Ρουφογάλη - Ρούνικ Ντέλλα
Η Ντέλλα Ρούνικ γεννήθηκε στη Νεάπολη της Κοζάνης και μεγάλωσε στη Βέροια. Σπούδασε στην Τουλούζη της Γαλλίας Γαλλική Φιλολογία και Φιλοσοφία. Δούλεψε ως φωτομοντέλο στη Νότιο Αφρική, τη Νέα Υόρκη και την Αθήνα. Στη συνέχεια, ως σχεδιάστρια μόδας και πρόεδρος σε εταιρεία κατασκευής ρούχων στην Κίνα, εισηγμένης στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Παράλληλα σπουδάζει ζωγραφική τέσσερα χρόνια στο Art Students League της Νέας Υόρκης και Faux Finishes στο Elizabeth O' Neil Foundation στο Palm Beach. Έχει γράψει γνωστά ελληνικά τραγούδια ενώ ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στο New voices of American Poetry το 1987-88. Σήμερα ζει μεταξύ Αθήνας, Μυκόνου και Νέας Υόρκης και ταξιδεύει στον κόσμο. Γράφει τη στήλη "Το ημερολόγιο της Ντέλλας" για το περιοδικό Life & Style και ετοιμάζει το τρίτο της βιβλίο. Από τις εκδόσεις Φερενίκη κυκλοφορεί η αυτοβιογραφία της "Να γιατί".
Ωραίος σαν ψέμα
Ρουφογάλη - Ρούνικ Ντέλλα
Περίπλους (2005)
Πέντε διαφορετικές γυναικείες προσωπικότητες, οι οποίες στις διαδοχικές ή παράλληλες σχέσεις τους με τον ίδιο άνδρα, αισθάνονται σαν κρίκοι της ίδιας αλυσίδας. Η καθεμιά τον διεκδικεί, με το δικό της τρόπο. Αυτός πιστός στον καλλιτεχνικό, ευάλωτο και επικίνδυνο χαρακτήρα του αγαπά καθεμία διαφορετικά. Τα ηθικά διλήμματα τις πιο πολλές φορές είναι ισχυρότερα από τον ίδιον τον έρωτα. Το να αφήσεις έναν άνθρωπο για κάποιον άλλον που ερωτεύτηκες ξαφνικά, έστω κι αν έχεις ζήσει μαζί του χρόνια, έστω κι αν υπάρχουν παιδιά, είναι θεμιτό; Ίσως ναι, ίσως όχι. Τελικά πρόκειται για ηθ...
Να γιατί...
Ρουφογάλη - Ρούνικ Ντέλλα
Φερενίκη (2002)
Αργά το απόγευμα, όλοι μαζί γευματίζουμε στο ρεστοράν του Ιντερκοντινένταλ, στον τελευταίο όροφο. Από κει βλέπουμε όλη την πόλη, τις χιονισμένες οροφές των σπιτιών, τα ρώσικα τανκς, τις παγωμένες λάσπες. Στον περιφερειακό, τα χιόνια, ανακατεμένα με το χώμα, κυκλώνουν την πόλη με ένα βρώμικο, μουντό λασπόχιονο. Από κει και πέρα τα χιόνια των Ιμαλαΐων χάνονται μέσα στον ουρανό. Άσπρα, άσπιλα και απάτητα. Το κόκκινο ηλιοβασίλεμα καθρεφτίζεται πάνω τους. Ο Μιρ διαβάζει τη σκέψη μου. «Εκεί πάνω», μου λέει, «στα απάτητα βουνά είναι κρυμμένες οι άσπρες λεοπαρδάλεις των ορέων. Σου...