβέρα, "Το περιοδικό "Νέα Πορεία" - Μιχάλης Μπακογιάννης, "Το περιοδικό "Κριτική" (1959-1961) του Μανόλη Αναγνωστάκη - Γιώργος Ζεβελάκης, "Το αρχείο του περιοδικού "Κριτική" (1959-1961) - Ντίνος Χριστιανόπουλος, "Το περιοδικό "Διαγ...

Ο Δικαιόπολις δεν αντέχει άλλο την υποκρισία των πολιτικών και των στρατηγών: μιλούν διαρκώς για ειρήνη και κάνουν ό,τι μπορούν για να συνεχίζεται ο πόλεμος. Κλείνει λοιπόν ειρήνη ιδιωτική, γι' αυτόν μονάχα και την οικογένειά του, στήνει το μαγαζάκι του κι ανοίγει δουλειές με εχθρούς και συμμάχους, κοροϊδεύει τον ψευτοπαλικαρά στρατηγό Λάμαχο, βγάζει τη γλώσσα του στην εξουσία. Μα δεν τα πέτυχε ανώδυνα όλα αυτά. Έπαιξε τη ζωή του κορόνα γράμματα για να πείσει τους αυστηρούς Αχαρνείς πως δεν προδίδει εκείνος την πατρίδα του, μα όσοι επιδιώκουν τον πόλεμο για προσωπικό τους ό...

Και τι κατάφεραν οι άντρες, που έχουν ανέκαθεν την εξουσία στα χέρια τους; αναρωτιέται η Πραξαγόρα και αποφασίζει πως μόνο οι γυναίκες είναι σε θέση να νοικοκυρέψουν μια και καλή την Αθήνα. Κι όταν καταφέρνει με μια καλοστημένη συνωμοσία να παραδοθεί η διοίκηση σε αυτές, προτείνει ένα σύστημα βασισμένο στην αρχή της απόλυτης ισότητας. Όμως η ανθρώπινη φύση πάντοτε υπερβαίνει τους πολιτικούς σχεδιασμούς... Ο Αριστοφάνης ελέγχει με κριτικό βλέμμα και χιούμορ τα όρια και τις αντοχές της δημοκρατίας.

Άγρυπνοι υπηρέτες, φραγμένες έξοδοι, δίχτυα ολόγυρα από το σπίτι, κι όμως ο γέρο-Φιλοκλέων δεν το βάζει κάτω: πρέπει να φτάσει στο δικαστήριο, να καταδικάσει... Ματαίως προσπαθεί ο γιος του, ο Βδελυκλέων, να τον πείσει πως το τιμητικό αξίωμα του δικαστή είναι στην ουσία μια παγίδα της εξουσίας για να στήνει πολιτικά παιχνίδια, άδικα του προτείνει άλλες δραστηριότητες και συναναστροφές. Κι όταν κάποια στιγμή φαίνεται πως τα καταφέρνει, τα πράγματα παίρνουν τελείως απροσδόκητη τροπή. Η μανία των Αθηναίων να λύνουν τις διαφορές τους στα δικαστήρια μπαίνει στο στόχαστρο της αρι...

Οι γυναίκες της Αθήνας είναι αποφασισμένες: δε θα ανεχτούν άλλο να τις κακολογεί ο Ευριπίδης στις τραγωδίες του. Η γιορτή των Θεσμοφοριών τους δίνει την τέλεια ευκαιρία για να συγκεντρωθούν μακριά από τα βλέμματα των ανδρών και να αποφασίσουν με ποιον τρόπο θα εκδικηθούν τον τραγικό ποιητή, που φοβάται πλέον για την ίδια του τη ζωή. Ο φίλος του Μνησίλοχος θα αναλάβει την επικίνδυνη αποστολή να παρακολουθήσει μεταμφιεσμένος τη συγκέντρωσή τους και να τον υπερασπιστεί. Ο Αριστοφάνης στρέφει για μιαν ακόμη φορά τα βέλη της κριτικής του στον Ευριπίδη και διατυπώνει με σαρκασμό...

