Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κείμενα μικρά, καθημερινής ζωής, που θυμίζουν σ' όλους μας κάποιες δικές μας στιγμές και μας κρατούν άηχη συντροφιά, τις ώρες της ησυχίας ή της μοναξιάς... "Η ζωή είναι ο πιο ευφάνταστος, ευρηματικός και ανεξάντλητος συγγραφέας και σεναριογράφος. Θα το διαπιστώσετε, καθώς μεγαλώνετε, αν φροντίσετε να παρατηρείτε, με αληθινό ενδιαφέρον, τα όσα συμβαίνουν γύρω σας, αλλά και ν προβληματίζεστε με τα όσα εσείς ζείτε και νιώθετε. Και μην διστάζετε να τα καταγράφετε. Μπορεί, κάποτε, αυτά τα γραπτά να έχουν κάτι να πουν".

Στην Πατρίδα μας, πριν από κάποιες δεκαετίες, ξεκίνησε μία συστηματική υποβάθμιση και απαξίωση της ιερής μας εθνικής παρακαταθήκης άξιων. Πολλά είναι τα ενδεικτικά ή, μάλλον, και αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία μας οδηγούν σε θλιβερές σκέψεις. Κακοποίηση εθνικών συμβόλων, υποβάθμιση επετείων, μεθοδευμένη αλλοίωση των ηρωικών μορφών, παραχάραξη αυτής της ίδιας της Ιστορίας μας, κ.ά. Το βιβλίο αυτό ας θεωρηθεί σαν μία ελάχιστη πράξη χρέους και πολλαπλής οφειλής, αλλά και ως πράξη αντίστασης προς τα σημεία των καιρών. Κείμενα καρδιάς και νηφάλιας σκέψης, επηρεασμένα από τ...

Κείμενα προς τιμήν του συγγραφέα Κώστα Ε. Τσιρόπουλου, αναφορικά με το πολύπλευρο έργο του. Στον τιμητικό τόμο περιλαμβάνεται και μία παλαιότερη συνέντευξη του συγγραφέα στον Στέλιο Λουκά, καθώς και ένα άγνωστο θεατρικό έργο του Τσιρόπουλου, που μας εμπιστεύθηκε ο συγγραφέας, το πρώτο που βλέπει το φως της δημοσιότητας και ίσως το μόνο που διασώθηκε απ' όσα έγραψε.

...Συχνά, μέσα στην δίνη της καθημερινότητας, τα παιδιά, αλλά και τα εγγόνια, ξεχνούν ότι, κάπου, υπάρχει ένα βλέμμα, έστω και απλανές, που, καρφωμένο σε μια πόρτα ενός ψυχρού δωματίου, περιμένει μιαν αγαπημένη παρουσία, περιμένει μια γνώριμη φωνή... Τα παιδιά ξεχνούν και οι γονείς, χωρίς παράπονο, περιμένουν... και γερνούν. Αλλά, η Εντολή "Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου...", παραμένει αμετάβλητη στους αιώνες, για να μας προτρέπει να προσπαθούμε, με όποιο τρόπο θέλει και όπως κρίνει και μπορεί ο καθένας μας, να εκδηλώνουμε την τιμή και τον σεβασμό προς τους γονείς....

Κείμενα μικρά, καθημερινής ζωής, που θυμίζουν σε όλους μας κάποια δικά μας "επεισόδια της ζωής" και μας κρατούν συντροφιά τις ώρες της ησυχίας ή της μοναξιάς... Κάθε διήγημα του βιβλίου διακοσμείται και από ένα σχέδιο, αποκλειστικά σχεδιασμένο για το βιβλίο.

...Μπορεί αυτή η κρίση να μετατραπεί σε χρυσή ευκαιρία για να γίνουμε λίγο καλύτεροι ως άνθρωποι, σοβαρότεροι ως πολίτες και πιο συνειδητοποιημένοι ως Έλληνες. Μπορεί, δηλαδή, να δώσει την αφορμή για μια νέα ευαισθητοποίηση ως προς τη σύγχρονη ταυτότητά μας. Διότι η Ιστορία έχει αποδείξει ότι τα έθνη δεν χάνονται ούτε από ήττες, ούτε από φτώχεια, ούτε από χρεωκοπίες. Χάνονται όμως, σίγουρα και μόνο, από το φθαρμένο και αποδυναμωμένο τους φρόνημα, από τον εκμαυλισμό των μελών τους και από την περιφρόνηση των διαχρονικών τους αξιών...

...Όπως έχω πολλές φορές επαναλάβει, είναι βαθιά πεποίθησή μου πως, μόνο αν αποκτήσουμε μια παιδεία υψηλού επιπέδου, σε όλες τις βαθμίδες της, τόσο σε γνώσεις όσο και σε ήθος, θα μπορέσουμε, ενδεχομένως, να ελπίσουμε σε μια έξοδο από τη σημερινή ζοφερή ηθική και οικονομική παρακμή. Να ελπίσουμε σε μια ποιοτική αναβάθμιση όλων των παραμέτρων της κοινωνικής μας ζωή, στην ανάκτηση της εθνικής μας αξιοπρέπειας, και σ' ένα φωτεινότερο μέλλον για όλους μας. Ακόμα και γι' αυτούς που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση και που, τόσα χρόνια, δεν δίστασαν, συστηματικά, με τις ενέργε...

