Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα προς ένα τα διηγήματα αυτού του τόμου -είκοσι τέσσερα στον αριθμό, όσα και τα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου- ανιχνεύουν τις διαφορετικές εκφράσεις της συνύπαρξής μας με τα βιβλία, διερευνούν τις αλληλεπιδράσεις της χάρτινης και της σάρκινης ζωής, τα σημεία εκείνα όπου ενώνεται η ανθρώπινη πράξη με την αναγνωστική εμπειρία. Ο Δάντης, ο Καβάφης, ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, ο Προυστ, ο Μούζιλ, η Ζωρζ Σαρή, ο Κριστιάν Μπομπέν, ο Μπόρχες, ο Τσέχωφ, ο Σκόκος, ο Καχτίτσης, ο Τολστόι, ο Πούσκιν, ο Θεοτόκης, ο Σάλιντζερ κι ο Χάξλεϋ, ο Τόμας Χάρντυ κι ο Σινόπουλος, ο Όργουελ, ο Πεσ...

ΠΡΕΠΕΙ Να βάλω μια τάξη στη ζωή μου Να μη με σημαδεύουν οι πράξεις των γύρω ούτε τα λόγια ούτε οι προθέσεις Να κάνω έναν κύκλο μια γραμμή επιτέλους να φρουρήσω τον εαυτό μου Μουρμούριζε η Ρόζα πέφτοντας στο κενό Εκείνη τη στιγμή ένα παιδί περνούσε παίζοντας ακορντεόν Μια γυναίκα τίναζε τα χαλιά απέναντι και η κομμώτρια χτένιζε τα μαλλιά μου λέγοντας φυσάει σήμερα δεν θα κρατήσουν Φύλλα από τον πλάτανο έπεφταν όπως σελίδες άγραφου χαρτιού Το ίδιο σφίξιμο στο στομάχι.

ΑΒΛΑΒΗΣ ΔΙΕΛΕΥΣΗ* Να περνάς ανάμεσα από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη με το αδιόρατο χαμόγελο μιας ήττας που τη μετέτρεψες σε νίκη Με τους όρους των άλλων Στο ζυγό να σκύβεις σε υποταγή στα πρέπει παραδομένος Ο πόνος ακραιφνής Τίποτα το ξεχωριστό Κι εσύ μέσα στη μάζα Ας νόμιζες πως έπλεες μοναχός πρίγκιπας και σοφός γκουρού μες στη γαλήνη της απεραντοσύνης Ελεύθερος θα είσαι πια μόνο στα όνειρά σου Θα σε αφήνουν να γλιστράς ήσυχος και αβλαβής στα διεθνή τα ύδατα Μες στα σεντόνια τα σατέν κάτω από την πέτρινη στέγη του σπιτιού σου. * παράφραση στίχου...

[...] Η Θεσσαλονίκη είναι μια γεωγραφία της σκέψης μας. Πού όσο περνάει ο καιρός τούς δρους αλλάζει και τα σύνορά της. Μια γεωγραφία που η καθεμία μεταφράζει διαφορετικά σε λέξη. Έχουν πολλές φορές και ομίχλη και υγρασία τα ποιήματα εδώ και φως θαλασσινό. Οι ενότητες που παρουσιάζονται έχουν η καθεμιά την ιδιοχρωμία της, η καθεμιά και το ιδιοσυγκρασιακό της κλίμα. Δεν θα μπορούσε να 'ναι διαφορετικά άλλωστε. Κι αν θεωρείται βέβαιο πώς ο χρόνος επέφερε αλλαγές στους τρόπους εκφοράς του στίχου, το άλλο ερώτημα είναι αν έφερε αλλαγές και στη χροιά του ήχου της ποιητικής λέξης...

Ένα παιχνίδι φαντασίας και αναμνήσεων της Μ. Καρδάτου, από παιδικές διακοπές στο Ζαγκλιβέρι, καπνοχώρι κοντά στη Θεσσαλονίκη. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους του ήταν πρόσφυγες από τη Σμύρνη, όπως και οι συγγενείς της Μαρίας Καρδάτου από τον πατέρα της. Προσπαθούσαν να επιβιώσουν καλλιεργώντας καπνά, στα δύσκολα χρόνια μετά τον εμφύλιο και πολλοί από αυτούς συνεχίζουν ακόμη. Άνθρωποι με πείσμα και περηφάνια αλλά και με μεγάλη αγάπη για τη ζωή, δούλευαν μαζί με τα παιδιά τους για να τα καταφέρουν. Τα παιδιά που έρχονταν από τη Θεσσαλονίκη για διακοπές στους συγγενείς...