Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τέσσερις άντρες, κυνηγώντας το όνειρο, βρέθηκαν στα χαρακώματα της ίδιας φυλακής και έχτισαν μια ισχυρή "οικογένεια" φιλίας. Ο Νάσος ερωτεύεται τη γυναίκα του παιδικού του φίλου και μετά από μια θυελλώδη, σχέση τη σκοτώνει. Ο Νίκος ένας ρομαντικός δάσκαλος, στην προσπάθειά του, σε δύσκολους καιρούς, να αλλάξει το "πρόσωπο" του σχολείου του, κατηγορείται για ανάρμοστη χρήση του ασύλου και αντεθνική δράση και χάνει σχολική έδρα και ελευθερία. Ο Βαγγέλης ένας αγανακτισμένος αγρότης, που αργεί να φθάσει στο χωριό του η δικαιοσύνη ανθρώπων και θεού, χτυπάει ένα Δεσπότη που υπ...

Ένα παιδί της ορεινής Ελλάδας, ξυπόλυτο, χτυπημένο από τη φτώχεια και την ορφάνια, προσπαθεί να αλλάξει τη ζωή του στηριζόμενο στη σωματική υπεροχή του αδελφού του και στην αγκαλιά και τη σοφή ματιά της γιαγιάς του, που ήταν η πρώτη που διέκρινε πως η ζωή του δεν μπορούσε παρά μόνον από την μόρφωση να κερδηθεί, μιας και το σώμα του ήταν αδύναμο. Έτσι, με ξένη βοήθεια έγινε γιατρός, για να δοκιμάσει, σε κάποια φάση της ιατρικής του διαδρομής ένα τραγικό δίλημμα. Να διαλέξει μεταξύ της κόρης του και ενός ξένου παιδιού που κινδύνευε εξίσου και των δύο η ζωή. Σε ποιο να γύρει τ...

Μια χειμωνιάτικη νύχτα, ένα μωρό εγκαταλελειμμένο σε μια πόρτα, με ένα σταυρό στο λαιμουδάκι του, γνώρισε μετά την απόρριψη της μάνας, την αγάπη μιας υιοθεσίας καρδιάς. Αργότερα στο σχολείο, η Μάργω γνωρίστηκε με την Κατερίνα, δίνοντας όρκους αιώνιας φιλίας. Η ζωή τις χώρισε, χωρίς όμως να σπάσει την αγάπη τους. Τα κορίτσια έγιναν γυναίκες και τυχαία και άθελά της η Μάργω ερωτεύθηκε έναν άνδρα που κατά σύμπτωση ήταν σύζυγος της φίλης της. Από τη σχέση αυτή προέκυψε μία εγκυμοσύνη που της χάρισε ένα κοριτσάκι. Όταν ανακάλυψε την αλήθεια βάζει το ίδιο σταυρουδάκι στο λαιμό το...

... Άνοιξαν έναν λάκκο, για το μικρόσωμο κορμί της και τη μεγαλόσωμη ζωής της και σαν άγιο λείψανο, την φίλησε χίλιες φορές, ζήτησε την ευχή της και την απώθησε, σαν γυάλινη υπόσταση στο μνήμα της. Μάνα σε αγαπώ, θα σε αγαπάω πάντα και αντί σταυρού φύτεψε τη φλογέρα στο κεφάλι της, όπως την είχε παραδώσει η ίδια στο στρατιώτη, σαν ενθύμιο, σαν περιουσία, σαν μια απόδειξη αναγνώρισης καταγωγής. Αν η φλογέρα ζήσει, όσο ο ίδιος, άφησε ευχή στο δικό του γιο, να τον φέρει εδώ, στο ίδιο σημείο του μαρτυρίου, να την φυτέψει στο μνήμα του και να γράψει επάνω της, "Μια φλογέρα μπ...