Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Γαΐτης άφησε πίσω του έναν τεράστιο αριθμό έργων διασκορπισμένων σ' όλο τον κόσμο. Η δίψα του και η αντοχή του στη δουλειά, του επέτρεψαν να συμμετάσχει στη διάρκεια σαράντα χρόνων δραστηριότητας, σε εκατό ατομικές και διακόσιες ομαδικές εκθέσεις. Δηλαδή σχεδόν δέκα εκδηλώσεις το χρόνο σε περίπου είκοσι χώρες... Ο Γιάννης Γαΐτης πέθανε στις 22 Ιουλίου του 1984, λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης του έργου του στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών. Η τότε υπουργός πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη του απέδωσε τιμές ανάλογες με εκείνες που πρόσφεραν κατά την αρχαιότητ...

Ο Γαΐτης άφησε πίσω του έναν τεράστιο αριθμό έργων διασκορπισμένων σ' όλο τον κόσμο. Η δίψα του και η αντοχή του στη δουλειά, του επέτρεψαν να συμμετάσχει στη διάρκεια σαράντα χρόνων δραστηριότητας, σε εκατό ατομικές και διακόσιες ομαδικές εκθέσεις. Δηλαδή σχεδόν δέκα εκδηλώσεις το χρόνο σε περίπου είκοσι χώρες... Ο Γιάννης Γαΐτης πέθανε στις 22 Ιουλίου του 1984, λίγες μέρες μετά τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης του έργου του στην Εθνική Πινακοθήκη Αθηνών. Η τότε υπουργός πολιτισμού Μελίνα Μερκούρη του απέδωσε τιμές ανάλογες με εκείνες που πρόσφεραν κατά την αρχαιότητ...

[...] Είναι κοινός τόπος ότι μια συλλογή έργων τέχνης δεν είναι μόνο ένα θεωρητικό, ιστορικό, καλλιτεχνικό και οικονομικό γεγονός αλλά και μια καθημερινή πρακτική και ζωή με τα έργα, που με τον καιρό γίνεται πιο απαιτητική. Πιστεύω ότι η συλλογή δεν πρέπει να είναι στατική αλλά να έχει μια συνεχή ροή και αγωνία για το σήμερα και για το μέλλον. Με την προϋπόθεση βέβαια, για την αξιοπιστία και τον παιδευτικό της ρόλο, να αναπτύσσεται και να εμβαθύνει στους βασικούς της άξονες. Μ' αυτή τη σκέψη, η συλλογή, που ένα μεγάλο μέρος της παρουσιάζεται σ' αυτό το βιβλίο, έχει συμπερι...

[...] Είναι κοινός τόπος ότι μια συλλογή έργων τέχνης δεν είναι μόνο ένα θεωρητικό, ιστορικό, καλλιτεχνικό και οικονομικό γεγονός αλλά και μια καθημερινή πρακτική και ζωή με τα έργα, που με τον καιρό γίνεται πιο απαιτητική. Πιστεύω ότι η συλλογή δεν πρέπει να είναι στατική αλλά να έχει μια συνεχή ροή και αγωνία για το σήμερα και για το μέλλον. Με την προϋπόθεση βέβαια, για την αξιοπιστία και τον παιδευτικό της ρόλο, να αναπτύσσεται και να εμβαθύνει στους βασικούς της άξονες. Μ' αυτή τη σκέψη, η συλλογή, που ένα μεγάλο μέρος της παρουσιάζεται σ' αυτό το βιβλίο, έχει συμπερι...

Απρόσμενο, αυθόρμητο, τραγικό και πηγαίο το έργο του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994), περνά μέσα από διαφορετικούς, ασυμβίβαστους δρόμους, και συνιστά, στη σύγκλισή τους, μια πρωτογενή και ερευνητική καλλιτεχνική πράξη. Ως δημιουργός έρχεται στην τέχνη αυτοδίδακτος και γνώστης πρώτα της ζωής και του δρόμου και μετά των μουσείων και της ζωγραφικής. Η σχέση του με την ποίηση εμπνέει τα πρώτα βήματα του στην Αθήνα και τον καθιερώνει με το περιβόητο πια, τσίκι τσίκι. Νεαρός στο Παρίσι, γνωρίζει από κοντά την περιπέτεια του υπαρξισμού. Στην Αθήνα συμβάλλει ενεργά στην ανανέωση της κ...

Το έργο "Confession" αποτελείται από μια σειρά αλληλένδετων στοιχείων. Η διαδικασία συγκρότησής του περιέλαβε έξι βήματα, τα οποία συχνά ήταν παράλληλα, με τρόπο ώστε όσοι εμπλέκονταν σε ένα από αυτά να μην γνωρίζουν την ύπαρξη των άλλων. Ο λόγος για αυτή την απόφαση ήταν πως, μολονότι το έργο πήρε μορφή στην έκθεση "Confession", η διαδικασία παραγωγής του μπορεί να διαπιστωθεί συνολικά μόνο σε αυτό το βιβλίο. Έτσι, παρότι όσοι συμμετείχαν γνώριζαν μόνο ορισμένα στοιχεία, ήταν ωστόσο σε θέση να διαμορφώσουν το τελικό αποτέλεσμα. Το πρώτο βήμα ήταν η αναζήτηση των έξι ανθ...

