Δαμασκηνός Γκαγκανιάρας Αρχιεπίσκοπος Ιόππης
Ο Σεβασµιώτατος Αρχιεπίσκοπος Ιόππης κ. Δαµασκηνός (κατά κόσµον Αναστάσιος Γκαγκανιάρας εγεννήθη εν Βλάστης Κοζάνης τω 1952. Εις Ιεροσόλυµα αφίκετο τω 1967. Εκάρη Μοναχός το 1968. Τω 1970 εχειροτονήθη Διάκονος, υπηρετήσας εν Ιερουσαλήµ, Ναζαρέτ και Αµµάν. Τω 1977 εχειροτονήθη Πρεσβύτερος και έλαβε το οφφίκιον του Αρχιµανδρίτου τω 1980. Τω 1980 έλαβε το πτυχίον της Αγγλικής Φιλολογίας εκ του Καθολικού Πανεπιστημίου της Βηθλεέμ. Τω 1984 έλαβε το Πτυχίον της Θεολογίας εκ της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τω 1985, αφού παρηκολούθησε το Μεταπτυχιακόν τμήμα της Βυζαντινής ιστορίας της Φιλολογικής Σχολής του ιδίου Πανεπιστημίου έλαβε τον Μεταπτυχιακόν τίτλον με τον βαθμόν άριστα εκπονήσας και δημοσιεύσας εν τη Νέα Σιών μελέτην με τίτλον, "Ό Προβιβασμός της Επισκοπής Αιλίας εις Πατριαρχείον" Ιεροσόλυμα 1985. Τω 1988 ανηγορεύθει Διδάκτωρ Θεολογίας εν τω ιδίω Πανεπιστημίω, εκπονήσας και δημοσιεύσας διδακτορικήν διατριβήν με τίτλον, ' 'Διαμάχες Ελλήνων και Αρμενίων για τα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων". Επίσης συνέγραψε αφιέρωμα στον καθηγητή του Α.Π.Θ. Δαμιανό Δόϊκο την εργασία με τίτλο, "Τα σχέδια τω Πανσλαυϊστών εις την Παλαιστίνην", τόμ 5 {Β} Θεσσαλονίκη, Επιστημονική Επετηρίδα Τμήματος Θεολογικής Σχολής, Νέα Σειρά, 1995, 25-34. Διατέλεσε Κανδηλάπτης εν τω Παναγίω Τάφω, Σκευοφύλαξ εν Βηθλεέμ, Ηγούμενος εις διαφόρους Μονάς, Πρόεδρος του Τμήματος ενοικίων του Πατριαρχείου και επί σειρά πολλών ετών Καθηγητής εν τη Πατριαρχική Σχολή της Αγίας Σιών, διδάξας την Αγγλικήν γλώσσαν, το μάθημα της Χριστιανικής Ηθικής, και άλλα μαθήματα συναφούς περιεχομένου. Τυγχάνει γνώστης της Αγγλικής, Αραβικής και Εβραϊκής γλώσσης. Τω 1984 ανεκαίνισεν ιδίαις αυτού δαπάναις την Ιεράν Μονήν Αρχαγγέλων εν Ιόππη και κατόπιν τω 1994 εκ βάθρων τον Ναόν Αγίων Αρχαγγέλων και την αυτόθι Ιεράν Μονήν καταστραφείσα παντελώς εκ πυρκαγάς το έτος 1963. Τω 2001 λαβών το κτήριο τηςΣχολής της Ιόππης εκ του Ισραηλινού Στρατού, το οποίον εχρησίμευσεν ως στρατών αυτοίς, ανακαινίσας και θέσας αυτό εις λειτουργίαν, δια τας εκπαιδευτικάς ανάγκας των νέων της Ιόππης. Τω 1996 διωρίσθη Μέλος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου, του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Τον Οκτώβριον του 1998 εξελέγη και τη 31-10-1998 εχειροτονήθει Επίσκοπος Ιόππης. Τω 2000 προήχθη εις Αρχιεπίσκοπον Ιόππης και διωρίσθη Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου εν Ιόππη εκδικάζων θέματα οικογενειακού δικαίου. Τυγχάνει τελειόφοιτος της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ορκισθείς τω 2002. Τω 2001 διωρίσθη Έξαρχος του Παναγίου Τάφου εν Ελλάδι και τω 2002 Έξαρχος εν Αμερική παραιτηθείς τω 2006. Τω 2005 ανήγειρε ιδίαις αυτού δαπάναις, εν τη ιδιαιτέρα αυτού Πατρίδι, την Ιεράν Μονήν Αγίου Παντελεήμονος Βλάστης. Εις τα 27 Ιουνίου του 2008, εκρίθη και ενεκρίθη, η διδακτορική του διατριβή, υπό της νομικής σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με το βαθμόν άριστα, εκπονηθείσα υπό του Σεβασμιωτάτου, προς ένδειξιν χρέους αλλά και αγάπης, προς την Εκκλησία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
