Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΘΛΙΨΗ Τα σύννεφα ανεμόστρατες γλιστράνε στ΄ ακύμαντο γαλάζιο τ΄ ουρανού. σκορπούν και πάλι σμίγουν καθώς πάνε να σβήσουν στη σκιά του δειλινού. Και σβήνοντας ξεσέρνουνε κι εμένα στο θάμπος ενός πρόσκαιρου χαμού.

Η ζωή παίρνει το νόημά της, όσο κι αν αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως αντιφατικό, από τις ακραίες αντιθέσεις της... Ο θάνατος είναι ο μέγιστος φωτοδότης της... Η ομορφιά δίχως τη μεγαλύτερη αδελφή της, την ασχήμια, δεν θα είλκυε κανέναν... Ποιός άνθρωπος θα επιθυμούσε αν αποκτήσει πλούτη, αν δεν υπήρχαν εκείνοι που θα τα ζήλευαν και δεν θα μπορούσαν να τα αποκτήσουν;... Τα γέλια υπενθυμίζουνν πως κάπου, πολύ κοντά παραμονεύουν τα δάκρυα... Τι αφόρητη πλήξη θα μας προκαλούσαν οι επιτυχίες, δίχως τα νεκροταφεία των χαμένων αγώνων, των ανεκπλήρωτων προσδοκιών... Η αθανασία θα μ...

Η μάχη με τους δαίμονές σου καταλήγει πάντα σε ήττα. Ακόμη κι αν τους εξοντώσεις όλους, δεν έχεις κερδίσει παρά μια μικρή ανάπαυλα μέχρι τη νεκρανάστασή τους. Όταν τα μέσα σου είναι ματωμένα, μη ζητάς σκοινί για ν' απλώσεις μπουγάδα. Ήταν τόσο βλάκας, που το υποδήλωνε ακόμη κι όταν κρατούσε το στόμα του κλειστό.