Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κάθε σπουδαίος σκηνοθέτης έχει μια μυστική μέθοδο δουλειάς· αλλά του καθενός είναι διαφορετική. Ο Martin Scorsese αρέσκεται να προετοιμάζει κάθε του πλάνο με πολύ μεγάλη ακρίβεια εκ των προτέρων, έτσι ώστε να έχει την ευκαιρία να αλλάξει τα πάντα αν νιώσει την ανάγκη. Ο Lars von Trier, από την άλλη, αρνείται να σκεφτεί ένα πλάνο πριν από τη στιγμή του γυρίσματος. Και ο Bernardo Bertolucci προσπαθεί να ονειρεύεται τα πλάνα του το προηγούμενο βράδυ. Κι αν αυτό δε λειτουργήσει, περιπλανιέται στο πλατό μόνος του με ένα βιζέρ, φανταζόμενος τις σκηνές πριν φτάσουν οι ηθοποιοί και...

Σαν ένα φόρουμ είναι αυτό εδώ το βιβλίο, όπου ο κάθε δημιουργός καταθέτει μυστικά της ιδιαίτερης σοφίας του, της τέχνης στην οποία έχει δοθεί και ασκεί. Συχνά, αλλά όχι πάντοτε, με τη μορφή μαθημάτων, παροτρύνσεων προς νέους σκηνοθέτες, οδηγιών προς σινεφίλ. Μια επιλογή είναι αυτή εδώ, από το πάνθεον αγαπημένων σκηνοθετών και κινηματογραφιστών, μια επιλογή με πλούσιο, βαθύ υλικό που περιγράφει τέλεια την όλη περιπέτεια του μεγάλου, δημιουργικού ταξιδιού. Αυτήν που φέρνει τη σύλληψη μιας αρχικά συγκεκριμένης ή αφηρημένης ιδέας, το δυνατό ερέθισμα των συναισθημάτων στην ολοκλ...

"Εκτός από εμβληματική ενσάρκωση της κλασικής σκηνοθεσίας, ο Fritz Lang παραμένει, για τους κινηματογραφόφιλους όλου του κόσμου [κυρίως από την εμφάνισή του στην "Περιφρόνηση" (1963), όπου υποδύεται τον εαυτό του], ίσως η ύστατη και κορυφαία έκφραση του δημιουργού-καλλιτέχνη που, με την ολύμπια επιβλητικότητά του, προσφέρει την τέχνη του στο κοινό· μια τέχνη της ισορροπίας και της πληρότητας, που μοιάζει παράταιρη, στο κατακερματισμένο και ανολοκλήρωτο σύμπαν του Godard. Η ταινία αυτή, γυρισμένη από το τρομερό παιδί της Νουβέλ Βαγκ, ενώ επικυρώνει απόλυτα το μύθο του Lang,...

Το βιβλίο αυτό εκδόθηκε με την ευκαιρία της αναδρομής στο έργο του Κέντζι Μιζογκούτσι, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από 14 έως 20 Ιανουαρίου 2000, στον κινηματογράφο "Ολύμπιον-Παύλος Ζάννας", και στην Αθήνα, από 22 έως 28 Ιανουαρίου 2000, στον κινηματογράφο "Παλλάς". Αναλυτικά περιέχονται τα κείμενα: - Μιχάλης Δημόπουλος, "Μιζογκούτσι, ο δάσκαλος" - Γιάννης Βασιλειάδης, "Η αληθινή οθόνη των ονείρων" - Νίκος Σαββάτης, "Ο μύθος του μεγαλύτερου σκηνοθέτη" - Jean Luc Godard, "Ήταν ο μεγαλύτερος ιάπωνας σκηνοθέτης" - Jean Douchet, "Η αντανάκλαση της επιθυμίας" -...

Το βιβλίο εκδόθηκε με την ευκαιρία της αναδρομής στο έργο του Robert Bresson, που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη από 15 έως 21 Οκτωβρίου 1999, στον κινηματογράφο "Ολύμπιον ΙΙ", και στην Αθήνα, από 21 έως 25 Οκτωβρίου 1999, στον κινηματογράφο "Παλλάς". Το αφιέρωμα περιλάμβανε την προβολή 13 ταινιών του σκηνοθέτη. Περιέχονται τα κείμενα: - Νίκος Σαββάτης, "Ο αιώνας του Bresson" - Αλέξανδρος Μουμτζής, "Εγκλεισμός και ελευθερία στο έργο του Robert Bresson" - Andre Bazin, "Το ημερολόγιο ενός εφημέριου και η στιλιστική του Robert Bresson" - To ζήτημα: Συνέντευξη του Robe...

Από τους σκηνοθέτες της νουβέλ βαγκ, ο Claude Chabrol είναι ο πιο πληθωρικός και ο πιο απρόβλεπτος. Η περίπτωσή του δεν έχει προηγούμενο, και το ενδιαφέρον που προκαλεί, σχεδόν ταυτίζεται μ' ένα έργο πλουραλιστικό σ' όλες τους τις παραμέτρους: θεματικά, αισθητικά, φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά. Το κύριο στοιχείο του ίσως είναι η ανισότητα· δηλαδή, μια δημιουργική διαδικασία που δεν είναι ευθύγραμμη και εμπεριέχει το στοιχείο της έκπληξης. Η έννοια του "δημιουργού", που αποτέλεσε το κύριο αίτημα του "νέου κινηματογράφου", δεν έχει, στην περίπτωσή του, το ίδιο βάρος με τους ά...

Έχω την εντύπωση ότι ο Ντεμί ή ο Μπρεσόν, όταν γυρνούν μια ταινία, έχουν μια συγκεκριμένη αντίληψη του κόσμου, την οποία επιχειρούν να εφαρμόσουν στον κινηματογράφο ή (πράγμα που είναι το ίδιο) μια αντίληψη του κινηματογράφου που εφαρμόζουν στον κόσμο. Ο κινηματογράφος και ο κόσμος γίνεται καλούπι για την ύλη ενώ στον Τρελό Πιερό δεν υπάρχουν ούτε καλούπια ούτε ύλη... Ο τρελός Πιερό είναι περισσότερο μια ταινία πάνω στην περιπέτεια, παρά πάνω στους ανθρώπους της δράσης. Πριν τον Τρελό Πιερό είχα την εντύπωση ότι τα πάντα είχαν γίνει στον κινηματογράφο, ότι δεν έμενε τίποτα...