Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΠΡΩΙΝΟ Στην όχθη της γαλάζιας λίμνης της ζωής τα λευκά σύννεφα είναι τα σώματα των σάρκινων γιων του ήλιου: ήδη η σκιά βρίσκεται στους ώμους, αλυσίδα βυθισμένων βουνών. Και δροσερά ροδοπέταλα στολίζουν το τραπέζι μας και είναι δάση ακέραια και πράσινα γεμάτα καστανιές που οι φυλλωσιές τους χτυπούν στον άνεμο: ακούς τα πουλιά να φτάνουν; Αυτά δε φοβούνται τα πρόσωπά μας και τα ρούχα μας γιατί σαν τη σάρκα του φρούτου είμαστε φτιαγμένοι από την υγρή γη. (Παστούρο, 10 Ιουλίου 1938)