Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Αρχιμάστορας Σόλνες -ένας δαιμονιακά ερωτικός διάλογος δύο ψυχών- είναι το πρώτο απ' τα όψιμα έργα του Ίψεν, όπου τα δυο κύρια πρόσωπα σαρκώνουν μύχιες επιθυμίες κι αυτοκαταστροφικά ορμέμφυτα. «Θέλω όμως να σας πω πώς τη νοιώθω εγώ -πάνω μου!- τούτη την "ευτυχία": σαν ένα κομμάτι στο στέρνο μου πούχει γυμνωθή από δέρμα. Κ' οι βοηθοί μαζί με τους υπηρέτες -οι δαίμονες όλοι- γδέρνουν σάρκες από άλλους ανθρώπους και μου τις φέρνουν, για να μπαλώσουν τη δικιά μου πληγή!.. Μα η πληγή δε γιατρεύεται. Ποτέ,.. ποτέ! Αχ και να ξέρατε συχνά-πυκνά πόσο με τρώει και με καίει.»

Στον Μικρό Έγιολφ, μια βαθιά ψυχολογική σπουδή, εν' αντρόγυνο πρέπει ν' αντιμετωπίση τον απρόσμενο θάνατο του μοναδικού παιδιού τους. Όλα τ' απωθημένα κ' οι αμφιβολίες που φώλιαζαν για χρόνια κρυμμένες στην καρδιά τους, έρχονται στο φως και ζητάνε εκδικητικά το μερτικό τους απ' τη ζωή.

Το οικογενειακό περιβάλλον είναι το πεδίο σύγκρουσης στον Ιωάννη Γαβριήλ Μπόρκμαν. Κ' ενώ βάλλεται πολλαπλά το αστικό όνειρο της υλικής ευμάρειας και της κοινωνικής ανέλιξης, στον πυρήνα του δράματος αναγνωρίζεται ο θεμελιακός ιψενικός προβληματισμός: η θέση του ατόμου -και μάλιστα του "εξαιρετικού"- μες στην κοινωνία. "Τα οσμίζομαι τα φυλακισμένα εκατομμύρια· νοιώθω τις μετάλλινες φλέβες, τα πλάνα χέρια τους που ξεδιπλώνονται, κλαδιά όμοια, κατά πάνω μου... Θέλω, όμως, τώρα, να σας ψιθυρίσω, μες στη νυχτερινή σιωπή. Σας αγαπάω! Εσάς!, που βρίσκεστε μισοπεθαμένα στα σκοτει...

ΣΤΟΚΜΑΝΝ: Η πλειοψηφία δεν μπορεί ναχει ποτέ το δίκιο με το μέρος της. Ποτέ, τ'ακούτε;! Είν' ένα απ' τα κοινωνικά ψεύδη που κάθε ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος πρέπει να τινάξει από πάνω του. Από τι αποτελείται σε μια χώρα η πλειονότητα των κατοίκων; Απ' τους έξυπνους ή τους βλάκες; Νομίζω, συμφωνούμε πως βλάκες είν' η μεγάλη μάζα στη γη. Όμως, διάολε, ποτέ και πουθενά δε γίνεται να κυβερνάν οι βλάκες τους έξυπνους! ΣΤΟΚΜΑΝΝ: Στοίχημα πως απόψε θαρθουν από δω όλοι οι μαντατοφόροι της Κόλασης! Θ' ακονίσω όμως την πέννα μου, θα την κάνω φονικό εργαλείο. Θα τηνε βουτήξω σε φ...

Το βιβλίο μου είναι ποίηση! Κι αν δεν είναι, θα γίνει ποίηση. Η έννοια της Ποίησης θ' αλλάξει στην πατρίδα μας, τη Νορβηγία, ώστε να συμμορφωθεί με τούτο το βιβλίο. Δεν υπάρχει τίποτα στέρεο στον κόσμο των εννοιών - δεν είναι δα κ' Έλληνες οι Σκανδιναβοί του αιώνα μας. [] Μήπως δεν είν' ολοκληρωμένος χαρακτήρας ο Πέερ Γκυντ, τελειωμένος, εξατομικευμένος;! Το ξέρω πως είναι. Κ' η μάνα, δεν είναι κ' εκείνη;! [] Μα η αδικία που μου 'γινε, με χαροποιεί. Μέσα της κρύβεται θεία πρόνοια κι αποστολή. Νοιώθω τις δυνάμεις μου ν' αυξάνουν, μαζί με την οργή μου. Αν θέλουνε πόλεμο, θα...

Ο Διονύσιος (μάλλον 170-90 π.Χ.) αποκαλείται Θραξ είτε λόγω της πιθανής του καταγωγής, είτε δια το τραχύ της φωνής, όπως πληροφορούν τα σχόλια στη "Γραμματική του Τέχνη", την πρώτη συστηματική γραμματική της Ελληνικής γλώσσας που, παρά τη σύγχρονη, τροποποιημένη, ορολογία, αποτελεί συνοπτική κάτοψη των θεμελιωδών εννοιών αυτού του επιστημονικού πεδίου. Κατά πασαν πιθανότητα καταγόταν από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου με προγόνους Θράκες. Μαθήτευσε πλάι στο γραμματικό Αρίσταρχο. Ίδρυσε δική του σχολή στη Ρόδο.

