Πολυχρονίδης Γιώργος
Ο Γιώργος Πολυχρονίδης γεννήθηκε στη Νέα Βύσσα Έβρου στις 27 Μαρτίου του 1956. Πήγε τρία χρόνια στο εξατάξιο γυμνάσιο Ορεστιάδας και μετά ήρθε στην Αθήνα όπου έβγαλε την τεχνική σχολή Ηράκλειτος. Πριν πάει φαντάρος, γνώρισε τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή, οπότε αντί να πάει στον στρατό, με παρότρυνσή του, πήρε αναβολή και ξαναπήγε σχολείο, στις σχολές Δοξιάδη. Eκεί, δεν έμαθε να διακοσμεί εσωτερικούς χώρους ούτε να ζωγραφίζει, γνώρισε όμως τη γυναίκα του, τη Μύριαμ. Στη συνέχεια φοίτησε στη Δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών εκπληρώνοντας το πρώτο του όνειρο που ήταν να γίνει ηθοποιός. Έπαιξε δυο χρονιές στο θέατρο Έρευνας του Δημ. Ποταμίτη αλλά κι από κει έφυγε και προτίμησε το εμπορικό, μουσικό θέατρο. Τη δεκαετία 1980-'90 πήρε μέρος σε κινηματογραφικές ταινίες εκπληρώνοντας το δεύτερο μεγάλο του όνειρο να βγει στο σινεμά. Την ίδια εποχή συμμετείχε σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές. Στο θέατρο εργάστηκε και ως βοηθός σκηνοθέτη, σκηνοθέτης, βοηθός σκηνογράφου, σκηνογράφος. Δεν του δόθηκε η ευκαιρία να συνεργαστεί με κάποιο θέατρο πρόζας κι έτσι σιγά-σιγά λίγο το βαρέθηκε ο ίδιος πολύ τον βαρέθηκε εκείνο, παράτησε το εμπορικό θέατρο και μπήκε στο εμπόριο, όπου και έμεινε. Παραμένει παντρεμένος με την κοπέλα που γνώρισε στη σχολή Δοξιάδη κι έχουν δυο παιδιά. Το βιβλίο "Ο Κώστας, εγώ κι ο Ταχτσής", το πρώτο του συγγραφικό εγχείρημα είναι ντοκουμέντο, με αυτοβιογραφικά στοιχεία και ελάχιστη μυθοπλασία. Το "Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ' το ποτάμι" είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Οι "Κατάρες" είναι το τρίτο του βιβλίο.
Greca Mama Mafiosa
Συλλογικό έργο
Φίλντισι (2019)
Όλοι μας έχουμε ή είχαμε ή, έστω, γνωρίσαμε μια Greca Mama Mafiosa. Κάποιες μπορεί να γίναμε κιόλας ή, ίσως, στο μέλλον. Αυτά δεν τα ελέγχεις πάντα, αφού είναι εγγεγραμμένα στο DNA. Βρεθήκαμε σε σχέση καθοριστική μαζί της, αγάπης-μίσους, τραγέλαφου, σπανίως αδιάφορη, σχεδόν πάντα στα όρια του παραλόγου, κατά συνέπεια του Ψυχολόγου και ενίοτε του Ψυχίατρου. Μέσα από 16 ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή εκθέτουμε εκτιθέμενοι τα κακώς κείμενα. Εν ολίγοις, γελάμε για να μην κλάψουμε. Συμμετέχουν με κείμενά τους: Λουκάς Ανανίκας Ειρήνη Κανακάκη Σύσση Καπλάνη Βλάσης Κο...
Κατάρες
Πολυχρονίδης Γιώργος
Φίλντισι (2018)
Τέσσερα χοντρά τετράδια του δάσκαλου γεμάτα με την ιστορία του τόπου, τους καταραμένους πολέμους, την προσφυγιά αλλά και την ιστορία της οικογένειας, που κι αυτή μέσα από κατάρες διαμορφώθηκε και μ' αυτές πορεύτηκε. Άσχημα λόγια που ειπώθηκαν πάνω σε μεγάλο θυμό και πραγματοποιήθηκαν.
Κόκκινο φεγγάρι πάνω απ' το ποτάμι
Πολυχρονίδης Γιώργος
Φίλντισι (2017)
Ο Δημήτρης, ο τελευταίος γιος μιας επταμελούς φτωχής οικογένειας, που ζει στα σύνορα, σ' ένα χωριό δίπλα στον ποταμό Έβρο, γεννημένος στα μέσα της δεκαετίας του '50 έχει βάλει ένα στόχο στη ζωή του: Να ξεπεράσει τη μοίρα του και να γίνει πλούσιος. Η Αθήνα μπορεί να είναι η ευκαιρία, οπότε κατεβαίνει στην πρωτεύουσα για σπουδές και να βρει δουλειά. Προσπαθεί, ελπίζει, δεν παραιτείται, αλλά σύντομα θα ανακαλύψει πως δεν είναι καθόλου εύκολο. Βάζει στην τρύπια βαλίτσα του στιγμές που έζησε, λίγες ρομαντικές και αρκετές απόρριψης και επιστρέφει στο χωριό του, για λίγο. Κι...
Ο Κώστας, εγώ και ο Ταχτσής
Πολυχρονίδης Γιώργος
Οδυσσέας (2013)
Είκοσι πέντε χρόνια μετά τη δολοφονία του Ταχτσή ο συγγραφέας καταθέτει σαν στεφάνι ευγνωμοσύνης πώς βίωσε αυτός τον άνθρωπο αλλά και το συγγραφέα Κώστα Ταχτσή. Μέσα από την αφήγησή του αποκαλύπτεται ένα πρόσωπο πέρα από αυτό που οι περισσότεροι νομίζουν πως γνωρίζουν μέσα από τους σκανδαλοθηρικούς τίτλους των εφημερίδων της εποχής. Γιατί ο Ταχτσής μπορεί να υπήρξε μια ακραία προσωπικότητα, αλλά ήταν κατά έναν οξύμωρο τρόπο βαθιά ηθικός. Έτσι βοήθησε χωρίς ανταλλάγματα ένα παιδί από την επαρχία που κινδύνευε να καταποντιστεί στον κόσμο της νύχτας. Ο συγγραφέας σταχυολ...