Κόκκοτα Χριστίνα
Η Χριστίνα Κόκκοτα γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και Θεατρολογία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών με καθηγητές τη Pούλα Πατεράκη, τον Μιχαήλ Μαρμαρινό και την Αμαλία Μουτούση. Γράφει κριτική θεάτρου από το 1992. Κείμενά της φιλολογικού και θεατρικού περιεχομένου αλλά και ευρύτερου προβληματισμού έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες "Πελοπόννησος "και "Tα Nέα" και στα περιοδικά "Αχαϊκά" και "Πολύπτυχο". Έχει δώσει διαλέξεις στο πλαίσιο των φιλολογικών βραδινών της Εταιρίας Λογοτεχνών NΔ. Ελλάδας αλλά και του Φεστιβάλ Σατιρικού Θεάτρου "Mώμος ο Πατρεύς". Mε εισηγήσεις της έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια με οργανωτικούς φορείς την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (Cultural Cross Fertilization of Southern Italy and Western Greece through History), την Ένωση Νέων Καλλιτεχνών Πάτρας (Τέχνη και Kριτική), τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αχαΐας, τη Δημοτική Πολιστική Επιχείρηση του Δήμου Πατρέων και το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών (Παράρτημα Πάτρας). Έχει χρηματίσει μέλος του Δ.Σ. του ΔH.ΠE.ΘE. Πατρών, της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Φεστιβάλ "Θεσμός Αρχαίου Δράματος", κριτικών επιτροπών στους Πανελλήνιους Πολιτιστικούς Μαθητικούς Αγώνες. Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών και της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού "Αχαϊκά". Υπηρέτησε επί σειρά ετών ως φιλόλογος καθηγήτρια στο Πειραματικό Λύκειο Πατρών από το οποίο συνταξιοδοτήθηκε το 2011.
Κριτικές προσεγγίσεις: Ευρωπαϊκό και αμερικανικό θέατρο
Κόκκοτα Χριστίνα
Οδός Πανός (2016)
Η θέση του Ευρωπαϊκού Θεάτρου είναι, αναμφισβήτητα κυρίαρχη στην ιστορία της παγκόσμιας δραματουργίας. Όχι μόνο για τη μακρά και αδιάπτωτη πορεία, που διέγραψε ήδη από τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση μέχρι τις μέρες μας αλλά και για τα διαφορετικά είδη που υπηρέτησε (Λειτουργικό Δράμα, τραγωδία, κωμωδία, φάρσα, μπουλβάρ, ιστορικό δράμα, στρατευμένο διδακτικό δράμα, ψυχόδραμα, ονειρόδραμα performance) και τα καλλιτεχνικά ρεύματα που ενσωμάτωσε στον κορμό του (ρομαντισμό, ρεαλισμό, εξπρεσσιονισμό, σουρρεαλισμό, υπαρξισμό, παράλογο, γκροτέσκο). Πολυτασικό και πολυμορφικό το Θ...
Κριτικές προσεγγίσεις: Νεοελληνικό θέατρο
Κόκκοτα Χριστίνα
Οδός Πανός (2014)
Παρά το γεγονός ότι επί χρόνια το Νεοελληνικό Θέατρο αποκλείσθηκε από τις επιλογές των καθιερωμένων θεατρικών σκηνών και υποτιμήθηκε από το θεατρικό κατεστημένο - με εξαίρεση μικρά "πρωτοποριακά θέατρα", που το υπρέτησαν με συνέπεια και αφοσίωση - η συμβολή του στη διαμόρφωση της αυτοσυνειδησίας του Νεοέλληνα υπήρξε αδιαμφισβήτητη. Με όπλο ως επί το πλείστον το διαβρωτικό χιούμορ, τον υποδόρειο σαρκασμό, την άλλοτε πικρή και άλλοτε κατεδαφιστική σάτιρα, η νεοελληνική δραματουργία λειτούργησε ως καθρέφτης των προκαταλήψεων και των στερεότυπων, των αγκυλώσεων και των αλλοτριω...
Κριτικές προσεγγίσεις: Αρχαίο θέατρο
Κόκκοτα Χριστίνα
Οδός Πανός (2012)
Το αρχαίο δράμα διατηρεί μεν την ελληνική του πατρότητα, η αναζήτηση όμως και η έρευνα για τη σκηνική του πραγμάτωση είναι σήμερα οικουμενική. Ως κλασσικό είδος θεάτρου δεν υπακούει στις δεσμεύσεις του χώρου και του χρόνου, αφού η διαχρονικότητα και η καθολικότητα των ιδεών, που εκφράζει, υπερβαίνουν τις χρονικές και τοπικές συντεταγμένες αλλά και η πολυσημία του και η αινιγματικοτητα του, το καθιστούν πρόσφορο έδαφος για ποικίλες σκηνοθετικές αναγνώσεις και διαφορετικές σκηνικές ερμηνείες. Σκηνοθέτες σε κάθε γωνιά της γης δοκιμάζονται στο corpus της αρχαίας ελληνικής δρ...
Θεατρικό αναλόγιο
Κόκκοτα Χριστίνα
Κέδρος (2011)
Εξήντα τρεις, άλλοτε μικρότερες και άλλοτε μεγαλύτερες, θεατρικές διαδρομές σε οκτώ ενότητες: Στην πρώτη για τους μηχανισμούς του θεάτρου (τη μάσκα, τη μεταμφίεση, τη γλώσσα του σώματος), στη δεύτερη για θέματα που αναφέρονται στο Αρχαίο Θέατρο ή αφορμώνται από αυτό (φιλολογική σάτιρα στον Αριστοφάνη, απομυθοποίηση του τραγικού ήρωα στον Ηρακλή του Heiner Muller και στον Οιδίποδα - Αντι-οιδίποδα του Γιώργου Βέλτσου, διπλή ανάγνωση της Ορέστειας), στην τρίτη για θέματα του νεοελληνικού θεάτρου ("θεατρική περιοχή του Γιάννη Ρίτσου", Ιταλικά πρότυπα και εν γένει δυτικές επι...