Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Ο δρόμος του φιδιού" είναι μιά πραγματεία μύησης στην γνώση, είναι ένα παζλ που συνθέτει ο Γιάννης Σουλιώτης από γνωστά και ανέκδοτα κείμενα του Φερνάντο Πεσσόα που καλούν στον δρόμο της γνώσης, τον δρόμο που διάνυε ο Πεσσόα σαν τον Οδοιπόρο του, παραμυθούμενος για λίγο ή περισσότερο με γοητευτικές συναναστροφές: με τους αρχαίους Έλληνες θεούς, την Μεταφυσική, την Αλχημεία, την Μασονία, την Καβάλα, τους Ναϊτες, τους Ροδόσταυρους, την Επιστήμη, την Τέχνη, την Θρησκεία... Ο δρόμος, όμως, του φιδιού είναι η απόδραση έξω από τους δρόμους, μας λέει ο ποιητής, και μόνο απεκδυ...

"Ο δρόμος του φιδιού" είναι μιά πραγματεία μύησης στην γνώση, είναι ένα παζλ που συνθέτει ο Γιάννης Σουλιώτης από γνωστά και ανέκδοτα κείμενα του Φερνάντο Πεσσόα που καλούν στον δρόμο της γνώσης, τον δρόμο που διάνυε ο Πεσσόα σαν τον Οδοιπόρο του, παραμυθούμενος για λίγο ή περισσότερο με γοητευτικές συναναστροφές: με τους αρχαίους Έλληνες θεούς, την Μεταφυσική, την Αλχημεία, την Μασονία, την Καβάλα, τους Ναϊτες, τους Ροδόσταυρους, την Επιστήμη, την Τέχνη, την Θρησκεία... Ο δρόμος, όμως, του φιδιού είναι η απόδραση έξω από τους δρόμους, μας λέει ο ποιητής, και μόνο απεκδυ...

"Η εκκλησία ήταν γεμάτη με... Έλληνες. Υπέροχοι τύποι". Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα Ο ποιητής του έρωτα και του θανάτου, το αηδόνι της Ανδαλουσίας, που χάθηκε από αδελφικό χέρι τον Αύγουστο του 1936. Μέσα από τα τραγούδια του και τα ποιήματά του βγαίνει το βαθύ τραγούδι της Ισπανίας, αλλά και οι ελληνικοί μύθοι, πού έπαιξαν ένα μεγάλο ρόλο στο συμβολικό στερέωμα του μεγάλου ποιητή. Δεν παύει όμως να είναι ο "άνθρωπος του κόσμου και αδελφός όλων" από τους οποίους δεν ζητάει τίποτε άλλο παρά μόνο "ένα χέρι, ένα χέρι πληγωμένο", και το χέρι αυτό του το απλώνω, σαν φόρο τ...

"- Αδελφή μου, όλα άχαρα είναι... Οι άνθρωποι που σκέπτονται βαριούνται τα πάντα, γιατί όλα αλλάζουν. Οι άνθρωποι που περνούν το αποδεικνύουν γιατί, με το πέρασμα τους, αλλάζουν τα πάντα... Το όνειρο μόνο είναι αιώνιο και ωραίο... Γιατί μιλάμε ακόμα;... - Δεν ξέρω... Γιατί πεθαίνουμε; - Ίσως γιατί δεν ονειρευόμαστε αρκετά... - Είναι πιθανό... Δεν είναι τότε καλύτερα να κλειστούμε στο όνειρο, ώστε έτσι ο θάνατος να μας ξεχάσει;..." Στον "Ναυτικό", τα κυρίαρχα θέματα είναι δύο. Πρώτον, το θέμα του ονείρου, "...αυτή η ζωή είναι ένα όνειρο, όχι με τη μεταφορική ή ποιητική...

[...] Το πόνημα αυτό συγκεντρώνει, για πρώτη φορά, κείμενα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων και ποιητών, που αγάπησαν τον Πόρο, έγραψαν γι’ αυτόν και σημάδεψαν με το έργο τους την ιστορία του. Τα κείμενα που παραθέτω με χρονολογική σειρά, άλλοτε σε ό,τι αφορά στο χρόνο εμφάνισής τους, άλλοτε στο θέμα και στην εποχή που αναφέρονται, αρχίζουν με τον Παυσανία, το απώτερο παρελθόν, και τελειώνουν με έργα σύγχρονων λογοτεχνών, που γεννήθηκαν στο νησί στις μέρες μας. [...] Το βιβλίο αυτό πρόθεση έχει να αναδείξει τα έργα ανθρώπων των γραμμάτων, Ελλήνων και ξένων, που πέρασαν από το ν...