"...Ίσως, όμως, κάποιος να αναρωτηθεί "γιατί να έχουμε την απαίτηση, μέσα σε μια κοινωνία που εκχυδαΐζεται και σήπεται, η γυναίκα να είναι εκείνη που θα αντισταθεί και θα επωμισθεί αυτό το τεράστιο ηθικό χρέος; Γιατί η γυναίκα;". Η απάντηση δόθηκε ήδη μέσα από την παραδοχή της ιερότητάς της και της ιδιότητάς της ως "πρώτης δασκάλας" του κάθε ανθρώπου. Με την πεποίθηση δε ότι "δια γυναικός πηγάζει τα κρείττω", είναι επιτακτική ανάγκη που προβάλλει ανάγλυφη στη σύγχρονη κοινωνία, για αναθεώρηση και επαναπροσδιορισμό του τρόπου αξιοποίησης των εξαιρετικών δυνατοτήτων των γυναι...

Είναι μερικά κείμενα τα όποια, παρά το ότι έχουν δει- κατά καιρούς και σε διάφορα έντυπα - το φως της δημοσιότητας, σε μια διαφορετική χρονική συγκυρία αποκτούν μια απροσδόκητη επικαιρότητα και δυναμική. Και τότε, ξαναδιαβάζοντάς τα, προσθέτοντας και σκέψεις που, στο μεταξύ, ήρθαν να ενσωματώσουν στις αρχικές, θαρρείς και εκφράζουν την έντονη απαίτηση να στεγαστούν κάπου μαζί, έχοντας την ανάγκη να "μιλήσουν" μεταξύ τους και να αλληλοσυμπληρωθούν. Ίσως γιατί θέλουν να ολοκληρώσουν έτσι μια ιστορία που έχει γραφεί κάπως αποσπασματικά. Μια ιστορία που ενσωματώνει ακόμα μια...

Έχοντας διανύσει σχεδόν την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, βιώνοντας μία πραγματικότητα, όπου όλα τα αυτονόητα ανατρέπονται και νοιώθοντας αμηχανία πολλές φορές ενώπιον αυτής της ανατροπής, πρέπει μεταξύ των άλλων να απαντήσουμε και στο ερώτημα, αν χρειαζόμαστε την οικογένεια σήμερα... Γιατί πολλές φορές τα μέλη της οικογένειας αισθάνονται ξένοι στο ίδιο σπίτι, γιατί ο γάμος βρίσκεται σε αποσύνθεση, γιατί δεν μπορούμε να συνδυάσουμε αρμονικά τη συζυγία με τη γονεϊκότητα, γιατί δεν έχουμε καταφέρει να συνδέσουμε τους νέους και την οικογένεια με την Εκκλησία... Ως απάντ...

Κι από το τότε στο τώρα... Εκείνοι, τότε, ήσαν απλοί, περαστικοί άνθρωποι, που είχαν ιδανικά και οράματα και, γι' αυτό, έκαναν αξεπέραστες πράξεις και έστειλαν την τελευταία, κατά τη γνώμη μου, μεγάλη ελληνική πρόταση πολιτισμού προς την ανθρωπότητα. Εμείς, σήμερα, εγωπαθείς και ευδαιμονιστές, γίναμε οι μάζες των υλικών διεκδικήσεων.

Η ανθρώπινη ζωή είναι από αιώνες σννυφασμένη με την προφορική και τη γραπτή αφήγηση. Όταν αυτή η αφήγηση περιγράφει γεγονότα που επηρέασαν κράτη και λαούς, ή όταν αναφέρεται σε κοσμοϊστορικά γεγονότα, ή και σε ηρωικά κατορθώματα, παίρνει τη μορφή Ιστορίας ή Έπους. "Οταν πηγάζει από τη φαντασία, γίνεται μύθος και παραμύθι. Κι όταν έχει σαν αφορμή μικρές ιστορίες από την καθημερινότητά μας, γίνεται διήγηση. Μερικές φορές, η ανάγκη να πάρει αυτή η διήγηση τη μορφή γραπτού κειμένου γίνεται πιεστική. Ιδιαιτέρως αν συνειδητοποιήσει κανείς ότι, αυτές οι απλές ιστορίες καθη...

