Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΓΚΡΕΓΚΕΡΣ: Πατέρα,.. μήν είμαστε και τόσο "εκλεκτικοί" με τις λέξεις... Έπρεπε να στηθεί ολόκληρο σκηνικό: η οικογενειακή ζωή,.. η συμφιλίωση μεταξύ πατέρα και γιού! ΒΕΡΛΕ: Πώς τολμάς να μου απευθύνεσαι σ’ αυτόν τον τόνο! ΓΚΡΕΓΚΕΡΣ: Πότε ζήσαμε δωμέσα σαν ο ι κ ο γ έ ν ε ι α;! Ποτέ όσο θυμάμαι... ΒΕΡΛΕ: Θαρρώ πως κανέναν άλλον στον κόσμο δε μισείς όσο εμένα.

Ο Διονύσιος (μάλλον 170-90 π.Χ.) αποκαλείται Θραξ είτε λόγω της πιθανής του καταγωγής, είτε δια το τραχύ της φωνής, όπως πληροφορούν τα σχόλια στη "Γραμματική του Τέχνη", την πρώτη συστηματική γραμματική της Ελληνικής γλώσσας που, παρά τη σύγχρονη, τροποποιημένη, ορολογία, αποτελεί συνοπτική κάτοψη των θεμελιωδών εννοιών αυτού του επιστημονικού πεδίου. Κατά πασαν πιθανότητα καταγόταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου με προγόνους Θράκες. Μαθήτευσε πλάι στο γραμματικό Αρίσταρχο. Ίδρυσε δική του σχολή στη Ρόδο.

ΣΤΟΚΜΑΝΝ: Η πλειοψηφία δεν μπορεί ναχει ποτέ το δίκιο με το μέρος της. Ποτέ, τ'ακούτε;! Είν' ένα απ' τα κοινωνικά ψεύδη που κάθε ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος πρέπει να τινάξει από πάνω του. Από τι αποτελείται σε μια χώρα η πλειονότητα των κατοίκων; Απ' τους έξυπνους ή τους βλάκες; Νομίζω, συμφωνούμε πως βλάκες είν' η μεγάλη μάζα στη γη. Όμως, διάολε, ποτέ και πουθενά δε γίνεται να κυβερνάν οι βλάκες τους έξυπνους! ΣΤΟΚΜΑΝΝ: Στοίχημα πως απόψε θαρθουν από δω όλοι οι μαντατοφόροι της Κόλασης! Θ' ακονίσω όμως την πέννα μου, θα την κάνω φονικό εργαλείο. Θα τηνε βουτήξω σε φ...

Το βιβλίο μου είναι ποίηση! Κι αν δεν είναι, θα γίνει ποίηση. Η έννοια της Ποίησης θ' αλλάξει στην πατρίδα μας, τη Νορβηγία, ώστε να συμμορφωθεί με τούτο το βιβλίο. Δεν υπάρχει τίποτα στέρεο στον κόσμο των εννοιών - δεν είναι δα κ' Έλληνες οι Σκανδιναβοί του αιώνα μας. [] Μήπως δεν είν' ολοκληρωμένος χαρακτήρας ο Πέερ Γκυντ, τελειωμένος, εξατομικευμένος;! Το ξέρω πως είναι. Κ' η μάνα, δεν είναι κ' εκείνη;! [] Μα η αδικία που μου 'γινε, με χαροποιεί. Μέσα της κρύβεται θεία πρόνοια κι αποστολή. Νοιώθω τις δυνάμεις μου ν' αυξάνουν, μαζί με την οργή μου. Αν θέλουνε πόλεμο, θα...

Ο Αρχιμάστορας Σόλνες -ένας δαιμονιακά ερωτικός διάλογος δύο ψυχών- είναι το πρώτο απ' τα όψιμα έργα του Ίψεν, όπου τα δυο κύρια πρόσωπα σαρκώνουν μύχιες επιθυμίες κι αυτοκαταστροφικά ορμέμφυτα. «Θέλω όμως να σας πω πώς τη νοιώθω εγώ -πάνω μου!- τούτη την "ευτυχία": σαν ένα κομμάτι στο στέρνο μου πούχει γυμνωθή από δέρμα. Κ' οι βοηθοί μαζί με τους υπηρέτες -οι δαίμονες όλοι- γδέρνουν σάρκες από άλλους ανθρώπους και μου τις φέρνουν, για να μπαλώσουν τη δικιά μου πληγή!.. Μα η πληγή δε γιατρεύεται. Ποτέ,.. ποτέ! Αχ και να ξέρατε συχνά-πυκνά πόσο με τρώει και με καίει.»

Στον Μικρό Έγιολφ, μια βαθιά ψυχολογική σπουδή, εν' αντρόγυνο πρέπει ν' αντιμετωπίση τον απρόσμενο θάνατο του μοναδικού παιδιού τους. Όλα τ' απωθημένα κ' οι αμφιβολίες που φώλιαζαν για χρόνια κρυμμένες στην καρδιά τους, έρχονται στο φως και ζητάνε εκδικητικά το μερτικό τους απ' τη ζωή.

Το οικογενειακό περιβάλλον είναι το πεδίο σύγκρουσης στον Ιωάννη Γαβριήλ Μπόρκμαν. Κ' ενώ βάλλεται πολλαπλά το αστικό όνειρο της υλικής ευμάρειας και της κοινωνικής ανέλιξης, στον πυρήνα του δράματος αναγνωρίζεται ο θεμελιακός ιψενικός προβληματισμός: η θέση του ατόμου -και μάλιστα του "εξαιρετικού"- μες στην κοινωνία. "Τα οσμίζομαι τα φυλακισμένα εκατομμύρια· νοιώθω τις μετάλλινες φλέβες, τα πλάνα χέρια τους που ξεδιπλώνονται, κλαδιά όμοια, κατά πάνω μου... Θέλω, όμως, τώρα, να σας ψιθυρίσω, μες στη νυχτερινή σιωπή. Σας αγαπάω! Εσάς!, που βρίσκεστε μισοπεθαμένα στα σκοτει...