Φρειδερίκου Αλεξάνδρα
Freideríkou Alexándra
Η Αλεξάνδρα Φρειδερίκου γεννήθηκε στην Κέρκυρα και σπούδασε στην Ιταλία, την Ελλάδα και τη Γερμανία. Είναι κοινωνιολόγος της εκπαίδευσης. Από το 1980 ασχολείται με έρευνα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Με τη Φανή Φολερού έχει εκδώσει τα βιβλίο "Οι δάσκαλοι του δημοτικού σχολείου" (Ύψιλον, 1991) και "Τα κορίτσια παίζουν" (Ελληνικά Γράμματα, 2004). Έχει δημοσιεύσει άρθρα για την εκπαίδευση σε ειδικά έντυπα και περιοδικά.
Οι δάσκαλοι του δημοτικού σχολείου
Φρειδερίκου Αλεξάνδρα
Ύψιλον (2005)
Μια προσέγγιση του Δημοτικού Σχολείου και της λειτουργίας του στο εκπαιδευτικό μας σύστημα επικεντρώνεται μοιραία στο δάσκαλο. Σε μια περίοδο μεταβατική, όπου στο Δημοτικό Σχολείο συνυπάρχει η ελληνοχριστιανική παράδοση με τα εκσυγχρονιστικά συστήματα -με την ίδια όμως ρευστότητα στόχων και μέσων που συναντάμε και στους άλλους τομείς κοινωνικής δράσης-, το βιβλίο αυτό, βασισμένο σε τεκμηριωμένη εμπειρική έρευνα και την ανάλυση των αφηγήσεων των δασκάλων, διερευνά τη συνειδητή ή ασυνείδητη διαδικασία με την οποία ο δάσκαλος πραγματοποιεί ή επιχειρεί να ακυρώσει την επιλεκτι...
Τα κορίτσια παίζουν
Φρειδερίκου Αλεξάνδρα
Ελληνικά Γράμματα (2004)
Τα κορίτσια παίζουν έχει ως θέμα το φύλο. Περιγράφει την εξελικτική διαδρομή που διανύει η ταυτότητα κοριτσιών ηλικίας 8 έως 11 ετών μέσα από την παρατήρηση του ελεύθερου παιχνιδιού στην αυλή του Δημοτικού Σχολείου. Το βιβλίο αποτελείται από τρία μέρη: Το πρώτο εισάγει τη θεωρία του φύλου, με ιδιαίτερη έμφαση στην κατασκευή της θηλυκότητας και την περιφρούρησή της, ακόμα και σήμερα, σύμφωνα με τις παραδοσιακές αντιλήψεις της έμφυλης διαφοράς. Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στη μεθοδολογία της έρευνας. Ως εργαλεία επιλέγονται: αφενός το ελεύθερο παιχνίδι, παραδειγματικός χώρος...
Όταν γυναίκες έχουν διαφορές
Συλλογικό έργο
Μέδουσα - Σέλας Εκδοτική (2003)
Γιατί τσακώνονται οι γυναίκες; Είναι ο γυναικείος καβγάς διαφορετικός από τον ανδρικό; Γιατί οι συγκρούσεις μεταξύ γυναικών χαρακτηρίζονται κατά ένα παράδοξο τρόπο ως "συναισθηματικές", "τραυματικές" αλλά και ως "ασήμαντες", "προσωπικές", ότι πρόκειται απλώς για ζήλιες -και μάλιστα για τα μικρά, τα ευτελή; Η ολοένα και μεγαλύτερη συνειδητοποίηση των γυναικών ως οριοθετημένων ατόμων έχει προσδώσει νέες διαστάσεις στις συγκρούσεις τους; Μπορούν οι γυναίκες να δουν τις συγκρούσεις αυτές, όπως οι άνδρες, ως δυνάμεις κοινωνικής αλλαγής; Τα άρθρα αυτού του τόμου θέτουν ερωτήματα...