Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Seeing the shine of her eyes, his mood changed. Suddenly, everything made sense, pain and sorrow were left to disperse in chaos, like the ashes of a fire that goes out in the blow of air. No one of the two wanted to talk, thus allowing love to fiercely overpower their bodies, which were creating between them a divine union, a musical sequence without even the smallest of discords. In an enchanting way, the two lovers were traveling in the intoxicating silence of the stars emanating from their hearts. Staying into each other's arms after the passion settled down, the soughs...

Η διάθεσή του άλλαξε βλέποντας τη λάμψη των ματιών της. Ξαφνικά όλα αποκτούσαν νόημα, αφήνοντας τον πόνο και τη θλίψη να σκορπιστούν στο χάος, όπως οι στάχτες της φωτιάς, που σβήνει στο φύσημα του ανέμου. Κανένας από τους δυο δεν ήθελε να μιλήσει, αφήνοντας τον έρωτα να κατακυριεύσει παράφορα τα σώματα, που δημιουργούσαν μεταξύ τους μια ένωση Θεία, μια μουσική ακολουθία δίχως την παραμικρή παραφωνία. Με έναν τρόπο μαγικό, οι δυο εραστές ταξίδευαν, στη μεθυστική σιωπή των αστεριών που πήγαζε από τις καρδιές τους. Μένοντας αγκαλιασμένοι όταν ο πόθος καταλάγιασε, οι ανάσες φαν...

"Δεν αντέχω άλλο αυτή την τρέλα Αλέξανδρε, τόσα χρόνια χύνουμε ο ένας το αίμα του άλλου. Έχουν πεθάνει περισσότεροι άνδρες στους πολέμους ανάμεσά μας, απ' όσους σκότωσαν οι Πέρσες σε όλες τους τις εκστρατείες. Πόλεις ολόκληρες ερήμωσαν, χωριά πνίγηκαν στο αίμα, παιδιά και γυναίκες γνώρισαν τον θάνατο και την ατίμωση, ακόμη και ναοί των θεών βεβηλώθηκαν μέσα στη μανία και την τρέλα του πολέμου. Γιατί υπάρχει τόσο μίσος και τόσος φθόνος μεταξύ μας; Πότε θα σταματήσει αυτό;" Στο μυαλό του ένα σωρό όνειρα και ελπίδες, τον έκαναν να σκέφτεται πόσο πολύ είχε ανάγκη το τέλ...

... Μέσα σ' αυτόν τον πανικό που βίωνε ο Ζαν, ο οποίος έβλεπε το σφυροκόπημα του αυστριακού πυροβολικού να θερίζει κεφάλια και σώματα και τα γαλλικά τάγματα να αποδεκατίζονται από τα εξαιρετικά εύστοχα αυστριακά πυρά, ένοιωσε την απελπισία να τον κυριεύει. Ξαναέζησε τα λόγια του Λαν, ότι δεν ξέρεις αν θα ξημερώσει το αύριο που περιμένεις. Όμως η απελπισία δεν τον γέμισε απογοήτευση αλλά οργή. Ένα κύμα θυμού διαπέρασε κάθε νεύρο του σώματός του. Θυμός για την υπάρχουσα κατάσταση, θυμός για τη φτώχια του και τις δυσκολίες που είχε ζήσει ως τότε, αλλά κυρίως θυμός που δεν θα μ...