Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό είναι μια μελέτη πάνω στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων της Πόλης μέσα από στοιχεία που προσφέρουν για το σκοπό αυτό, από τα χρόνια του Βυζαντίου ως τον εικοστό αιώνα, αποσπάσματα έργων γνωστών Ελλήνων λογοτεχνών αλλά και ξένων συγγραφέων που ασχολήθηκαν με το θέμα της Κωνσταντινούπολης. Σκοπός του βιβλίου είναι να μας δείξει, μέσα από ένα σύνολο λογοτεχνικών κειμένων που παραθέτει η συγγραφέας, πώς οι Έλληνες της Πόλης κατάφεραν να βρουν το σημείο ισορροπίας και συνύπαρξης με τον τουρκικό λαό και πώς μέσα από αυτό, έχοντας στήριγμα το Πατριαρχείο με τους λόγι...

Όταν ο ωμός ρεαλισμός γίνεται στον γερό νου, στην τρυφερή καρδιά και στο άξιο χέρι του ποιητή Ονειροφαντασία για να μεταλλάξει τα άχρωμα δωμάτια, τους άχρωμους ανθρώπους, τα άχρωμα ζευγάρια και τον Έρωτα, τη Σκέψη, τη Φαντασία και τον Προβληματισμό σε αληθινό Βασίλειο μέσα στη μίζερη χώρα που λέγεται Ζωή, τότε φυτρώνει η Αθανασία, δηλαδή ένα μικρό αριστούργημα, όπως τούτο εδώ. (Δανάη Στρατηγοπούλου)

Είναι φωτογράφος. Παρατηρεί τους ανθρώπους γύρω της και φυλακίζει τις δυνατές στιγμές τους. Μη βγάλετε βιαστικά συμπεράσματα. Μια φωτογραφία ξεγελά. Μια στάση ποτέ δεν είναι αρκετή... Μια στάση μια ιστορία... Οκτώ ιστορίες, οκτώ στάσεις ζωής. Όμως στο τέλος του βιβλίου ξεκαθαρίζει το τοπίο. Ο αριθμός οκτώ που σχηματίζουν δυο κουλουριασμένα ενωμένα φιδάκια, κάτω από μια ξερολιθιά καταμεσήμερο γίνεται η αρχή του νήματος για μια κατάδυση ψυχής. "Το οκτώ για να γίνει προϋποθέτει δυο κύκλους. Οι κύκλοι προϋποθέτουν ένωση. Η ένωση προϋποθέτει έλξη. Η έλξη προϋποθέτει έρωτα... Αν...

38 ποιήματα, αφού "πελέκησα το στίχο να μάθω την αλήθεια". Αφιερωμένα στον άνθρωπο που μπορεί και στοχάζεται μέσα σε μια αντιποιητική, πληθωρική εποχή. Γιατί ο άνθρωπος όλο και χάνει σε εσωτερικότητα και ψυχικότητα, όλο και προχωρεί προς τα πράγματα χωρίς το οφειλόμενο δέος, χωρίς το σεβασμό στην ποίηση των πραγμάτων.

Η συγγραφέας επιχειρεί να αποδείξει με τρόπο επιστημονικό τη γενετική σύνδεση της ελληνικής γλώσσας με τις άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες και πώς αυτή αποτέλεσε το υπόβαθρο πάνω στο οποίο στηρίχτηκαν και εξελίχτηκαν όλες οι ευρωπαϊκές γλώσσες.

Ένα οικολογικό ορατόριο που εκφράζει τον προβληματισμό στο σύγχρονο κόσμο, κραυγή αγωνίας για τη Φύση, για τον Πλανήτη. "Μάνα Γη/ στο στήθος σου γυμνό σπαθί/ αιμάτινο ποτάμι/ μαύρος πηχτός καπνός με τύλιξε/ κι η ανάσα σου ήχος τραγικός".

Η "Γκρίζα μεμβράνη" είναι η αγωνία της ύπαρξης που γίνεται αγωνιωδέστερη στο σημερινό, χωρίς έλεος, κόσμο. "Το όνειρό μας διάφανο κρύσταλλο την αυγή/ σε καρπό σαπισμένο/ και τα χρόνια μας στέρνα μικρή/ βουρκωμένη για πάντα."