Τσιάνα - Πανταζίδου Κατερίνα
Η Κατερίνα Τσιάνα, με καταγωγή από την Αβδέλλα Γρεβενών, γεννήθηκε στον Τύρναβο, τελείωσε το Γυμνάσιο Λάρισας και σπούδασε χημεία στο Α.Π.Θ. Εργάστηκε στο Γενικό Χημείο του Κράτους. Το 1994 έστησε το βιβλιοπωλείο "Μυθιστορία" στη Θεσσαλονίκη, όπου την ίδια εποχή λειτούργησε μια από τις πρώτες Λέσχες Ανάγνωσης της πόλης της οποίας είναι συντονίστρια. Συντονίζει επίσης τη Λέσχη Ανάγνωσης της Ομάδας Στήριξης του Παιδικού χωριού SOS. Ζει στη Θεσσαλονίκη.
Ο δρόμος της αρετής
Τσιάνα - Πανταζίδου Κατερίνα
Νησίδες (2014)
Θεσσαλονίκη του ’60. Εξοχές. Μονοκατοικίες, λουλουδιασμένες αυλές, αλάνες (πεδία εκτόνωσης παιδιών και έφηβων), παραλιακά κέντρα (ανάσες ψυχαγωγίας των μεγάλων), ψάρεμα και κολύμπι στη θάλασσα, ρεμβασμοί στο μοναδικό ηλιοβασίλεμα του Θερμαϊκού, έρωτες, πλατωνικοί και όχι, υπό το σεληνόφως, αγνά αισθήματα, ανιδιοτελείς φιλίες. Η Αρετή, αθώα και άκακη ψυχή, βιώνει σ’ αυτό το περιβάλλον τον νεανικό έρωτα αλλά και την προδοσία του, που σημαδεύουν την πορεία της ζωής της. Ζωή που της επιφυλάσσει ανατροπές και δοκιμασίες μέσα από τις οποίες συνειδητοποιείται, ανακαλύπτει τις ικαν...
Νταλιάνα
Τσιάνα - Πανταζίδου Κατερίνα
University Studio Press (2010)
Nταλιάνα! Mια γυναίκα δυνατή, λεβέντισσα, όπως πολλές γυναίκες της υπαίθρου και όχι μόνο, τις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα. Η ιστορία εξελίσσεται σε ένα χώρο με ιδιαίτερα δύσκολο τρόπο ζωής τουλάχιστον τα πρώτα πενήντα χρόνια του προηγούμενου αιώνα. Ήταν ο τρόπος ζωής κάποιων βλαχόφωνων οικογενειών, οι οποίες λόγω επαγγέλματος και καιρικών συνθηκών αναγκάζονταν να μετακινούνται κάθε χρόνο από τα ορεινά, αφιλόξενα το χειμώνα για κείνους και τα κοπάδια τους χωριά, στα πεδινά. Στην «περιπέτεια» αυτή οι γυναίκες σύντροφοι και συνοδοιπόροι επωμίζονταν ένα μεγάλο τμήμα των...
Από τα χειμαδιά στα βλαχοχώρια
Τσιάνα - Πανταζίδου Κατερίνα
University Studio Press (2005)
Τελευταίες στροφές, τελευταίες ανηφοριές και κατηφοριές. Η αγωνία στο κατακόρυφο· μεγάλων κυρίως όμως των μικρών· αγωνία που στεγνώνει το στόμα, ανεβάζει τους παλμούς. Αγωνία που κάνει την απόσταση να φαίνεται μεγαλύτερη, να νομίζεις πως ο δρόμος δεν τελειώνει, πως το χωριό μετακινείται όπως αγαπημένο πρόσωπο που κάνει τσαλίμια. Τι απόλαυση να βλέπουν, στο τέλος της τελευταίας στροφής, να ξεπροβάλει ο αγαπημένος χώρος! Να ξεδιπλώνεται σαν χάρτης η πάνω γειτονιά, το μεσοχώρι, ο κάτω μαχαλάς, όλα πεντακάθαρα, στραφταλιστά στον ανοιξιάτικο ήλιο, που τα εξωραΐζει όπως η αγάπη...