Παρρήση Αναστασία
Ξεκίνησε μαθήματα πιάνου σε ηλικία οκτώ χρονών στην Θεσσαλονίκη. Στα δώδεκα της χρόνια ήταν μαθήτρια του αείμνηστου Αιμιλίου Ριάδη, Μουσικού, Καθηγητού στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης, υπό την Διεύθυνση του Αλεξάνδρου Καζαντζή. Ο θάνατος του αγαπητού της δασκάλου Αιμιλίου Ριάδη την βρήκε στην Ανωτέρα Σχολή του Πιάνου. Ο πόλεμος του 1941 απετέλεσε αιτία διακοπής των σπουδών της μετά τις προκριματικές Διπλώματος Δεξιοτεχνίας στο Ωδείο. Συνέχισε να μελετά με τον γνωστό και διακεκριμένο σολίστα Λώρη Μαργαρίτη. Ουσιαστικό ξεκίνημα έγινε πάλι το 1948 στο Ωδείο Θεσσαλονίκης, με καθηγητή τον Αθανάσιο Κοντό. Απεφοίτησε το 1955. Το 1962 της ανατέθηκε η ίδρυση του Δημοτικού Ωδείου Αλεξανδρούπολης, ως παραρτήματος του Κρατικού (πλέον) Ωδείου Θεσσαλονίκης, υπό την Διεύθυνση του Σόλωνα Μιχαηλίδη, Διευθυντού της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης. Ακολούθησε η πρόσληψη της στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρούπολης ως καθηγήτριας της Μουσικής. Το 1965 συνέχισε στην Μουσική Ακαδημία της Βιέννης σπουδές πιάνου με τον καθηγητή Dr. Josef Dichler στο Παιδαγωγικό Τμήμα της Ακαδημίας, από όπου απεφοίτησε το 1970. Στην Ακαδημία της Βιέννης, παράλληλα με το πιάνο, ασχολήθηκε με την εκμάθηση της Άρπας. Το 1970, μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα, προσελήφθη ως Αρπίστα στην Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης (Κ.Ο.Θ.), υπό την Διεύθυνση του Σόλωνα Μιχαηλίδη. Το 1974 απέκτησε το Δίπλωμα Σολίστ Άρπας από την Μουσική Ακαδημία του Γκρατς της Αυστρίας, όπου είχε συνεχίσει τις σπουδές Άρπας. Μετά από συμμετοχή 15 ετών στην Κ.Ο.Θ. συνταξιοδοτήθηκε το 1985. Με την ίδρυση του Ωδείου Athenaeum και του Πνευματικού Κέντρου "Μαρία Κάλλας" βρέθηκε στην Αθήνα. Ως μέλος του διδακτικού προσωπικού του Πιάνου στο Ωδείο, υπό την Διεύθυνση της Λούλης Ψυχούλη και της Νίνας Κουκουράκη, εργάσθηκε μέχρι το 1992. Από τότε ασχολείται με την διδασκαλία του πιάνου ιδιωτικά.