"...Μέσα λοιπόν σ' αυτήν τη σύγχρονη οικογένεια που, όλο και πιο συχνά, απομένει "μισή" από διαζύγια, συμβιώσεις εκτός γάμου ή άγαμες μητέρες και μονογονεϊκές οικογένειες, μεγαλώνουν συνήθως τα μοναχικά παιδιά των διαμερισμάτων, σε πολυκατοικίες όπου οι γείτονες μπορεί και να μη λένε ούτε "καλημέρα". Αυτά τα μοναχικά παιδιά γεμίζουν την ανάγκη τους για επικοινωνία με άθλια τηλεοπτικά προγράμματα και λαμπερά, αλλά σαθρά και εκμαυλιστικά, πρότυπα. Είναι παιδιά των οποίων οι γονείς νοιάζονται για το σώμα τους και το μυαλό τους, και τα φορτώνουν συνήθως με ιδιαίτερα μαθήματα, φ...

[...] Επιλέξαμε προς μετάφραση τρεις από τις ενότητες των πεζών κειμένων του, οι οποίες αποτελούν και το περιεχόμενο των σελίδων που ακολουθούν. Σ' αυτά τα πιο πρώιμα πεζά έργα του, ο συγγραφέας είχε δώσει τον τίτλο "Παράδοξα και Προβλήματα" και, ίσως, αυτές οι έννοιες να ιχνηλατούνται, εξ ίσου εμφαντικά, σε ορισμένα από τα ποίηματά του, όπως επίσης και να αποτελούν το υφάδι του δοκιμίου του που τιτλοφορείται "Βιαθάνατος". [...] (από το κείμενο του βιβλίου)

[...] Τα κείμενα που ακολουθούν παρουσιάστηκαν αρχικά ως ομιλίες, σε διάφορες εκδηλώσεις πολιτιστικών σωματείων, οι οποίες ήταν σχετικές με τις εθνικές μας επετείους. Στη συνέχεια, τέσσερα έχουν ήδη δημοσιευθεί σε έντυπα του ημερήσιου ή περιοδικού Τύπου. Η απόφαση να συγκεντρωθούν αυτά τα κείμενα στις σελίδες που ακολουθούν, ας θεωρηθεί σαν μία ελάχιστη πράξη οφειλής, αλλά και αντίδρασης στα σημεία των σύγχρονων καιρών... [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)

[...] Οι σελίδες, πάντως, που ακολουθούν καταγράφουν μνήμες και κατάθεση καρδιάς από μια εποχή που, εκεί στην απέναντι όχθη της Μεσογείου, στην Αλεξάνδρεια αλλά και ώς μέσα στην καρδιά της Αιγύπτου, σε όλο το μήκος του Μεγάλου Ποταμού και στα παράλια της Διώρυγας του Σουέζ, ζούσε και άνθιζε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του απόδημου ελληνισμού. Καταγράφουν, όμως, και νωπές μνήμες από κάποιες επιστροφές που ακολούθησαν τον μεγάλο αποχωρισμό, ο οποίος, για τους Αιγυπτιώτες Έλληνες, δεν έγινε ποτέ αποχαιρετισμός. [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)

[...] Για τούτο τα κείμενα -και όσα είδαν το φως, και όσα οργανικά συγκροτούν τον τόμο αυτό- συνιστούν μια μαρτυρία και μαζί μια υψηλή βεβαίωση του ελληνικώς υπάρχειν, μέσα στον αιώνα μας, μιας στοχαστικής γυναίκας που αδιάκοπα και υποδηλώνει, και προβάλλει την ιερή φύση της ως γυναίκας που βιώνει τον κόσμο και τον εαυτό της με μια διακριτική αλλά σταθερή πρόθεση να ερμηνεύσει την μοίρα του φύλου της, μέσα στο μυστήριο της "δημιουργίας" που αποτυπώνεται στην "ιστορία". (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος, από τον πρόλογο του βιβλίου)

Με τα νέα εκπαιδευτικά προγράμματα που άρχισαν να καθιερώνονται στις περισσότερες Οδοντιατρικές Σχολές των προηγμένων κρατών, υπάρχει μια σαφής διάκριση μεταξύ του περιεχομένου της προπτυχιακής και μεταπτυχιακής εκπαιδεύσεως. Στην Ορθοδοντική, η ύλη της προπτυχιακής εκπαιδεύσεως διακρίνεται και κατατάσσεται σε μεγάλες και ξεχωριστές ενότητες που διδάσκονται σε διαφορετικές ακαδημαϊκές χρονικές περιόδους -προκλινικώς και με κλινική εφαρμογή- αναλόγως και με τις άλλες επιμέρους γνώσεις που διδάσκονται παράλληλα από τα άλλα οδοντιατρικά και ιατρικά μαθήματα. Η διάκριση αυτή, σ...

Τα τρία μέρη αυτού του τόμου αναφέρονται στην αιτιολογία των ανωμαλιών της συγκλείσεως, στη διαγνωστική μεθοδολογία και στις ανωμαλίες συγκλείσεως κατά την περίοδο των μικτών φραγμών, ενώ περιγράφονται οι ενέργειες και τα μέσα που έχει στη διάθεσή του ο σύγχρονος κλινικός οδοντίατρος για να προλάβει ή να καταστείλει την εξέλιξη ορισμένων από αυτές τις ανωμαλίες.