Οι μέρες που πέρασε ο Σεφέρης στον Πόρο έχουν σαν πρωταγωνιστές, εκτός από τον ίδιο, την αγαπημένη του Μαρώ και άλλα συγγενικά πρόσωπα, αλλά και τη Φαίδρα και τον Θησέα που βλέπει κάθε ημέρα στην απέναντι ακτή της Τροιζήνας· τον Καβάφη και τον Έλιοτ, τους απλούς κατοίκους του νησιού... Είναι γεμάτες από περιγραφές του νησιού, αλλά κυρίως ενδιαφέροντα στοιχεία τόσο για τον ίδιο όσο και για το έργο του. Πράγματι, ανακαλύπτουμε μέσα σε αυτές γιατί και πώς έγραψε ένα από τα ωραιότερα ποιήματά του, αν όχι το ωραιότερο, την Κίχλη, καθώς και τα Ποριώτικα Ποιήματά του. Επίσης, α...

Μάνα, το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή κάθε παιδιού. Ο πρώτος δάσκαλος, η πρώτη αγάπη, το πρώτο φιλί. Τέσσερα γράμματα με δυο ίδια φωνήεντα κάνουν τη λέξη μάνα. Μια μικρή λέξη που κρύβει τόσο μεγαλείο και τόση δύναμη! Η Λίνα Νικολακοπούλου, που προλογίζει το βιβλίο, σημειώνει: "Οι ανώνυμες Άγιες του κόσμου μας σε κάθε τόπο και χρόνο. Έτσι τις κουβαλάμε στην καρδιά τις μάνες. Σαν Άγιες. Αυτό είναι το επίθετο του πιο ουσιαστικού ονόματος στη ζωή μας." Και η μεγάλη μας ποιήτρια και ακαδημαϊκός Κική Δημουλά, κλείνει το υπέροχο αυτό λεύκωμα γεμάτο εικόνες, πίνακες ζωγραφ...

[...] Το παρόν λοιπόν βιβλίο έχει συγκεντρώσει ένα πολύτιμο οπτικό συναξάρι στρατιωτικών αγίων επιμένοντας, πολύ ορθά, στον πρωταγωντσικό τους ρόλο ως προς την επικράτηση της νέας, μαχόμενης διαρκώς, θρησκείας. Οι στρατιωτικοί Άγιοι είναι δύο ειδών: Αυτοί που αποδίδονται πεζοί και οι έφιπποι. Αμφότερες οι περιπτώσεις εκπορεύονται από την πλούσια εικονογραφία της ρωμαϊκής τέχνης. Οι κολοσσοί, οι ανδριάντες των αυτοκρατόρων, τα υπατικά δίπτυχα με τις στυλιζαρισμένες αφηγήσεις τους, τα έφιππα αγάλματα όπως λ.χ. ο "Μάρκος Αυρήλιος" στο Καπιτώλιο, οι προτομές, οι νωπογραφίες ή τ...

Αφιερωμένο στον Πόρο, το καλαίσθητο λεύκωμα του Γιάννη Σουλιώτη παρουσιάζει την ιστορία του νησιού και τα αξιοθέατά του, μέσα από μια λογοτεχνική αφήγηση όπου πρωταγωνιστούν διεθνούς φήμης προσωπικότητες της πολιτικής, των τεχνών και των γραμμάτων. Ο Πόρος, ο βράχος αυτός του Σαρωνικού, αποτελείται από δυο νησιά, την Σφαιρία και την Καλαυρία. Στο δεύτερο αυτό κομμάτι του εκτείνεται μια μεγάλη παραλιακή ακτή, το Νεώριο, όπου έζησαν, μεγάλα ή μικρά διαστήματα, ανάμεσα στην καταγάλανη θάλασσα, τα μυρωδάτα γιασεμιά, τα φούλια, τις μπουκαμβίλιες, σπουδαίοι πολιτικοί, συγγραφείς...