Το βιβλίο "Οι μολυβένιοι Στρατιώτες" είναι ένα αποκαλυπτικό χρονικό του δεκαετούς πολέμου της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν, μέσα από τις φωνές των αφανών μαρτύρων του. Μιλούν: Στρατιώτες και αξιωματικοί που πολέμησαν εκεί και επέστρεψαν, ανάπηροι οι περισσότεροι, σε μια πατρίδα που τους υποσχέθηκε υποδοχή ηρώων και τους επιφύλαξε κατόπιν αντιμετώπιση αποσυνάγωγων και αποδιοπομπαίων. Μητέρες που έστειλαν τους γιους τους σ' αυτόν τον πόλεμο και παρέλαβαν ένα σφραγισμένο μεταλλικό φέρετρο, δίχως ποτέ να είναι σίγουρες αν περιείχε το πτώμα του παιδιού τους ή σακιά γεμάτα άμ...

Ο θεός Διόνυσος και ο υπηρέτης του Ξανθίας δε διστάζουν να κατέβουν στον σκοτεινό Άδη για να βρουν ένα μεγάλο ποιητή και να επιστρέψουν μαζί του στον κόσμο των ζωντανών. Το περιπετειώδες ταξίδι τους καταλήγει σε έναν παράξενο διαγωνισμό, με αντιπάλους δύο κορυφαίους ποιητές, τον Αισχύλο και τον Ευριπίδη. Μα πίσω από αυτήν τη «μονομαχία» ο Αριστοφάνης στήνει μια υπέροχη αλληγορία για την ποίηση, την τέχνη που μπορεί να γλυκάνει και να δώσει νόημα στη σκοτεινιασμένη ζωή των ανθρώπων.

Όταν το 411 π.Χ. η Λυσιστράτη παρουσιάστηκε στην αρχαία Αθήνα, ο Αριστοφάνης διαδήλωνε για πρώτη φορά υπέρ του έρωτα και εναντίον του πολέμου. Στις μέρες μας, αυτό το αρχαίο παραμύθι των γυναικών, που αποφασίζουν να ενωθούν και να αναγκάσουν τους άντρες να σταματήσουν έναν ανώφελο πόλεμο, γίνεται διέξοδος στην προσπάθεια των ανθρώπων να εξασφαλίσουν μια καλύτερη και πιο ευτυχισμένη ζωή.

Ο Στρεψιάδης, πονηρός και αφελής ταυτόχρονα, ζητάει το δίκιο του μέσα από το άδικο, γυρεύει από τη γνώση τρόπους για να εξαπατά, ελπίζει στην αλήθεια για να κατακτήσει το ψέμα. Κι όταν ο ίδιος δεν τα καταφέρνει, νομίζει πως ο γιός του θα εκπληρώσει τις προσδοκίες του, μα στο τέλος θερίζει ό,τι έσπειρε: την αδικία. Ο Αριστοφάνης σαρκάζει την κουτοπονηριά των συμπολιτών του, τον ξεπεσμό των αρχαίων θεών, τη φιλοσοφία του Σωκράτη, και μέσα από τη σύγκρουση του Δίκαιου με τον Άδικο Λόγο υπενθυμίζει πόσο αδύναμοι μπορεί να είναι οι άνθρωποι μπροστά στις ψεύτικες υποσχέσεις.