"Εγκώμιο απαισιοδοξίας" Θα πω δυο λόγια για τη δουλειά, χωρίς ιδεολογικές απαιτήσεις. Ήθελα να κάνω το εγκώμιο του πεσιμισμού, της απαισιοδοξίας, γιατί όλοι οι άλλοι που είναι νεότεροι από εμένα, που ζούνε σήμερα σε αρμονία μ' αυτόν τον κόσμο, χαίρονται με την αισιοδοξία της στιγμής. Εγώ, για τον λόγο αυτό σκέφτομαι μάλλον πως έχω μια άλλη πολιτική ιδέα για την πολιτική. Πιο ποιητική ίσως. Μια ιδέα που βγαίνει όμως μέσα από χασίματα, μέσα από αυτό που έχασα. Που βγαίνει από τις υποθέσεις μιας απώλειας. Και η δουλειά μου γεννιέται απ' αυτή την απώλεια. Αλλά, ακόμα, βγαίνε...

"Εγκώμιο απαισιοδοξίας" Θα πω δυο λόγια για τη δουλειά, χωρίς ιδεολογικές απαιτήσεις. Ήθελα να κάνω το εγκώμιο του πεσιμισμού, της απαισιοδοξίας, γιατί όλοι οι άλλοι που είναι νεότεροι από εμένα, που ζούνε σήμερα σε αρμονία μ' αυτόν τον κόσμο, χαίρονται με την αισιοδοξία της στιγμής. Εγώ, για τον λόγο αυτό σκέφτομαι μάλλον πως έχω μια άλλη πολιτική ιδέα για την πολιτική. Πιο ποιητική ίσως. Μια ιδέα που βγαίνει όμως μέσα από χασίματα, μέσα από αυτό που έχασα. Που βγαίνει από τις υποθέσεις μιας απώλειας. Και η δουλειά μου γεννιέται απ' αυτή την απώλεια. Αλλά, ακόμα, βγαίνε...

"Εγκώμιο απαισιοδοξίας" Θα πω δυο λόγια για τη δουλειά, χωρίς ιδεολογικές απαιτήσεις. Ήθελα να κάνω το εγκώμιο του πεσιμισμού, της απαισιοδοξίας, γιατί όλοι οι άλλοι που είναι νεότεροι από εμένα, που ζούνε σήμερα σε αρμονία μ' αυτόν τον κόσμο, χαίρονται με την αισιοδοξία της στιγμής. Εγώ, για τον λόγο αυτό σκέφτομαι μάλλον πως έχω μια άλλη πολιτική ιδέα για την πολιτική. Πιο ποιητική ίσως. Μια ιδέα που βγαίνει όμως μέσα από χασίματα, μέσα από αυτό που έχασα. Που βγαίνει από τις υποθέσεις μιας απώλειας. Και η δουλειά μου γεννιέται απ' αυτή την απώλεια. Αλλά, ακόμα, βγαίνε...

Vassos Kapandais is a sculptor who, despite the volume and the quality of his work remains for the most part unknown, virtually outside the history of Modern Greek sculpture, another victim of the poor historiography of art in Greece. This exhibition, therefore, is held in order to get to know an important sculptor in the hope that, in time, other important artists as well, almost forgotten today, will surface, and we get acquainted with their work, so that eventually we can really talk about the art of the twentieth century in Greece. [...] George Hadjimichalis

[...] Ο Βάσος Καπάνταης κάνει μια γλυπτική η οποία χωρίζεται σε δύο μεγάλες ενότητες: τα δημόσια έργα και τα ιδιωτικά. Η έκθεση αυτή ασχολείται λιγότερο με τα δημόσια έργα (για λόγους αυτονόητους, αφού δεν υπάρχει τρόπος να τα εκθέσει κανείς) και έτσι επικεντρώνεται στα ιδιωτικά. Όμως, στα δημόσια έργα συγκαταλέγεται το έργο ζωής του Βάσου Καπάνταη, το έργο που έφτιαξε στην πλατεία Χρυσοστόμου Σμύρνης, στη Νέα Σμύρνη. Το έργο αυτό είναι μέρος της έκθεσης, μιας και προτείνεται στους επισκέπτες της να πάνε στη Νέα Σμύρνη, στην πλατεία Χρυσοστόμου, να το δουν. Για το σκοπό αυτ...

Η αναδρομική έκθεση του Χαλεπά στην Εθνική Γλυπτοθήκη αποτελεί μια μοναδική πρόκληση στον χώρο της νεοελληνικής γλυπτικής: για πρώτη φορά εκτίθενται μαζί τα περισσότερα σωζόμενα έργα του καλλιτέχνη δίπλα σε έναν σημαντικό αριθμό σχεδίων δίνοντας αφορμή για μιαν επανεξέταση της σημασίας τους σε σχέση με την εποχή που δημιουργήθηκαν, αλλά κυρίως σε σχέση με την σύγχρονη καλλιτεχνική πραγματικότητα. Παρόλο που η βιβλιογραφία για τον Χαλεπά είναι τεράστια, παρόλο που πολλοί άξιοι μελετητές ασχολήθηκαν με την ζωή και το έργο του, εξακολουθούν να μένουν αινιγματικά τα έργα του μ...