Οι "Θρήνοι του Ιερεμία", 2500 χιλιάδες χρόνια μετά, συνεχίζουν να είναι επίκαιροι. Θρηνούμε εδώ και καιρό ζωές που χάθηκαν και πόλεις που ερειπώθηκαν εξαιτίας πολιτικο-θρησκευτικών διενέξεων, αλόγιστης χρήσης της τεχνολογίας αλλά και της έλλειψης σεβασμού προς τη μητέρα φύση.

Ο Πεσσόα υπήρξε ένας ιδιαίτερος λογοτέχνης, μια προσωπικότητα ιδιόρρυθμη και πολυσχιδής που ενσάρκωνε διαφορετικές τάσεις της ανθρώπινης ψυχής. Γράφοντας άλλοτε με το δικό του όνομα και άλλοτε φορώντας τη μάσκα των ετερώνυμων (των φανταστικών προσώπων, με τα ονόματα των οποίων υπέγραφε πολλά έργα του) μπόρεσε να εκφραστεί πολύπλευρα και ολοκληρωμένα. Όμως, είτε ως σοφός λάτρης της φύσης, είτε ως φιλόλογος θαυμαστής της αρχαίας γραμματείας, είτε ως παγανιστής, μηδενιστής, επικούρειος ή στωικός, εξπρεσιονιστής, αισθησιακός ή ρομαντικός νοσταλγός του παρελθόντος ή υμνητής της...

... Η πίστη στο Θεό και ο ηρωισμός μπροστά στο μαρτύριο ήταν χαρακτηριστικά, ακόμη και στην νεότερη ηλικία, μαρτύρων που αγίασαν. Θύματα του πολέμου, της προσφυγιάς, λιμών και καταποντισμών, παιδιά στο δρόμο, ανεξέλεγκτα, απροστάτευτα, θύματα στυγνής οικονομικής εκμετάλλευσης, σεξουαλικής κακοποίησης, βίαιης στρατολόγησης σε αντάρτικες ομάδες και συμμορίες, παιδιά που προσφεύγουν σε τεχνητούς παραδείσους, είναι σήμερα, χιλιάδες. Παιδιά που βασανίζονται κάθε ημέρα και οδηγούνται σε έναν μαρτυρικό θάνατο. Οι ανήλικοι αυτοί Νέο-παιδομάρτυρες ζουν (;) ανάμεσά μας, θύμα...

Ένα λεύκωμα-οδοιπορικό στη ζωή και την τέχνη δύο εκ των μεγαλύτερων βρετανών ζωγράφων, του Τζον Κράξτον και Λούσιαν Φρόιντ. Οι δύο διάσημοι ζωγράφοι, εκτός από επιστήθιοι φίλοι, έζησαν και κάποια χρόνια στον Πόρο, όπου και φιλοτέχνησαν έργα γεμάτα φως και γαλήνη, τα λεγόμενα Ποριώτικα, που υπήρξαν αντιπροσωπευτικά της όλης τους καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Η τελευταία χρονολογικά ποιητική συλλογή του Γιάννη Σουλιώτη, στην οποία ο Χρόνος, ιδωμένος μέσα από τις πολλαπλές του διαστάσεις, βρίσκεται στο επίκεντρο των διαφόρων αναζητήσεων του ποιητή.

Μια Περσική παροιμία λέει: "οι καλοί ποιητές είναι άγγελοι στον ουρανό". Ένας τέτοιος Μεγάλος Άγγελος υπήρξε, και συνεχίζει να είναι, η νεαρά ποιήτρια Νάντια Αζούμαν από το Αφγανιστάν που δεν πρόλαβε να ανοίξει διάπλατα τα φτερά της αφού ο άνδρας της, καθηγητής Πανεπιστημίου, τη σκότωσε στα 25 της χρόνια, χτυπώντας τη βίαια, πολλές φορές στο κεφάλι, γιατί τόλμησε να διαβάσει ποίηση δημόσια! Οι στίχοι της, όμως, δάκρυα της καρδιάς και της ψυχής της, θα διαιωνίζουν τη μνήμη της.