Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Στιγμές μοναξιάς" υπάρχουνε σε όλες τις φάσεις της ζωής, ακόμα και όταν τα έχεις όλα, αλλά περνούν απαρατήρητες γιατί έχεις όπλο τα νιάτα σου, γιατί η συντροφιά, η παρέα ξέρεις ότι έρχονται από μόνες τους να σε συναντήσουν. Οι "Στιγμές μοναξιάς" είναι ένα τρεχούμενο ρυάκι πόνου που δεν σταματά η ροή του ούτε και με τον θάνατο! Οι "Στιγμές μοναξιάς" είναι πάντοτε μέσα σου αλλά βρίσκονται σε χειμερία νάρκη και δεν σε πονάνε. Οι "Στιγμές μοναξιάς" αυξάνονται και πληθύνονται όσο περνούν τα χρόνια, ώσπου γίνονται μια μάζα πύρινη που σε καίει. Αυτή η συσσωρευμένη μάζα είνα...

Όταν βλέπω άνθρωπο συvοφρυωμέvο, μια καμπάνα μέσα μου χτυπάει πένθιμα και μέχρι να τον προσπεράσω νομίζω πως βαδίζω προς την ανυπαρξία. Όταν βλέπω άνθρωπο με γελαστό πρόσωπο, άλλη καμπάνα χτυπάει μέσα μου γιορταστικά. Αυτόν τον άνθρωπο αργώ επίτηδες να τον προσπεράσω για να μην τελειώσει το πανηγύρι. Έτσι είπα να σταματήσω να ρίχνω "Πετριές στον ήλιο" γιατί κατάλαβα ότι αυτό ήτανε χάσιμο χρόνου. Έτσι είπα μέσα μου: Προσπάθησε μέσα απ' τον βάλτο σου να βγεις να ανταμώσεις το γέλιο. Προσπάθησε όμως αυτό το γέλιο να το μοιράζεις χωρίς διάκριση! Κι είναι αλήθεια ότι προσπ...

Από καταβολής του ανθρώπου το πρώτο πράγμα που έβαλε σκοπό του ήτανε να βρει τρόπο να ισορροπήσει. Αφού πέρασε εκατομμύρια χρόνια με τα τέσσερα, εδέησε κάποτε να σταθεί στα δύο, μα πάλι τρεκλίζει. Το δεύτερο ήτανε να ψάξει να βρει τις καταβολές του κι αυτό το ψάξιμο του στοίχισε πολλά, σε χρόνους εκατομμυρίων. Στην πορεία είδε πως από μονάχος του, δεν θα μπορούσε να κατορθώσει πολλά πράγματα, γι αυτό αναζήτησε τη συντροφικότητα. [...]