The retrospective exhibition of Chalepas at the National Glyptothque posed an extraordinary challenge in Modern Greek sculpture. It is for the first time that most of the artist's surviving works go on display under one roof, along with a substantial number of his drawings. This unique occasion provides an opportunity to re-assess the importance of his work with respect to the period in which it was produced, but above all from the point of view of contemporary art. The bibliography on Chalepas is vast, and many distinguished scholars have studied his life and work. Nevert...

Απρόσμενο, αυθόρμητο, τραγικό και πηγαίο το έργο του Αλέξη Ακριθάκη (1939-1994), περνά μέσα από διαφορετικούς, ασυμβίβαστους δρόμους, και συνιστά, στη σύγκλισή τους, μια πρωτογενή και ερευνητική καλλιτεχνική πράξη. Ως δημιουργός έρχεται στην τέχνη αυτοδίδακτος και γνώστης πρώτα της ζωής και του δρόμου και μετά των μουσείων και της ζωγραφικής. Η σχέση του με την ποίηση εμπνέει τα πρώτα βήματα του στην Αθήνα και τον καθιερώνει με το περιβόητο πια, τσίκι τσίκι. Νεαρός στο Παρίσι, γνωρίζει από κοντά την περιπέτεια του υπαρξισμού. Στην Αθήνα συμβάλλει ενεργά στην ανανέωση της κ...

[...] Η Αποστολίδου με το νέο έργο της αυτό σε βίντεο και σε προβολές, σε σχέδιο και αποτύπωση ενός εσωτερικού χρόνου που αναποδογυρίζει τις συμβάσεις του χώρου και του τόπου, έρχεται να μας θυμίσει τις καταβολές της γλυπτικής. Μας θυμίζει πως πρωταρχικά, η αρχαία ταφική διάσταση του γλυπτού κλείνει μέσα σε μια περίοπτη εικόνα ή αντικείμενο το δυνάμει πέρασμα σε άλλους κόσμους και καταθέτει τα κλειδιά του περάσματος αυτού στη θεσμική διαχείριση του φόβου από την τελετουργία ή τη θρησκεία. Από τον αρχαίο τάφο στο κουτί της Πανδώρας και από το σύγχρονο χώρο του θεάματος στου...

[...] Μέσα από αυτή την πρώτη προσέγγιση η έκθεση προχωρά σε μια ευρύτερη αναθεώρηση του έργου του Εγγονόπουλου: συγκεντρώνει μια σειρά από εξέχοντα έργα του για να τα φέρει αντιμέτωπα με μια σειρά από έργα νεότερων καλλιτεχνών. Δίχως να αποβλέπει στη συγκρότηση μιας υφολογικής συνέχειας, ενότητας, σχολής ή στιλ παρουσιάζει το γενεαλογικό άλμα μέσα από το οποίο η υπερρεαλιστική προοπτική και ο μοντερνισμός εμφανίζονται στην ιστορία της νεοελληνικής τέχνης. Συγκεντρώνει ενδείξεις και καταδείχνει αινίγματα που αφορούν τη σημερινή κατάσταση της τέχνης και πρακτικές που προσεγγ...

[...] "Ποιος είναι εδώ"; είναι η διπλή και πολλαπλή έκφραση αυτού του διλήμματος και αυτού του γεγονότος που στο τέλος τόσο το ένα όσο και το άλλο, δεν καθαιρούν κι αλλοτριώνουν έναν έναντι ενός άλλου, αλλά τον καθένα έναντι καθενός. Χωρίς να υποκαθίσταται κανείς, τίποτα δεν είναι ανταλλάξιμο ή αντικαταστήσιμο, τίποτα δεν είναι το ίδιο όπως τίποτα δεν είναι διαφορετικό. Η τέχνη διασκορπίζoντας υλικά, κάθε έννοια μιας ενιαίας ή συνεχούς προοπτικής αχρηστεύει τις αγορεύσεις και κλείνει το θέαμα για ν' ανοίξει τα μάτια και να κοιτάξει άφοβα το τρομερό παρόν, να συσπειρώσει...

Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης διοργάνωσε σε συνεργασία με τη Θερινή Ακαδημία του Εθνικού Θεάτρου, την 9η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, τον Πολιτιστικό Οργανισμό του Δήμου Καλαμαριάς (Πεδίο Δράσης Κόδρα) και το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, ένα καλλιτεχνικό και ερευνητικό εργαστήριο στο Επταπύργιο και στους χώρους των φυλακών Γεντί Κουλέ. Την επιμέλεια είχαν από κοινού η καλλιτεχική υπεύθυνη της Θερινής Ακαδημίας του Εθνικού Θεάτρου, θεατρολόγος, Ελένη Βαροπούλου και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΜΜΣΤ, ιστορικός τέχνης Ντένης Ζαχαρόπουλος. Από τη σκοπιά των...