ΓΚΡΕΓΚΕΡΣ: Πατέρα,.. μήν είμαστε και τόσο "εκλεκτικοί" με τις λέξεις... Έπρεπε να στηθεί ολόκληρο σκηνικό: η οικογενειακή ζωή,.. η συμφιλίωση μεταξύ πατέρα και γιού! ΒΕΡΛΕ: Πώς τολμάς να μου απευθύνεσαι σ’ αυτόν τον τόνο! ΓΚΡΕΓΚΕΡΣ: Πότε ζήσαμε δωμέσα σαν ο ι κ ο γ έ ν ε ι α;! Ποτέ όσο θυμάμαι... ΒΕΡΛΕ: Θαρρώ πως κανέναν άλλον στον κόσμο δε μισείς όσο εμένα.

H νεραϊδοκωμωδία, τo τέταρτο έργο του Νορβηγού δραματουργού, πρωτομεταφραζόμενο στην Ελληνική, με την απαραίτητη υπομνημάτιση κι ανάλυση (προλογικά-υποσημειώσεις-επιλογικά).

Ενιαία έκδοση του "Ηγεμόνα" του Νικολό Μακιαβέλλι (με υποσημειώσεις και προλογικά) μαζί με το θεατρικό έργο "Μακιαβέλλι" του Θεοδόση Αγγ. Παπαδημητρόπουλου.

Ενιαία έκδοση του "Ηγεμόνα" του Νικολό Μακιαβέλλι (με υποσημειώσεις και προλογικά) μαζί με το θεατρικό έργο "Μακιαβέλλι" του Θεοδόση Αγγ. Παπαδημητρόπουλου.

Η μουσική τραγωδία, παρωδία της οπερατικής "Νόρμας" και τρίτο έργο του Νορβηγού δραματουργού, πρωτομεταφραζόμενο στην Ελληνική, με την απαραίτητη υπομνημάτιση κι ανάλυση (προλογικά-υποσημειώσεις-επιλογικά).

Δοκιμιακή ποιητική σύνθεση επ' αφορμή των στίχων της Ιλιάδος, όπου αναφέρεται η λογοτυπική φράση: "φάος ηελίοιο" (= "ήλιου φως").

Αγρότης κ' έμπορος περπατούν σ' ελαιώνα, διαφωνώντας για τα τελευταία, "κοσμοϊστορικά" γεγονότα στην κοντινή πόλη: Κάποιος σπουδαίος φίλος τους εκτελέστηκε. Ένας εργάτης εμφανίζεται ως απρόσμενος συνοδοιπόρος· θέλει να μάθει για όσα συνέβησαν, να καταλάβει τί συντάραξε την πολιτεία κι "άλλαξε την Ιστορία", να πληροφορηθεί για τον εκλειπόντα. Οι δυό τους θυμούνται και διηγούνται, πότε κωμικά και πότε τραγικώτατα, νιώθοντας πως κ' η μνήμη ακόμα είναι επικίνδυνη, σα γίνεται συνείδηση· ιδίως, αν στο τέρμα της πορείας κρύβεται η αποκάλυψη κ' η απολύτως προσωπική επιλογή.

Ο στρατηγός Αμφιτρύων λείπει καιρό τώρα στο πεδίο της μάχης μακρία απ' την πατρίδα του, την αρχαία πόλη της Θήβας. Σε μιαν ανάπαυλα του πολέμου, αποφασίζει να επιστρέψει και να συναντήσει για λίγο τη σύζυγό του Αλκμήνη. Οπότε, στέλνει μήνυμα με το δούλο του Σωσία να ετοιμαστεί εκείνη και να τον περιμένει. Αλλά, όταν φτάνει στο σπίτι, αρχίζει να καταλαβαίνει μια παράξενη σκευωρία, στημένη απ' τον ίδιο το Δία: Ο πατέρας θεών κι ανθρώπων, ποθώντας ερωτικά την Αλκμήνη, έχει λάβει τη μορφή του πολεμιστή κι ο ολύμπιος αγγελιαφόρος Ερμής, ως βοηθός του ανώτατου θεού, αυτή του δούλ...

Το μακρό αφηγηματικό ποίημα διηγείται την τραγική ιστορία ενός Άγγλου ναυαγού που γύρισε όλη την Υφήλιο, ώστε να θυσιάσει τελικά πίσω στην πατρίδα, για την αγάπη του, ολόκληρη την ύπαρξή του.

Η ιστορική τραγωδία εκδίδεται, μεταφρασμένη απ' τα Νορβηγικά, με την απαραίτητη υπομνημάτιση κι ανάλυση (προλογικά-υποσημειώσεις-επιλογικά).

Το σύγχρονο νορβηγικό ποιητικό δράμα, που πρωτομεταφράζεται και πρωτοεκδίδεται, καταπιάνεται με την ιστορική μορφή του Μαρτίνου Λούθηρου και την επίδραση του ακόμα και σήμερα στον ανθρώπινο βίο και τις σχέσεις των δύο φύλων.

Δικαστική ποιητική τραγωδία μετά χορού, όπου δικάζεται παραδειγματικά ένας άνδρας για την αυτοκτονία της γυναίκας του. Η κοινωνία, ως χορός ενόρκων, πρέπει να δώσει μια λύση στο ζήτημα των δύο φύλων και τη σχέση τους μες στον ιστό της.

Η πρώτη γραμματική της Ελληνικής γλώσσας σε μέγεθος βιβλίου τσέπης και με κατάλληλη επιμέλεια, ώστε να λειτουργεί και σήμερα παιδαγωγικά.