Ένας συνηθισμένος Αθηναίος, ο Τρυγαίος, αηδιασμένος από τον αδιάκοπο αλληλοσκοτωμό των ανθρώπων, καβαλάει ένα γιγάντιο σκαθάρι κι ανεβαίνει στον ουρανό για να μάθει από τους ίδιους τους θεούς, αν σκοπεύουν να δώσουν τέλος στο μακελειό πάνω στη γη. Όταν θα δει τον απαίσιο Πόλεμο να κοπανάει ανθρώπους και τόπους μέσα στο γουδί του, δε θα διστάσει πλέον στιγμή· στήνει αμέσως ολόκληρη επιχείρηση, αγνοώντας κάθε κίνδυνο, για να ελευθερώσει την Ειρήνη από τη σπηλιά όπου βρίσκεται φυλακισμένη. Μέσα από αυτή την ιστορία του ο Αριστοφάνης μάς υπενθυμίζει την ευθύνη μας: είναι ύψιστο...

Από τότε που άρχισε να διαχειρίζεται την εξουσία ο Παφλαγόνας, το αρχοντικό του γέροντα Αθηναίου Δήμου πάει από το κακό στο χειρότερο. Μα ποιος να κλονίσει από τη θέση του αυτόν τον παμπόνηρο διαχειριστή, που με κολακείες και ψευτιές κέρδισε την εμπιστοσύνη του αφεντικού του; Ο Αριστοφάνης κινείται στο πεδίο που καθορίζει σχεδόν το σύνολο του έργου του, την πολιτική, και σαρκάζει αδίστακτα τους ανθρώπους της εξουσίας αλλά και αυτούς που, παραπλανημένοι, τους επιλέγουν.

Ο Πισθαίτερος και ο Ευελπίδης, γέννημα θρέμμα Αθηναίοι και οι δύο, εγκαταλείπουν όπως όπως την πόλη τους, απελπισμένοι από την αδικία και την ασυδοσία που επικρατούν σ' αυτήν. Κι εφόσον δεν μπορούν να βρουν πουθενά την ιδανική πολιτεία, για να ζήσουν ανενόχλητοι, συλλαμβάνουν το πιο απίστευτο σχέδιο. Με σύμμαχους τα πουλιά, θα χτίσουν μια πόλη στα σύννεφα, ένα καταφύγιο για όλους τους κατατρεγμένους, για όσους επιθυμούν να ζήσουν με οδηγούς τη δικαιοσύνη και την εντιμότητα.

Πως είναι δυνατόν άνθρωποι τίμιοι και εργατικοί να ζουν μέσα στη φτώχεια, ενώ απατεώνες, ψεύτες και κατεργάρηδες απολαμβάνουν όλα τα αγαθά; Ο Χρεμύλος παύει να αναρωτιέται όταν συναντά τον ίδιο το θεό Πλούτο και διαπιστώνει ότι είναι τυφλός. Αν πετύχει το σχέδιό του, θα πάψει αυτή η αιώνια αδικία και επιτέλους θα ανταμειφθούν για τους κόπους τους όσοι πραγματικά το αξίζουν. Ο Αριστοφάνης σχολιάζει σκληρά τα πρότυπα ζωής του καιρού του, αλλά εντέλει και κάθε εποχής, αφήνοντας ωστόσο σε μια γωνιά της σκέψης μας ένα κρίσιμο ερώτημα αναπάντητο: η φτώχεια γεννά μόνο δυσκολίες;

Σολεδάδ. Μια κοπέλα, που μοιάζει αλλά δεν είναι συνηθισμένη, ακολουθεί τη διαδρομή από την πληγωμένη εφηβεία στην απόλυτη ευτυχία, δοκιμάζει την πικρή γεύση της προδοσίας και το μεθυστικό άρωμα της δόξας και καταλήγει ατάραχη στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Σολεδάδ. Μια συγκλονιστική τραγουδίστρια, που κατακτά το Μπουένος Άιρες και παραδίδεται στη φλόγα του ταγκό και του έρωτα με το ίδιο ασίγαστο πάθος. Σολεδάδ. Μια γυναίκα αινιγματική, που κρύβει το βασανισμένο παρελθόν της στο θλιμμένο και υπερήφανο βλέμμα της και αρνείται να παραδεχτεί πως η πραγματικότητα μπορεί να είν...